Ήδη ομάδες από όλον τον κόσμο και κυβερνήσεις ετοιμάζουν αποστολές βοήθειας προς τους πληγέντες.
Να στείλουν βοήθεια σε μια χώρα που κατά τα άλλα είναι απόλυτα οργανωμένη και όλοι δουλεύουν πειθαρχημένα και προσφέρουν στην ανάπτυξη της χώρας τους.
Δεν γνωρίζω τι θα κάνει η Ελλάδα και αν θα βγουν στα κανάλια ανακοινώσεις που θα μας ζητούν 1 ή 2 ευρώ, για να σταλούν στην Ιαπωνία.
Προσωπικά δεν θα συμμετάσχω και ας έχω οργανώσει πολλές φορές αποστολές σε χώρες που έχουν πληγεί είτε από φυσικές καταστροφές, είτε από πολέμους και επιδρομές των "μεγάλων".
Θα προτιμήσω ότι μου περισσεύει να το δώσω σε κάποιον από την χώρα μου. Υπάρχει τόση πολύ ανάγκη γύρω μας που το θεωρώ άδικο να τρέξω στον "γείτονα όταν το σπίτι μου πεινάει".
Ίσως ακουστεί ακραίο, αλλά δεν με νοιάζει....κάθε μέρα βγαίνω από το σπίτι μου και βλέπω απόγνωση, μιλώ με φίλους μου και νιώθω την στεναχώρια και την απελπισία για το ότι δεν βλέπουν φως πουθενά.
Πως μπορώ εγώ να σκεφτώ τους Ιάπωνες και τις καταστροφές τους ( διευκρινίζω πως έχω στεναχωρηθεί με το κακό που τους συνέβει , αλλά ξέρω πως σύντομα θα ορθοποδήσουν διότι είναι από χρόνια εκπαιδευμένοι και προετοιμασμένοι), όταν στην Ελλάδα που γεννηθήκαμε πεθαίνουν άνθρωποι κατ΄ επιλογή .
Σκεφτήτε πόσοι έχουν αυτοκτονήσει τους τελευταίους μήνες από τα χρέη? Πόσοι προσπαθούν να περάσουν την ημέρα τους με κάτω από 5 ευρώ ?
Η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο , η ανασφάλεια είναι διάχυτη και ο προβληματισμός έντονος.
Όχι δεν θα δώσω αν μου ζητηθεί για τις καταστροφές της Ιαπωνίας, θέλω εγώ και οι φίλοι μου αυτό που μας περισσεύει να τον δώσουμε σε αυτόν που είναι άνεργος και έχει μικρά παιδιά να ταίσει, θέλω να δώσουμε στον παππού που δεν μπορεί να πάρει τα φαρμακά του, θέλω να δώσουμε στον νέο που θέλει να σπουδάσει αλλά δεν το κάνει διότι οι γονείς του δεν μπορούν να τον στηρίξουν.
Ζητώ συγνώμη αλλά έτσι τα σκέφτομαι και έτσι θα τα κάνω.
http://giannakouli.blogspot.com/2011/03/blog-post_14.html#more
