Αφορμή για αυτά τα λόγια ήταν η χθεσινή μου επίσκεψη στην μουσική σκηνή “Casablanca” στην οποία εμφανιζόταν ο Σωκράτης Μάλαμας. Η τιμή για τα όρθια άτομα ήταν 15 ευρώ και 35 ευρώ το τραπέζι. Σαν φοιτητής λοιπόν πήγα με την παρέα μου στους “όρθιους” ώστε να απολαύσω την βραδιά αυτή με το λιγότερο κόστος. Η όλη μου απορία ξεκινάει όταν πρωτομπήκαμε στην μουσική σκηνή. Ήταν σαφώς γεμάτη, λογικό και μη κατακριτέο, οπότε με δυσκολία περάσαμε σε μια γωνιά για να έχουμε μια εικόνα της σκηνής. Έπειτα απο μερικά λεπτά σκέφτηκα απο μέσα μου οτι κάποια στιγμή λογικά θα πούν στον κόσμο απ’ έξω οτι δεν χωράνε άλλοι. Αλλά που! Ερχόντουσαν, ερχόντουσαν, και δώστου πάλι. Δεν είναι δυνατόν κύριε σε μια σκηνή 800 ατόμων να μπαίνουν τριπλάσιοι μόνο και μόνο για να βγεί το γ.... κέρδος. Γιατί να θέλουμε κέρδη 100% και πάνω; Αδυνατώ να την καταλάβω αυτή τη λογική. Και πές πάει στο διάολο η αποπνικτική ατμόσφαιρα και γενικότερα το στρημοξίδι. Αν έπιανε μια φωτιά ή γινόταν κάτι άλλο τι στην ευχή θα κάναμε; Μέχρι και ο ίδιος ο καλλιτέχνης το σχολίασε. Λυπόμουν πραγματικά τα γκαρσόνια για τα άλματα που έκαναν, ώστε να σερβίρουν το κόσμο και αυτούς που καθόντουσαν στα τραπέζια και ακουμπούσε το αυτί τους με το αυτί του πίσω.
Πες μου δε χωράω κύριε, θα έρθω την επόμενη και τη μεθεπόμενη φορά αλλά τουλάχιστον θα απολαυσω τη βραδιά και δε θα γράφω αυτά τα λόγια για το μαγαζί σου. Τελοσπάντων, ο Σωκράτης ήταν γι ακόμα μια βραδιά εξαιρετικός και αυτό είναι που κράτησα στην τελική. Κι αυτό γιατί ζω μάλλον στην “άλλη Ελλάδα”.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
