ΕΙΔΑΜΕ τα ΜΑΤ και θυμηθήκαμε τον χωροφύλακα της προχουντικής περιόδου. Έτρεχε να συλλάβει κανέναν διαδηλωτή, του’ πεφτε το πηλήκιο, σήκωνε το κλομπ, χάιδευε το περίστροφο, άντε και καμιά κλωτσιά στον πεσμένο καταγής και η ζωή έτρεχε.
Με τους ρυθμούς και τα ήθη της, με τη νεολαία στο πεζοδρόμιο και τον ασφαλίτη πανταχού παρόντα.
ΗΡΘΕ η χούντα και η βαρβαρότητα περίσσεψε. Σε χώρους κλειστούς «μη δούνε», μη μιλήσουν για βασανιστήρια που τα διέψευδαν, μέχρι να «μιλήσει» ο Ντεγιάννης με τα «ισόβια» και ο Κων. Καραμανλής που τα… εννοούσε. Κι ύστερα ήρθε η δημοκρατία και τα… ΜΑΤ. Η ιδέα της δημιουργίας τους ήταν του χουντικού πρωθυπουργού Σπ. Μαρκεζίνη, την υλοποίησε ο Καραμανλής (1976), επί Α. Παπανδρέου η δύναμή τους αυξήθηκε και επί Σημίτη τριπλασιάστηκε.
ΣΤΙΣ μέρες μας ο πολιτισμός προχώρησε(;), ο κόσμος αγρίεψε και οι ιδεολογικές αναζητήσεις έγιναν απαίτηση για «ψωμί» και για τιμωρία ενόχων. Με τις διαδηλώσεις αφημένες σε κουκουλοφόρους μπροστάρηδες, υπόπτου προελεύσεως και στόχων. Απέναντί τους τα ΜΑΤ, με τη σκληράδα που συχνά αγγίζει τη βαρβαρότητα, ωστόσο, να τα «εξιλεώνει» η μολότοφ που σκάει στην πλάτη του «δράστη» που γίνεται αστραπιαία «θύμα» και παίρνεις αυθόρμητα το μέρος του. Με τις υπερωρίες στα γήπεδα να φυλάνε τα «μαγαζιά» μεγαλομετόχων ΠΑΕ και να επιβάλλουν την τάξη (δια ροπάλου) σε αδίστακτους και χαπακωμένους(;)... φιλάθλους.
ΠΑΙΖΟΥΝ οι κυβερνήσεις τα πολικά τους παιχνίδια, παίζει και η τωρινή το δικό της. (ΚΑΙ) στην Κερατέα. Με τους κατοίκους απελπισμένους (και αποφασισμένους). Απέναντι, το πείσμα «κυβερνώντων», που όλα τα… έλυσαν, καιρός και για ΧΥΤΑ με… ξύλο, δακρυγόνα και συλλήψεις Κερατέων. Δεν κάνει πίσω η «Κυβέρνηση», τα ΜΑΤ έχουν το λόγο κι εμείς τον αντίλογο. Δεν υποχωρεί και είναι ύποπτο. Δεν συγκινείται, δεν υποχωρεί, και τα δακρυγόνα διαχέουν τα… επιχειρήματά της.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ (της Κυβέρνησης και όχι μόνο) που δεν έδειξαν παρόμοιο ζήλο και πείσμα για άλλα και άλλους, που τους προσβάλλουν(;) και που μας θίγουν. Δεν έστειλαν τα… ΜΑΤ για να προσαγάγουν χειροδέσμιο τον κ. Τσουκάτο και τον Χριστοφοράκο. Αντίθετα, τα’ στειλαν στο σπίτι του Άκη μη του το κάψουν. Ούτε στις (τρεις) βίλες του κ. Ρουσόπουλου. Δεν τα’ στειλαν σε κλοιό μη το σκάσει ο Καραβέλας, μη το σκάσουν για την Ελβετία με «γεμάτες» βαλίτσες μεγαλοφοροφυγάδες… πατριώτες.
