, ότι ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ επαγγελματίας της πολιτικής, αλλά τεχνοκράτης που ενδιαφέρεται για τα κοινά και συνδράμει τον Γιώργο Παπανδρέου. Όπως παλαιότερα τον Κώστα Σημίτη…
Ξεκινώντας από αυτή την παραδοχή, θα έπρεπε να έχει ήδη… παραιτηθεί νιοστές φορές, όσες είναι και οι ηχηρές διαψεύσεις της προ πολλών μηνών δήλωσής του ότι, στην περίπτωση που η Κυβέρνηση κατέφευγε στην ανάγκη νέων δημοσιονομικών μέτρων, ο ίδιος θα αποχωρούσε από την πλατεία Συντάγματος και το υπουργείο Οικονομικών, εκλαμβάνοντας μια τέτοια εξέλιξη ως επιβεβαίωση της αποτυχίας της πολιτικής του.
Από τότε, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Και σχεδόν κάθε μήνα, η Κυβέρνηση, την ευθύνη της υλοποίησης της οικονομικής πολιτικής της οποίας έχει ο ίδιος, προχωρεί σε «επικαιροποίηση» των προβλέψεων του Μνημονίου. Κάθε επικαιροποίηση δε, συνεπάγεται νέα μέτρα.
Το μόνο που δεν επικαιροποιήθηκε έκτοτε, είναι η δέσμευση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου να κατέλθει των υπουργικών εδράνων. Όχι μόνο δεν το σκέφτεται, αλλά όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι έχει ζητήσει, και έχει λάβει, στήριξη από το Μέγαρο Μαξίμου, από τον Πρωθυπουργό προσωπικά, από την υπόλοιπη Κυβέρνηση, από το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εκφάνσεις του, «προεδρικό», «εκσυγχρονιστικό», «παλαιό», «νέο», πάντα «βαθύ» και επίσης πάντα «κολλημένο» με την εξουσία.
Ακόμη και για εκείνους που ξιφουλκούν υπέρ της “εθνικής αναγκαιότητας” του Μνημονίου, παραγνωρίζοντας τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναιτο κεντρικό πρόσωπο του “δράματος”. Που συνήθως θυσιάζεται, για να επέλθει η λύτρωση…
http://e-parembasis.blogspot.com/2011/03/blog-post_6777.html
