, τις φωνές, τους πανηγυρισμούς, τα θερμά λόγια, τα δελτία τύπου, τα σκουπίδια, τα πολλά σκουπίδια καταλήγουμε να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει με τον όρο, "αντιστασιακή απραξία!"
Δύο μήνες μετά και νομίζει κανείς ότι η δημοτική αρχή ακόμη ψάχνει να βρει το βηματισμό της! Χωρίς σχέδιο και χωρίς προετοιμασία έπεσε στην κυριολεξία στα βαθιά. Διαχειρίζεται την πολύ δύσκολη κατάσταση που παρέλαβε και αναλίσκεται σε μια καθημερινή περιπέτεια επαφών και συναντήσεων με τους εκπροσώπους της εξουσίας και πολιτικούς φίλους χωρίς μέχρι στιγμής, δύο μήνες μετά, να έχει να παρουσιάσει συγκεκριμένα, χειροπιαστά ωφελήματα για την πόλη, τα οποία να τα έχουν εισπράξει οι πολίτες.
Πραγματικά τα σχέδια επί χάρτου που έχουν παρουσιαστεί έως τώρα είναι εντυπωσιακά, αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά! Μπορεί τα εντυπωσιακά power point που παρουσιάζονται στις λαϊκές συνελεύσεις να δημιουργούν κλίμα εφορίας μεταξύ των στελεχών και των υποστηρικτών, όμως αυτά από μόνα τους δεν μπορούν να σβήσουν την ανησυχία των πιο υποψιασμένων και τη δυσαρέσκεια που αρχίζει να φουσκώνει.
Δύο χαρακτηριστικά που μπορούμε να ανιχνεύσουμε και τα οποία καθορίζουν το στίγμα των 70 και πλέον ημερών της νέας δημοτικής είναι :
Α. Ένας προωθημένος φιλολαϊκός σχεδόν «αντιστασιακός λόγος» με φράσεις και λέξεις όπως «κανείς δεν μπορεί να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς, ο δήμος μας δεν συνδιαλέγεται με διορισμένες διοικήσεις, οικολογικό απαρτχάιντ, λαϊκές συνελεύσεις, συμμετοχικός προϋπολογισμός κ.λπ.». Λόγος ο οποίος οδηγεί αναπόφευκτα σε συνειρμούς αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του, χωρίς αυτό βέβαια, να συμβαίνει απολύτως στην πράξη, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Από την άλλη ο λόγος αυτός ικανοποιεί τα αυτιά ενός κομματιου των υποστηρικτών που ίσως έχει αριστερές καταβολές ή είναι αντίθετο με την παρούσα κυβέρνηση, παράλληλα όμως στοχεύει στον σκληρό πυρήνα των ιδρυττικών μελών της δημοτικής κίνησης που από την προεκλογική περίοδο και καθημερινά βιώνουν την αλλοίωση των χαρακτηριστικών για τα οποία συστρατεύτηκαν.
Β. Απραξία σε πολλά μεγάλα θέματα της καθημερινότητας. Απραξία που δείχνει αδυναμίες, έλλειψη εμπειρίας, και αποφασιστικότητας, αδυναμία σχεδιασμού, έλλειψη στελεχών. Δεν παραγνωρίζουμε ότι πολλά από τα δύσκολα προβλήματα τα κληρονόμησε η δημοτική αρχή και διοικεί σε ένα ιδιαίτερα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, αλλά δεν τα έχει αντιμετωπίσει μέχρι στιγμής ενώ είχε διαβεβαιώσει για το αντίθετο.
Οι παλινωδίες με τη διαχείριση της σχέσης με τον ΟΛΠ είναι ένα κλασικό παράδειγμα για την πρώτη περίπτωση. Από το ΟΧΙ στο διάλογο με επιχειρήσεις που έχουν διορισμένες διοικήσεις και το αίτημα για συζήτηση συνολικά για την παραλιακή ζώνη, έχουμε καταλήξει και σε διάλογο με τους όρους του ΟΛΠ και σε «σαλαμοποίηση του διαλόγου», ήδη έχουν εξαγγελθεί από τον ΟΛΠ και ίσως λειτουργούν 3 διαφορετικές επιτροπές για διαφορετικά κομμάτια της παραλιακής ζώνης.
Η πλημμελής αντιμετώπιση των προβλημάτων στην καθαριότητα, η καθυστέρηση στη συγχώνευση των δημοτικών επιχειρήσεων στην πράξη ώστε να παράγουν έργο, τα προβλήματα με τη μισθοδοσία ορισμένων κατηγοριών εργαζομένων, η ελλιπής ηλεκτρονική ενημέρωση, ο συντονισμός συνεργείων κ.λπ. δείχνουν κάποια μορφή απραξίας που δε συμβαδίζει με τον εκπληκτικό ζήλο που εκδίδονται έντυπα και γίνονται ενέργειες επικοινωνιακού τύπου.
Βέβαια είναι νωρίς ακόμα και πάντα υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση και για να είμαστε δίκαιοι έχουν γίνει κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Το σίγουρο είναι ότι αυτή η δημοτική αρχή είναι διαφορετική από την προηγούμενη στο Δήμο Κερατσινίου, η οποία ήταν «ωσεί παρούσα», όμως είναι μια δημοτική αρχή που δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Μόνη της έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη, γνώριζε τι θα αντιμετωπίσει, ως αντιπολίτευση είχε θεωρητικά μελετήσει τα προβλήματα της πόλης, επομένως άμεσα θα πρέπει να ενεργοποιήσει όλες τις δυνάμεις και όχι μόνο το δήμαρχο, κυρίως να αποφύγει τα βαρύγδουπα λόγια, γιατί ο χρόνος περνάει και ως γνωστόν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!
http://keratsini-drapetswnanews.blogspot.com/
