Του Θανάση ΝικολαΐδηΣε κανάλια με το στόμα ανοιχτό, σε τσέπες φαρδιές και σε αχόρταγους (κομματο)κύνες. Σταθερούς στο χρόνο, με περιστασιακή «ιδεολογία» και με τη λύσσα να ‘ρθουν στα πράγματα. Κι αν βρίσκονται εκεί (στα πράγματα), για να διατηρηθούν ως άτομα, παρέα και κλίκα.
ΟΙ δημοσιογράφοι περίμεναν. Ανάμεσά τους «παπαγαλάκια» που θα αποστήθιζαν το… μάθημα. Στρατιά « μαχητών» που έπρεπε να «αξιοποιηθούν». Δεν διανύουμε χρόνια ήθους, τιμής και αξιοπρέπειας. Η ζωή έχει τις απαιτήσεις της και η ιδεολογία δεν περνάει καλές στιγμές. Μοιράστηκαν ρόλους δημοσιογράφοι κι έπιασαν δουλειά. Κάποιοι εξαφανίστηκαν απ’ την πιάτσα. Φάτσες καθημερινές που τις συνηθίσαμε τις «χάσαμε» και τις ξεχάσαμε. Μέχρι που η απόχη του “tsadiri.gr” (μου τα ‘στειλε) έβγαλε τα λαβράκια και δημοσίευσε ονόματα.
ΝΑ πάμε λίγο πίσω, στα τέλη της 10/ετίας του ’90; Το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε, και στην ΕΤ1 είχε τον πρώτο λόγο η κα Παναγιωταρέα. Την ακούγαμε κάθε πρωί (στη Γερμανία) και συχνά βλέπαμε να πετάγονται οι φλέβες του λαιμού της για τα καθημερινά, αλλά και για τα πολιτικά (με το γνωστό φρόνημά της). Περιχαρής, ένα πρωί, μας… ανακοινώνει: «Ευχαριστώ την ΕΛ.ΑΣ που μου παρεχώρησε δυο (2) παιδιά». Και ήταν αστυνομικοί «δημοσία τρεφόμενα» τα… παιδιά και για τη φύλαξη της. Στα καλά καθούμενα και χωρίς λόγο. Ύστερα, την είδαμε, στην Ελλάδα, καθηγήτρια. Με τον κ. Παντερμαλή να χαμογελάει πίσω της ευτυχισμένος. Έπαιρνε «η Άννα» το αεροπλάνο για Θεσσαλονίκη για μια ώρα (κουτσουρεμένη απ’ το «αναμμένο» κινητό της) μάθημα, για να επιστρέψει αμέσως στην Αθήνα. Για να αμείβεται, σήμερα, ταυτόχρονα από τρία (3) ταμεία του Δημοσίου η παραπάνω πολυθεσίτισσα.
ΕΝΑ παράδειγμα δίπλα στο «δείγμα». Φάτσες και ονόματα στον αέρα. Από Σιδηροκαστρίτου, Κοραή και Λομβέρδο, μέχρι Βλάχο, Βέλιο και Σα(γ)ραντάκο. Λαλίστατοι οι «εμφανείς» και πίσω άλλοι κι άλλοι, κι άλλοι, αμέτρητοι, άεργοι και αμειβόμενοι είτε εξαφανισμένοι απ’ το δημόσιο πόστο τους και μόνο για τον μισθό τους εμφανιζόμενοι. Και, βέβαια, με το ταμείο του «9.84» να αδειάζει και τον δημότη να αναστενάζει.
ΤΟ «φάρμακο» είναι να τους κρατάς στα «μανταλάκια». Αυτούς και άλλους «αμαρτήσαντες». Μην την απόχη κάποιων bloggers να τους ψάχνει, μιας και οι… συνάδελφοί τους «δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν ξέρουν». Και, βέβαια, θα ξεχαστούν οι φάτσες (των αργόμισθων), οι δράστες (του ανομήματος) και η ψηφίδα της διαφθοράς δεν πρόκειται ν’ αλλάξει το μωσαϊκό.
