Είναι βέβαιο ότι όλοι οι γονείς έχουν έρθει αντιμέτωποι με ένα παιδί, που η μόνη του αντίδραση...όταν είναι νευριασμένο είναι να επιτεθεί στη μαμά ή στο μπαμπά του (κανείς δεν ξέρει ποιος θα
είναι ο «τυχερός» κάθε φορά!) χτυπώντας τον, όπου μπορεί… Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτο;
Έχετε ποτέ αναλογιστεί πόσες φορές την ημέρα εκνευρίζεστε εσείς και θα θέλατε πάρα πολύ να χτυπήσετε κάποιον, για να εκτονώσετε τα νεύρα σας; Μάλλον όχι, μια και οι περισσότεροι ενήλικες, πριν ακόμα καταλήξουν να χτυπήσουν κάποιον (σε ακραίες καταστάσεις), έχουν εκστομίσει διάφορες βρισιές και κατηγορίες προς το άτομο, που τους προκάλεσε σύγχυση, μειώνοντας έτσι τη σφοδρότητα του εκνευρισμού!
Και όμως, η δική σας εκνευρισμένη αντίδραση στον οδηγό, που μπήκε μπροστά σας στο φανάρι, είναι αντίστοιχη με του παιδιού σας, που ενοχλείται, επειδή δεν το αφήνετε να πιάνει, για παράδειγμα, ό,τι βρίσκει μπροστά του μέσα σε ένα πολυκατάστημα. Μπείτε τώρα, λοιπόν, στη θέση του και θα καταλάβετε αμέσως γιατί θέλει να σας χτυπήσει, ακόμα και αν αυτό που κάνει δεν είναι καθόλου σωστό!
Ο μόνος τρόπος, για να απαλλαγείτε από αυτή την ανεπιθύμητη συνήθεια, είναι να εξηγήσετε στο παιδί σας ότι υπάρχει και άλλος τρόπος, εκτός από τη βία, που μπορεί να το βοηθήσει να διευθετήσει τις διαφορές του. Μέσα από τη δική σας συμπεριφορά σε στιγμές έντασης, δείξτε του την αξία του ώριμου διαλόγου (δύσκολο αυτό, όταν είναι κανείς εξαιρετικά εκνευρισμένος), αλλά και της υπομονής, που πλέον στις μέρες μας αποκτά άλλη αξία!
Παρ'όλα αυτά, σε τέτοιες περιπτώσεις, οι προσδοκίες σας από το παιδί πρέπει να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, μια και δεν απευθύνεστε σε μεγάλο άνθρωπο αλλά σε ένα παιδί, οπότε και ο χρόνος προσαρμογής του στα νέα δεδομένα είναι αρκετά μεγαλύτερος από ό,τι για έναν ενήλικα.
mother.gr
