Οι ηλιακές κηλίδες είναι σκοτεινά σημεία όπου η θερμοκρασία είναι αισθητά χαμηλότερη από τις υπόλοιπες περιοχές του Ηλιου και προκαλούνται από διαταραχές του ηλιακού μαγνητικού πεδίου. Ο αριθμός τους αυξομειώνεται (από το ελάχιστο στο μέγιστο και ξανά στο ελάχιστο) κάθε 11 χρόνια, χρονικό διάστημα που μεσολαβεί ανάμεσα στην αντιστροφή των μαγνητικών πόλων του Ήλιου.
Ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον ηλιακό φυσικό Πιτ Μάρτενς του πολιτειακού πανεπιστημίου της Μοντάνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η εξαφάνιση των κηλίδων οφείλεται σε μειωμένη ηλιακή δραστηριότητα σε συνδυασμό με την παρουσία ασθενών μαγνητικών πεδίων. Η εργασία τους δημοσιεύεται σήμερα στην επιστημονική επιθεώρηση Nature.
Οι κηλίδες είχαν εξαφανιστεί από το 2008 έως το 2010 αλλά τον τελευταίο καιρό υπάρχει ξανά έντονη ηλιακή δραστηριότητα που έχει οδηγήσει σε ορισμένες μεγάλης ισχύος εκρήξεις. Αυτές οι εκρήξεις τις λεγόμενες «ηλιακές καταιγίδες» που αποτελούνται από γιγάντιες ποσότητες φορτισμένων σωματιδίων τα οποία φτάνουν μέχρι την Γη και δημιουργούν εντυπωσιακά οπτικά φαινόμενα όπως το βόρειο σέλας. Επίσης τα σωματίδια αυτά «χτυπούν» τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προκαλώντας προβλήματα στην λειτουργία τους.
Η αποκρυπτογράφηση του μηχανισμού των ηλιακών κηλίδων θα βοηθήσει τα μέγιστα στο να μπορούν οι επιστήμονες να προβλέπουν με ακρίβεια την ηλιακή δραστηριότητα και έτσι να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τι μπορεί να συμβεί και να λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα.
tovima.gr
