ΤΑ πήραν κι έφυγαν. Λεφτάδες τα νόμιμα(;) υπερκέρδη τους, κλέφτες τον… ιδρώτα τους κι όλοι μαζί φοροφυγάδες. Και…
πατριώτες. Δεν ξαναφέρνουν στην πηγή, τα χαίρονται από μακριά κρατώντας μυστικούς τους κωδικούς και περιμένουν τη στιγμή της… δραχμοποίησής τους. Για να μας έρθουν πάμπλουτοι και να μας αγοράσουν.
ΚΑΙ δυνατοί είναι οι παραπάνω και… μη βλάκες. Να το πάρουμε απόφαση πως μας έπιασαν στον ύπνο; Έστω. Και οι «υπόλοιποι» της μητέρας-πατρίδας που επιμέναμε ελληνικά; Παραμένει ο «λαός ο μικρός ο μέγας» με τις παραδοσιακές αρετές του δρομολογημένες στην πρακτική της καθημερινότητας; Να πάρουμε αρνητικά (και μαζικά) δείγματα και παραδείγματα ή θα βγάλουμε απ’ έξω την ουρά φορώντας ο καθένας μας το φωτοστέφανο της αθωότητας;
«ΜΗΝ κάνεις το λάθος να μη διορθώνεις τα λάθη σου» είπε ο σοφός και τον αγνοήσαμε επιδεικτικά. Όσο μας το επέτρεψε το ράθυμο κράτος, οι κυβερνήσεις και οι ψηφοθήρες. Κι έγινε σπορ εθνικό η φοροδιαφυγή. Σε όλα τα επίπεδα της επαγγελματικής δραστηριότητας του (νεο)έλληνα, που χρύσωνε τον φοροτεχνικό του για να απολαύσει την ηδονή της φοροκλοπής. Για να κραυγάζει, την άλλη μέρα, «πού είναι το Κράτος, χωρίς υγεία, παιδεία, δρόμους, συγκοινωνίες… πού είναι το Κράτος για να φτυαρίσει χιόνι απ’ την εξώπορτά μου, με τον χιονιά;».
ΚΙ άρχισε τον «αγώνα» του κι αυτός ο «μικρός» ο απαιτητικός και αδιόρθωτος. Απ’ την «αλητεία της άσπρης μπλούζας» στο φακελάκι κάποιων μεγαλογιατρών , μέχρι τον διορισμένο καθηγητή του λυκείου, που μαδάει τον μαθητή του, με ιδιαίτερο (αφορολόγητο) στο σπίτι. Απ’ τον «παζαρτζή» που δεν κόβει απόδειξη, μέχρι τον/την μεγαλοδικηγόρο (τι λέτε κα Μπόζεμπεργκ;) που δηλώνει 12 χιλιάρικα το χρόνο. Και, βέβαια, οι πάντες(;) τρόμαξαν, τον τελευταίο καιρό. Βάρεσαν συναγερμό για την εφορία και τον αιφνιδιασμό του ΣΔΟΕ, ύστερα «λήξη» και χαλάρωμα, αύριο ξανά στο τέλμα και «προς τη δόξα». Βάλε τη «λευκή απεργία» κάποιων εφοριακών και την «αντίσταση» κάποιων παλικαριών της με την κομμένη(;) μίζα, πρόσθεσε τον παρακρατημένο ΦΠΑ, πρόσεξε τη βαριεστιμάρα να σου κόβουν απόδειξη και βγάλε το συμπέρασμα. Για την επαγγελματική ηθική του (νεο)έλληνα (όχι του κάθε έλληνα) που δεν κλέβει πολλά, γιατί δεν μπορεί. Δεν τους δόθηκε δυνατότητα, η δύναμη το πόστο. Αν του δοθεί, θα το κάνει.
ΥΠΑΡΧΕΙ πρόταση; Ναι και είναι μια λέξη: Πειθαρχία. Ξεκινάει απ’ το νηπιαγωγείο, ωριμάζει στα (διαλυμένα) σχολεία μας και ολοκληρώνεται στα (λεγόμενα) πανεπιστήμια.
