Σε πειράματα που έκαναν σε ποντίκια, οι ειδικοί προκάλεσαν στα τρωκτικά αναγούλα χορηγώντας τους αρχικά μια συγκεκριμένη τροφή. Στόχος τους ήταν να συνδέσουν τη γεύση της με τη δυσάρεστη αυτή εμπειρία.
Στη συνέχεια, εκπαίδευσαν τα ζώα να συνδέουν επιπλέον τροφές με κοιλόπονο, ενώ τους χορήγησαν ενέσιμα έναν αβλαβή ιό ο οποίος εξέφραζε την πρωτεϊνική κινάση Μ ζήτα (ΡΚΜ) – ένα ένζυμο που επηρεάζει τη μνήμη.
Στον οργανισμό τους, ο ιός εξέφραζε είτε μια λειτουργική εκδοχή του ενζύμου, είτε μια μεταλλαγμένη μορφή που μπλόκαρε τη δραστηριότητα ακόμη και του φυσικώς εκφραζόμενου ενζύμου.
Οι επιστήμονες είδαν λοιπόν ότι τα αυξημένα επίπεδα του ενζύμου ενίσχυαν την ικανότητα των πειραματόζωων να ανακαλούν τις μνήμες που σχετίζονταν με τις δυσάρεστες τροφές, ενώ αντίθετα, η μεταλλαγμένη εκδοχή του ενζύμου τις διέγραφε πλήρως.
Προσεχώς και σε χάπι;
Το ένζυμο ΡΚΜ φαίνεται ότι δρα με πολύ διαφορετικό τρόπο από ότι άλλα ενισχυτικά μνήμης, καθώς επιτρέπει την παρέμβαση σε παλαιότερες αναμνήσεις.
Κατά τους ειδικούς, δεν αποκλείεται τα ευρήματα αυτά να οδηγήσουν στη δημιουργία νέων φαρμάκων που να απευθύνονται σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ, σύνδρομο μετατραυματικού στρες (PTSD) ή φοβίες, ενισχύοντας ή διαγράφοντας αντίστοιχα παλαιότερες αναμνήσεις τους.
http://www.planitikos.com/2011/03/blog-post_6368.html
