Για μία ακόμα φορά, η δημόσια συζήτηση εκπίπτει στο κατώτερο επίπεδο υποκρισίας και πολιτικαντισμού. Η υπόθεση είναι γνωστή.
Με ύφος ανθυπάτων, οι εκπρόσωποι των δανειστών ανακοίνωσαν το χρονοδιάγραμμα εκποίησης δημόσιας περιουσίας με σκοπό την εξεύρεση 50 δις, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά χρέους. Υπό την πίεση του κύματος των αντιδράσεων, η κυβέρνηση εξέδωσε μεταμεσονύκτια επικριτική ανακοίνωση. Είναι προφανές ότι η επίκριση αφορούσε τον επικοινωνιακό χειρισμό και όχι την ουσία. Ο Γιώργος Παπανδρέου διαμαρτυρήθηκε στα αφεντικά των τριών όχι για το περιεχόμενο των δηλώσεών τους, αλλά για το γεγονός ότι με την ωμότητά τους του προκάλεσαν πολιτικό πρόβλημα και υπονόμευσαν το πρόγραμμα πριν αυτό καν δρομολογηθεί.
Η κυβέρνηση, άλλωστε, επιβεβαίωσε όλα όσα είπαν οι τρεις, ισχυριζόμενη ότι το επίμαχο πρόγραμμα είναι δικό της κι όχι εντολή της τρόικας. Η μόνη διαφορά είναι ότι η ελληνική πλευρά χρησιμοποιεί τον όρο αξιοποίηση και όχι πώληση δημόσιας περιουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαφορά είναι μάλλον πλασματική. Η συμφωνία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τους τρεις, που είχε την έγκριση του πρωθυπουργού, αφορά εκποίηση και όχι γενικά κι αφηρημένα αξιοποίηση.
Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η συζήτηση αποτελεί απόδειξη και ομολογία της αποτυχίας του Μνημονίου. Είναι προφανές σε όλους πια ότι η συνταγή δεν βγαίνει. Η παρατεταμένη ύφεση καθιστά πρακτικώς αδύνατη την εξυπηρέτηση του ολοένα και διογκούμενου χρέους. Αυτός είναι ο λόγος που ετέθη στο τραπέζι επισήμως η επιμήκυνση αποπληρωμής και ανεπισήμως κάποιου είδους «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων.
Η τρόικα είναι σαφής: Πριν το υπό ίδρυση ευρωπαϊκό ταμείο αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά υποτιμημένα ελληνικά ομόλογα, η Ελλάδα πρέπει να αποδείξει ότι έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές της. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να δεσμευτεί ότι θα εκποιήσει τη δημόσια περιουσία για να συμμετάσχει στην εξαγορά ελληνικών ομολόγων. Η τρόικα πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση και για έναν πρόσθετο λόγο: Γνωρίζει άριστα ότι η μαζική εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου σε συνθήκες διεθνούς κρίσης αναπόφευκτα θα ρίξει κατακόρυφα τις τιμές. Αυτό όχι μόνο δεν την ενοχλεί, αλλά και θεωρεί ότι θα δημιουργήσει συνθήκες επιχειρηματικών ευκαιριών, οι οποίες με τη σειρά τους θα θέσουν την ελληνική οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Η τρόικα δεν έχει κρύψει ότι αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους αφενός συρρίκνωσης των μισθών κι αφετέρου ξεπουλήματος των «ασημικών».
Το δίδυμο Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου έχει συμφωνήσει και στα δύο. Εάν για κάτι αξίζει να κατηγορήσουμε τους τρεις εκπροσώπους των δανειστών είναι για το προκλητικό ύφος τους και όχι για το περιεχόμενο των δηλώσεών τους. Μας είπαν με ωμό τρόπο αυτό που δεν τόλμησε ή δεν θέλησε να ανακοινώσει ο υπουργός Οικονομικών. Για όσους είχαν αμφιβολίες, φρόντισε να τους προσγειώσει ανώμαλα την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος της Ευρωζώνης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος μίλησε σαφώς για πώληση και μόνο πώληση.
Όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικά από την επιβεβλημένη αξιοποίηση της δημόσιας περιου σίας, για την οποία γράφουμε και ξαναγράφουμε από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση δανεισμού. Δεν είναι άραγε διά παραλείψεως έγκλημα των διαδοχικών κυβερνήσεων το γεγονός, π.χ., ότι έχουν αφεθεί να ρημάζουν τα ολυμπιακά ακίνητα; Είναι σαφές ότι οι κυβερνήσεις όφειλαν προ πολλού να έχουν αξιοποιήσει όλες τις κατηγορίες δημόσιας περιουσίας. Έστω και καθυστερημένα, αυτό πρέπει να γίνει. Και, εάν γίνει σωστά, θα προσκομίσει σημαντικά έσοδα στο δημόσιο ταμείο.
Η αξιοποίηση δεν αποκλείει και την πώληση, αλλά η πώληση πρέπει να είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Εάν, π.χ., το Δημόσιο κατέχει ποσοστό σε μία επιχείρηση, η οποία δεν είναι στρατηγικής σημασίας, η πώληση σε λογική τιμή αυτού του ποσοστού είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και ευκταία. Αξιοποίηση είναι η μακροχρόνια μίσθωση δημόσιων εκτάσεων στην ηπειρωτική ή νησιωτική Ελλάδα για τουριστική ή άλλη εκμετάλλευση. Εκποίηση είναι η μαζική πώλησή τους. Αξιοποίηση είναι πώληση ενός μικρού τμήματος του Ελληνικού για να κατασκευαστούν προνομιακές κατοικίες. Εκποίηση είναι η πώληση ολόκληρης της έκτασης.
Ακόμα κι αν εφαρμοστούν ταχύρυθμες διαδικασίες αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, είναι απίθανο τα επόμενα χρόνια να συγκεντρωθούν 50 δις. Προφανώς, τόσο η τρόικα όσο και η κυβέρνηση προσδοκούν να βρουν το γιγαντιαίο αυτό ποσό από τη μαζική εκποίηση όσων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου μπορούν να εκποιηθούν. Όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα άλλο από επικοινωνιακά τερτίπια.
Η κυβέρνηση, άλλωστε, επιβεβαίωσε όλα όσα είπαν οι τρεις, ισχυριζόμενη ότι το επίμαχο πρόγραμμα είναι δικό της κι όχι εντολή της τρόικας. Η μόνη διαφορά είναι ότι η ελληνική πλευρά χρησιμοποιεί τον όρο αξιοποίηση και όχι πώληση δημόσιας περιουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η διαφορά είναι μάλλον πλασματική. Η συμφωνία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τους τρεις, που είχε την έγκριση του πρωθυπουργού, αφορά εκποίηση και όχι γενικά κι αφηρημένα αξιοποίηση.
Στην πραγματικότητα, όλη αυτή η συζήτηση αποτελεί απόδειξη και ομολογία της αποτυχίας του Μνημονίου. Είναι προφανές σε όλους πια ότι η συνταγή δεν βγαίνει. Η παρατεταμένη ύφεση καθιστά πρακτικώς αδύνατη την εξυπηρέτηση του ολοένα και διογκούμενου χρέους. Αυτός είναι ο λόγος που ετέθη στο τραπέζι επισήμως η επιμήκυνση αποπληρωμής και ανεπισήμως κάποιου είδους «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων.
Η τρόικα είναι σαφής: Πριν το υπό ίδρυση ευρωπαϊκό ταμείο αγοράσει από τη δευτερογενή αγορά υποτιμημένα ελληνικά ομόλογα, η Ελλάδα πρέπει να αποδείξει ότι έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές της. Πιο συγκεκριμένα, πρέπει να δεσμευτεί ότι θα εκποιήσει τη δημόσια περιουσία για να συμμετάσχει στην εξαγορά ελληνικών ομολόγων. Η τρόικα πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση και για έναν πρόσθετο λόγο: Γνωρίζει άριστα ότι η μαζική εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του Ελληνικού Δημοσίου σε συνθήκες διεθνούς κρίσης αναπόφευκτα θα ρίξει κατακόρυφα τις τιμές. Αυτό όχι μόνο δεν την ενοχλεί, αλλά και θεωρεί ότι θα δημιουργήσει συνθήκες επιχειρηματικών ευκαιριών, οι οποίες με τη σειρά τους θα θέσουν την ελληνική οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Η τρόικα δεν έχει κρύψει ότι αντιλαμβάνεται την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας με όρους αφενός συρρίκνωσης των μισθών κι αφετέρου ξεπουλήματος των «ασημικών».
Το δίδυμο Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου έχει συμφωνήσει και στα δύο. Εάν για κάτι αξίζει να κατηγορήσουμε τους τρεις εκπροσώπους των δανειστών είναι για το προκλητικό ύφος τους και όχι για το περιεχόμενο των δηλώσεών τους. Μας είπαν με ωμό τρόπο αυτό που δεν τόλμησε ή δεν θέλησε να ανακοινώσει ο υπουργός Οικονομικών. Για όσους είχαν αμφιβολίες, φρόντισε να τους προσγειώσει ανώμαλα την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος της Ευρωζώνης Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος μίλησε σαφώς για πώληση και μόνο πώληση.
Όλα αυτά είναι πολύ διαφορετικά από την επιβεβλημένη αξιοποίηση της δημόσιας περιου σίας, για την οποία γράφουμε και ξαναγράφουμε από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η κρίση δανεισμού. Δεν είναι άραγε διά παραλείψεως έγκλημα των διαδοχικών κυβερνήσεων το γεγονός, π.χ., ότι έχουν αφεθεί να ρημάζουν τα ολυμπιακά ακίνητα; Είναι σαφές ότι οι κυβερνήσεις όφειλαν προ πολλού να έχουν αξιοποιήσει όλες τις κατηγορίες δημόσιας περιουσίας. Έστω και καθυστερημένα, αυτό πρέπει να γίνει. Και, εάν γίνει σωστά, θα προσκομίσει σημαντικά έσοδα στο δημόσιο ταμείο.
Η αξιοποίηση δεν αποκλείει και την πώληση, αλλά η πώληση πρέπει να είναι η εξαίρεση κι όχι ο κανόνας. Εάν, π.χ., το Δημόσιο κατέχει ποσοστό σε μία επιχείρηση, η οποία δεν είναι στρατηγικής σημασίας, η πώληση σε λογική τιμή αυτού του ποσοστού είναι όχι μόνο θεμιτή, αλλά και ευκταία. Αξιοποίηση είναι η μακροχρόνια μίσθωση δημόσιων εκτάσεων στην ηπειρωτική ή νησιωτική Ελλάδα για τουριστική ή άλλη εκμετάλλευση. Εκποίηση είναι η μαζική πώλησή τους. Αξιοποίηση είναι πώληση ενός μικρού τμήματος του Ελληνικού για να κατασκευαστούν προνομιακές κατοικίες. Εκποίηση είναι η πώληση ολόκληρης της έκτασης.
Ακόμα κι αν εφαρμοστούν ταχύρυθμες διαδικασίες αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, είναι απίθανο τα επόμενα χρόνια να συγκεντρωθούν 50 δις. Προφανώς, τόσο η τρόικα όσο και η κυβέρνηση προσδοκούν να βρουν το γιγαντιαίο αυτό ποσό από τη μαζική εκποίηση όσων περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου μπορούν να εκποιηθούν. Όλα τα άλλα δεν είναι τίποτα άλλο από επικοινωνιακά τερτίπια.
http://e-parembasis.blogspot.com/2011/03/blog-post_7915.html
