Σου γράφω ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο Λύκειο, αφού πρώτα υπηρέτησα τέσσερα χρόνια σε ιδιωτικό Λύκειο της Αθήνας και έχοντας συνάμα γνωρίσει καλά τη φροντιστηριακή λογική της εκπαίδευσης. Σε λίγες ημέρες θα αρχίσουν να εμφανίζονται στα Μ.Μ.Ε. αναλύσεις για το πόσο επιβαρύνεται η κάθε οικογένεια που έχει παιδί στη Γ΄ Λυκείου από τα φροντιστήριά του. Τα νούμερα εντυπωσιακά, το συμπέρασμα για την έλλειψη της δωρεάν παιδείας μόνιμο. Η φετινή μάλιστα χρονιά ήταν από τις χειρότερες, αναφορικά με τη στάση (βλ. απαξίωση) του κατ’ ευφημισμόν Υπουργείου Παιδείας. Κενά καθηγητών στα σχολεία για μήνες, αυταρχικές και ανεδαφικές αποφάσεις και προτάσεις, ουσιαστική κατάργηση της Π.Δ.Σ. (περιορισμός, λέει, μόνο για μαθητές της Γ΄ Λυκείου μόνο δυσπρόσιτων περιοχών και άρχισαν να την οργανώνουν…. το Δεκέμβριο!!!).
Πέρα όμως από αυτά, υπάρχουν ουσιαστικά ερωτήματα, τα οποία συχνά κρύβουμε κάτω από το χαλάκι επειδή χαλάνε λίγο τις καρδιές μας. Για πόσο ακόμη; Το «θηρίο» της παραπαιδείας είναι κάτι χειροπιαστό και όχι μία υπερβατική κατάρα.
- Οι καθηγητές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.
Τι εννοείς και τι έκανες εσύ γι’ αυτό; Αντέδρασες; Κινητοποιήθηκε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων ή παραμένει διακοσμητικό στοιχείο; Πήγες στο σχολείο για να απαιτήσεις στρίμωγμα του παιδιού σου; Πήγες να διαμαρτυρηθείς για τους παραφουσκωμένους βαθμούς που πήρε στο Α΄ τετράμηνο με το φόβο μήπως γράψει καλύτερα στις Πανελλήνιες; Μάλλον διαλαλούσες με καμάρι ότι «η Μαρία μου έβγαλε 19,4. Σίγουρη την έχουμε την ιατρική». Μήπως σε λίγο θα πας πλασματικά χαρτάκια γιατρών για να δικαιολογήσεις τις απουσίες του παιδιού σου (έως 115, μην ξεχαστείς…) επειδή τάχα ήταν άρρωστο για το σχολείο, αλλά υγιέστατο για το φροντιστήριο;
- Δυστυχώς, έτσι είναι ο δημόσιος τομέας.
Ο εκπαιδευτικός ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ που βάζει σφραγίδες και ταξινομεί χαρτιά, αλλά εργάζεται πάνω στο μυαλό, το χαρακτήρα και την ψυχή του παιδιού σου!! Οφείλεις να τον στηρίζεις και να απαιτείς από αυτόν. Βλέπεις αίσθημα ηττοπάθειας, απογοήτευσης ή βολέματος; Αντί να κουνάς το κεφάλι, μήπως θα έπρεπε να συμβάλεις ώστε να ξεπεραστεί; Θα σου πω και μια λέξη που την αποτάσσονται ορισμένοι θεσμικοί, αδικαιολόγητα και με αστεία επιχειρήματα: Αξιολόγηση!! Οφείλεις να την απαιτήσεις ώστε να μπει στα σχολεία ως μοχλός ανάδειξης προβλημάτων και επίλυσής τους, με βασικό της άξονα την αυτοαξιολόγηση.
- Το δημόσιο σχολείο δεν έχει καλή εικόνα.
Αν εννοείς την εικόνα που δίνουν προς τα έξω κάποιοι επαγγελματίες συνδικαλιστές έχεις δίκιο. Αλλά δεν είναι αυτό που βλέπεις το δημόσιο σχολείο, αλλά μια καρικατούρα. Η πολεμική αντιπαράθεση με όλους και για όλα, το μόνιμο «όχι», οι τεχνητές εντάσεις για κομματικά οφέλη, η αντίδραση ή το λούφαγμα ανάλογα με το αν κυβερνάμε εμείς ή οι άλλοι, τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα δημιουργούν απέχθεια και στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. Ευτυχώς, και σε αρκετούς συνδικαλιστές.
- Πώς θα περάσει το παιδί χωρίς φροντιστήρια;
Θα μετέτρεπα το ερώτημα «πώς θα περάσει το παιδί χωρίς διαρκή συστηματική μελέτη»; Έχεις την εντύπωση ότι στο σχολείο ή στα φροντιστηριακά μαθήματα γίνονται μαγικά; Εάν το πέρασμα του παιδιού σου από τα θρανία έως τώρα θύμιζε χαλαρή βόλτα στο πάρκο, τι νομίζεις ότι θα γίνει στη Γ΄ Λυκείου; Τι θα προλάβει να κάνει; Να καλύψει τα απύθμενα κενά ή να αφομοιώσει τις νέες γνώσεις; Εσύ ως γονιός ασχολήθηκες με τη σχολική πορεία του παιδιού σου από το νηπιαγωγείο ακόμη; Του συμπαραστάθηκες σε μαθησιακό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια μέχρι να φτάσει στη Γ΄ Λυκείου; Είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν χρειάζεται κάποια εξωσχολική στήριξη;
- Εάν δεν πληρώσεις δεν μαθαίνεις.
Αυτό το επιχείρημα ως κατάλοιπο ραγιαδισμού είναι από τα πλέον αστεία της νεοελληνικής μας μιζέριας. Αντιλαμβάνεσαι πως ίσως πληρώνεις αδρά ανθρώπους που από πλευράς παιδαγωγικής και επιστημονικής κατάρτισης υστερούν έναντι του καθηγητή του παιδιού σου στο δημόσιο σχολείο; Είσαι σε θέση να αξιολογήσεις σωστά τα εφόδια που παρέχονται στο παιδί σου από τους καθηγητές του δωρεάν; Αρκετοί από τους καθηγητές του δημοσίου σχολείου εργάζονταν φροντιστηριακά πριν διοριστούν. Τότε ήταν καλοί και τώρα χάλασαν; Κατανοείς ότι ορισμένοι κινδυνολογούν και παραφουσκώνουν τα πράγματα, συντηρώντας έτσι ένα μύθο γύρω από τις Πανελλήνιες εξετάσεις που σε αυτούς φουσκώνει τις τσέπες και σε σένα και το παιδί σου προκαλεί πανικό; Γνωρίζεις ότι η πληθώρα των μαθημάτων συχνά προκαλεί σύγχυση και υπερβολική κόπωση στο παιδί σου και είναι ανούσια καθώς δεν περισσεύει χρόνος για αφομοίωση της ύλης; Αντιλαμβάνεσαι εάν το παιδί σου πραγματικά ενδιαφέρεται για το Φροντιστήριο ή για την καφετέρια και το σουβλατζίδικο που υπάρχουν γύρω απ’ αυτό;
Υ.Γ. Το άρθρο αυτό είναι ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευχαριστίας στη νηπιαγωγό μου, τους δασκάλους και τους καθηγητές μου που συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να περάσω στο Πανεπιστήμιο στη σχολή της επιλογής μου, χωρίς να χρειαστώ ούτε μία ώρα φροντιστήριο (1993 – Γ΄ Δέσμη).
Παναγιώτης Ασημακόπουλος
Θεολόγος καθηγητής
