ιμπεριαλισμός έχει δημιουργήσει - αλλά ενδιαφέρονται μόνο για το ξεζούμισμα των εργαζομένων και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών των κρατών όπου επεμβαίνει, προκειμένου να μετρήσει νέα κέρδη. Ομως, η τύχη και το μέλλον του κάθε λαού είναι και πρέπει να είναι δική του υπόθεση. Είναι δικαίωμα του κάθε λαού να καθορίζει τα «του οίκου του», να αποφασίζει ποια θα είναι η πορεία που θα ακολουθήσει η χώρα του, να λύνει τα προβλήματά του. Είναι δικαίωμα κάθε λαού, να είναι εκείνος πρωταγωνιστής της ζωής του και να διεκδικεί, με όποια μορφή διεκδίκησης επιλέγει, όλα όσα του ανήκουν. Δε χρειάζεται τους λύκους να τον φυλάνε.
Αυτό, βέβαια, είναι το πρόσχημα για την εισβολή στη Λιβύη: Το δήθεν «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» των ιμπεριαλιστών ενάντια σε ένα αυταρχικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς. Τα ίδια προσχήματα είχαν χρησιμοποιήσει για να δικαιολογήσουν την εισβολή και κατοχή του Αφγανιστάν και του Ιράκ, καθώς και το βομβαρδισμό και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Δεκάρα δε δίνουν για το λαό της Λιβύης και τα προβλήματά του. Αλλωστε, μέχρι πρότινος ο Καντάφι ήταν συνδαιτυμόνας τους, συναλλάσσονταν μαζί του, τον στήριζαν.
Το υποκριτικό ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών για το λαό της Λιβύης δεν είναι παρά ένα φύλλο συκής, πίσω από το οποίο θέλουν να κρύψουν τον πραγματικό στόχο: Τα μονοπώλια θέλουν να βάλουν «χέρι» στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Λιβύης, να κατακτήσουν νέα πεδία κερδοφορίας. Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί η «βιασύνη» της Γαλλίας και της Μεγ. Βρετανίας και, στη συνέχεια, των ΗΠΑ για επέμβαση στην περιοχή: Να διασφαλίσουν για τα δικά τους μονοπώλια την εκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών πηγών που υπάρχουν στη Λιβύη. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ελληνική κυβέρνηση: Επιδιώκει να κερδίσει κάποιο μερίδιο από την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης προς όφελος των ντόπιων επιχειρηματιών.
Το συμφέρον των μονοπωλίων κάθε κράτους, οι αντιθέσεις μεταξύ τους, είναι εκείνο που καθορίζει τη συμμετοχή ή όχι των καπιταλιστικών κρατών στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, η οποία προμηνύει νέο γύρο πολεμικών επιχειρήσεων σε βάρος των λαών της ευρύτερης περιοχής. Ειδικά αυτήν την περίοδο, όπου λαϊκές εξεγέρσεις ξεδιπλώνονται σε πολλές χώρες της Β. Αφρικής, η επέμβαση στη Λιβύη στέλνει μήνυμα στους λαούς, ότι οι ιμπεριαλιστές καραδοκούν και είναι έτοιμοι να επέμβουν για να οδηγήσουν την κατάσταση εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν. Είναι έτοιμοι να εισβάλουν και σε άλλες χώρες, αν διαπιστώσουν ότι διακυβεύονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων ή αν μυριστούν ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι κερδοφορίας. Είναι έτοιμοι να επέμβουν όχι μόνον αγνοώντας τις επιθυμίες και τους στόχους των λαών, αλλά σε βάρος των συμφερόντων των λαών αυτών. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι οι λαοί που βίωσαν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και έζησαν στο πετσί τους τον «ανθρωπιστικό χαρακτήρα» της βόμβας, της σφαίρας, των βασανισμών, των φυλακίσεων, της καταλήστευσης του πλούτου, της φτώχειας, του λιμού...
Αυτό, βέβαια, είναι το πρόσχημα για την εισβολή στη Λιβύη: Το δήθεν «ανθρωπιστικό ενδιαφέρον» των ιμπεριαλιστών ενάντια σε ένα αυταρχικό, αντιδημοκρατικό καθεστώς. Τα ίδια προσχήματα είχαν χρησιμοποιήσει για να δικαιολογήσουν την εισβολή και κατοχή του Αφγανιστάν και του Ιράκ, καθώς και το βομβαρδισμό και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Δεκάρα δε δίνουν για το λαό της Λιβύης και τα προβλήματά του. Αλλωστε, μέχρι πρότινος ο Καντάφι ήταν συνδαιτυμόνας τους, συναλλάσσονταν μαζί του, τον στήριζαν.
Το υποκριτικό ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστών για το λαό της Λιβύης δεν είναι παρά ένα φύλλο συκής, πίσω από το οποίο θέλουν να κρύψουν τον πραγματικό στόχο: Τα μονοπώλια θέλουν να βάλουν «χέρι» στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της Λιβύης, να κατακτήσουν νέα πεδία κερδοφορίας. Αυτό ακριβώς εξυπηρετεί η «βιασύνη» της Γαλλίας και της Μεγ. Βρετανίας και, στη συνέχεια, των ΗΠΑ για επέμβαση στην περιοχή: Να διασφαλίσουν για τα δικά τους μονοπώλια την εκμετάλλευση των πλούσιων ενεργειακών πηγών που υπάρχουν στη Λιβύη. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ελληνική κυβέρνηση: Επιδιώκει να κερδίσει κάποιο μερίδιο από την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης προς όφελος των ντόπιων επιχειρηματιών.
Το συμφέρον των μονοπωλίων κάθε κράτους, οι αντιθέσεις μεταξύ τους, είναι εκείνο που καθορίζει τη συμμετοχή ή όχι των καπιταλιστικών κρατών στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, η οποία προμηνύει νέο γύρο πολεμικών επιχειρήσεων σε βάρος των λαών της ευρύτερης περιοχής. Ειδικά αυτήν την περίοδο, όπου λαϊκές εξεγέρσεις ξεδιπλώνονται σε πολλές χώρες της Β. Αφρικής, η επέμβαση στη Λιβύη στέλνει μήνυμα στους λαούς, ότι οι ιμπεριαλιστές καραδοκούν και είναι έτοιμοι να επέμβουν για να οδηγήσουν την κατάσταση εκεί που οι ίδιοι επιθυμούν. Είναι έτοιμοι να εισβάλουν και σε άλλες χώρες, αν διαπιστώσουν ότι διακυβεύονται τα συμφέροντα των μονοπωλίων ή αν μυριστούν ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι κερδοφορίας. Είναι έτοιμοι να επέμβουν όχι μόνον αγνοώντας τις επιθυμίες και τους στόχους των λαών, αλλά σε βάρος των συμφερόντων των λαών αυτών. Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν όλοι οι λαοί που βίωσαν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και έζησαν στο πετσί τους τον «ανθρωπιστικό χαρακτήρα» της βόμβας, της σφαίρας, των βασανισμών, των φυλακίσεων, της καταλήστευσης του πλούτου, της φτώχειας, του λιμού...
ramnousia.com
