"Πιστεύω ότι όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στην Τυνησία, την Αίγυπτο και στις υπόλοιπες αραβικές χώρες είναι παράλληλα και μια μεγάλη ευκαιρία. Μέσα από τις διαδικασίες της εξέγερσης γεννιούνται νέες δυνατότητες, προκύπτουν νέες δομές και επεκτείνεται μια αντίληψη που προσδίδει νέες δυνατότητες για περισσότερη συμμετοχή, διαφάνεια και περισσότερη δημοκρατία. Δεν θα πρέπει λοιπόν να επικεντρώνουμε το βλέμμα μας μόνον στους κινδύνους".
Όχι σε επιπόλαιες αξιολογήσεις
Ο Γερμανός ειδικός επικρίνει την κωλυσιεργία, την οποία επέδειξε η ΕΕ στην εξέγερση της Αιγύπτου. Εκτιμά ωστόσο ότι στην περίπτωση της Λιβύης η Ένωση αντιδρά πιο αποφασιστικά και πιο συντονισμένα:
Στους κόλπους των 27 είναι πάντα πιο δύσκολο να βρεις έναν κοινό παρανομαστή από ότι για παράδειγμα στην Ουάσιγκτον όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται άμεσα και μόνον από τον Λευκό Οίκο. Σε αυτή την περίπτωση όμως η ΕΕ κινείται ορθά. Πιστεύω όμως ότι έχουν δίκιο όσοι προειδοποιούν για τους κινδύνους μιας επιπόλαιης αξιολόγησης του ενδεχομένου στρατιωτικής επέμβασης γιατί αυτό που βλέπουμε εδώ είναι εν τέλει η αυτοπραγμάτωση του αραβικού κόσμου. Θα ήταν πολύ κακό εάν στη συνέχεια καλλιεργηθεί μια φημολογία που θέλει και πάλι την CIA, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τη Δύση να έχουν βάλει το χέρι τους και να κατευθύνουν τα πράγματα από έξω. Αυτό θα ήταν πολύ κακό. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και επιφυλακτικοί απέναντι στο ενδεχόμενο ανάληψης στρατιωτικής δράσης".
Αυτό που θα πρέπει να προσέξει περισσότερο η διεθνής κοινότητα, σύμφωνα με τον κ. Ίσιγκερ, είναι να μην παρασυρθεί από μια μονομερή ανάγνωση της πραγματικότητας στη Λιβύη και να λάβει υπόψη της, όπως συνηθίζεται σε όλες τις διεθνείς εστίες κρίσης, όλους τους γεωπολιτικούς παράγοντες. Πώς θα αντιδράσουν οι γειτονικές χώρες; Ποιά τα συμφέροντά τους; Θα κερδίσουμε την υποστήριξή τους;
Πρέπει να υπάρχει μέτρο
"Όχι σε μια επιπόλαιη αξιολόγηση του ενδεχομένου στρατιωτικής επέμβασης""Το δυσκολότερο στην εξωτερική πολιτική και στην αντιμετώπιση κρίσεων είναι να βρεις τις ισορροπίες μεταξύ μιας ρεαλιστικής προσέγγισης της διεθνούς πολιτικής πραγματικότητας και της επίτευξης υψηλών ηθικών στόχων. Υπενθυμίζω ότι σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή της Γερμανίας πριν από περίπου 10 χρόνια ήταν η κυβέρνηση Καντάφι που μας βοήθησε. Τότε όταν απειλούνταν από αντάρτες η ζωή της γερμανικής οικογένειας Βάλερτ στις Φιλιππίνες και εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να συμβάλουμε στην απελευθέρωσή της, η βοήθεια ήρθε από τη Λιβύη. Σίγουρα όχι για αλτρουιστικούς λόγους, αλλά για να απενοχοποιηθεί έναντι της Δύσης. Ήταν λάθος να δεχθούμε αυτή τη βοήθεια; Ήταν λάθος να σφίξεις το χέρι του Καντάφι για να απελευθερώσεις την οικογένεια;"
"Πρέπει λοιπόν να υπάρχει ένα μέτρο", συνεχίζει ο κ. Ίσιγκερ. " Πρέπει να συνεργάζεσαι σε όλο τον κόσμο με καθεστώτα με τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θέλεις να διατηρείς επαφές. Εάν όμως διακόπταμε τη συνεργασία μας με όλους εκείνους τους δικτάτορες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τότε θα έπρεπε να παγώσουμε τις σχέσεις μας με τον μισό πλανήτη. Και αυτή δεν μπορεί να είναι η δέουσα απάντηση", καταλήγει ο ειδικός (αναδημοσίευση από DW).
www.greekfinanceforum.com
