Η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης προϋποθέτει ασφαλώς την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων και του χρέους της χώρας.
Μερικοί το αγνοούν και ως αυθεντικοί «νεοέλληνες μάγκες» καταφέρονται κατά του Μνημονίου ,κατά του Δ.Ν.Τ ή και κατά όλων των άλλων ,πλην βέβαια του εαυτού τους. Κάνουν ότι αγνοούν ότι η χώρα χρωστάει περίπου 350 δις ευρώ και ότι πέρσι φτάσαμε στα όρια της χρεοκοπίας. Κάνουν ότι αγνοούν ότι ουσιαστικά και με το δάνειο που πήραμε δια του Μνημονίου ,απλά πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι σε διαφορετική περίπτωση μάλλον ! δε θα περνούσαν και εύκολες στιγμές. Όταν δεν πληρώνεσαι επί μήνες ,μάλλον αντιμετωπίζεις πιο δύσκολες καταστάσεις. Ας ρωτήσουν και χιλιάδες μακροχρόνια ανέργους. Θα καταλάβουν…
Ασφαλώς το τι έχει συμβεί και τι δεν έχει συμβεί τον τελευταίο χρόνο, χρειάζεται μεγάλη συζήτηση. Όπως και αν η Κυβέρνηση έχει πράξει όλα όσα θα έπρεπε ή ακόμα και αν το ΠΑΣΟΚ ως Κόμμα έχει πιστέψει ότι χρειάζονται έκτακτα μέτρα και όχι μόνο λόγω Μνημονίου που μας πιέζει ,αλλά λόγω της άθλιας κατάστασης που έφτασε η χώρα μέσα από δήθεν κοινωνικές πολιτικές που εν τέλει δεν ενίσχυαν τους αδύναμους ,μέσα από την υπερδιόγκωση ενός τερατώδους και αναποτελεσματικού Δημόσιου Τομέα μέσα από την ανοχή της φοροδιαφυγής και κάθε είδους διαφθοράς! , μέσα από τις πανταχού παρούσες τερατογενέσεις που κυοφορήθηκαν.
Ωστόσο, κάτι που είναι φανερό ,είναι ότι η υπέρβαση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο και μέσα από μια πορεία εθνικής αυτογνωσίας ,μέσα από μία πορεία πραγματικής πολιτιστικής επανάστασης. Η κυριαρχία στερεοτύπων ,η αδυναμία σοβαρού δημόσιου διαλόγου , η ιδεολογία του προσωπικού βολέματος , η αποφυγή θεώρησης των πραγμάτων μέσα από μία συλλογική και όχι ατομική ή συντεχνιακή ,η δυσκολία ακόμα και να ακούμε ,η εύκολη συνθηματολογία ,ο ωχαδερφισμός συνιστούν χαρακτηριστικά που οδηγούν στην αποτυχία. Αν τις ώρες που περνάμε δεν κοιτάμε πίσω! για να επανεξετάσουμε ιδέες ,πολιτικές ,πρακτικές και ατομικές συμπεριφορές που μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε ,μάλλον τίποτα το καλό δεν μπορούμε να περιμένουμε. Η άρνηση της λογικής μέσα από μια δήθεν αντιμνημονιακή ρητορεία μας οδηγεί αντικειμενικά στην καταστροφή.
Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα ηθελημένου ή μη παραλογισμού:
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΩΤΟ: Το Υπουργείο Παιδείας έθεσε σε διαβούλευση ένα πλαίσιο για συγχωνεύσεις σχολείων. Άστραψαν και βρόντηξαν κάποιοι! Μια επίσκεψη στα σχολεία που γράφτηκαν σε τρελαίνει. Νομίζεις ότι κλείνουν σχολεία ,ότι θα μείνουν τα παιδιά μας στο δρόμο. Τι όμως συμβαίνει; Επιχειρείται μια σχετική ορθολογικοποίηση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων. Υπάρχουν για παράδειγμα περιπτώσεις όπου δύο 6-θέσια Δημοτικά Σχολεία λειτουργούν στον ίδιο χώρο ,με διαφορετικές δομές, με δύο Διευθυντές και δύο υποδιευθυντές! Σε τι εξυπηρετεί αυτό! άραγε την μόρφωση των παιδιών μας; Τι αρνητικό θα υπήρχε σε τυχόν συγχώνευση – ενιαιοποίηση
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:Ζήσαμε όλοι την απεργία των γιατρών του ΙΚΑ και είχαμε την τύχη να ακούσουμε δηλώσεις συνδικαλιστών του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών. Ασφαλώς όλοι δήλωναν ότι είναι υπέρ της πρωτοβάθμιας περίθαλψης αλλά όχι έτσι… ,αλλά κάπως αλλιώς και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Είδαμε όλοι τους συνδικαλιστές γιατρούς που αυτοεξευτελίζονταν με τις τριτοκοσμικές συνθήκες συνταγογράφησης στο κατειλημμένο Υπουργείο Υγείας. Που απειλούσαν με διαγραφές συναδέλφους τους του ΟΠΑΔ που εξυπηρετούσαν ασφαλισμένους του ΙΚΑ. Που όμως δεν πέρ! ασε από το μυαλό τους η σκέψη να παραπέμψουν στο πειθαρχικό συναδέλφους τους που απεργούσαν το πρωί για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ ,αλλά ήταν πρόθυμοι να τους δεχτούν το απόγευμα στο ιδιωτικό ιατρείο τους εδώ φτάσαμε στην ουσία. Γιατί εδώ είναι η ουσία, εδώ είναι και το πρόβλημα. Που απέφευγαν να το απαντήσουν και εκτίθεντο. Που δεν το έχουν απαντήσει ακόμα και ας είναι τόσο απλό: Που ακριβώς δημιουργείται πρόβλημα αν ένας ασφαλισμένος έχει την δυνατότητα να απευθύνεται σε 25.000 γιατρούς και όχι μόνο σε 6000;
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΡΙΤΟ: Όποτε τίθεται το θέμα της απελευθέρωσης της Ενέργειας στην Ελλάδα, κάνουν την εμφάνισή τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και καταπλήσσουν με το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεών τους. Όταν μιλάει για παράδειγμα ο κ. Φωτόπουλος , νομίζεις ότι μιλάει ή ο ιδιοκτήτης της Δ.Ε.Η ή ένα κακέκτυπο του Λεχ Βαλέσα. «Δε θα κάνουμε», «Δε θα δείξουμε», «Δε θα επιτρέψουμε» και άλλα φοβερά και τρομερά. Άλλοι συνδικαλιστές απειλούν ότι «θα κατεβάσουν τους διακόπτες», κάποιος δήλωσε… ότι θα τους κάψει! Ομιλούν σαν να κάνουν το κουμάντο,! σα να μην υπάρχει Κυβέρνηση ή Ελληνικό Κοινοβούλιο που έχουν την ευθύνη λήψης αποφάσεων. Πρόκειται για συνδικαλιστές λαλίστατους σε βαρύγδουπες πολιτικές δηλώσεις, που σιωπούν όμως όταν κάποιος τους ρωτάει: Τι έχετε να πείτε κύριοι για τη χρηματοδότηση με χιλιάδες εκατομμύρια ευρώ από τη ΔΕΗ στην ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ; Τι είδους κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός είναι αυτός που συντηρείται και ενισχύεται από το Κράτος και μάλιστα προκλητικά έως και σκανδαλωδώς προκλητικά; Που λειτουργεί με μεγαλύτερη αδιαφάνεια και από τον χειρότερο Οργανισμό; Π! οιοι είναι αυτοί που παίρνουν εκαÏ! �ομμÏ �ρια ευρώ για να οργανώνουν εκδρομές, συνέδρια και να εκπονούν έρευνες που πολλές απ’αυτές δεν έχει δει κανείς και εμφανίζονται ως εισαγγελείς ,ως ιδιοκτήτες δημόσιας περιουσίας;
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει δεκάδες παραδείγματα. Άλλωστε όποια πέτρα και αν σηκώσεις ,θα δεις προκλητικές καταστάσεις. Σε όποιο μετρό και αν πάει να προωθήσει μια Κυβέρνηση ,θα ακούσεις δεκάδες ανόητα επιχειρήματα. Δεν είναι τυχαίο. Αυτές οι συμπεριφορές τροφοδοτήθηκαν και γαλουχήθηκαν επί χρόνια. Αυτού του τύπου ο συνδικαλισμός ενισχύθηκε ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του ’80. Αυτού του τύπου οι συνδικαλιστές που έμαθαν ,να συνδιοικούν, να είναι ενισχυμένοι και να έχουν «πλάτες» είναι εξίσου συνυπεύθυνοι με όσους άσκησαν Διοίκηση! τα τελευταία τριάντα χρόνια για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε η χώρα. Το θέμα ωστόσο είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα.
Αν όλοι ομιλούν σα να βρισκόμαστε σε χρυσές δεκαετίες. Αν όλοι σχολιάζουν σα της λειτουργίας αυτών των σχολείων; Ασφαλώς τίποτα. Ωστόσο σ’όλη την Ελλάδα έχει κηρυχτεί «ιερός πόλεμος» με επιχειρήματα που σε οδηγούν να αναρωτιέσαι ποιοι μορφώνουν τα παιδιά μας. «Θα χαθούν οργανικές θέσεις» φωνάζουν. Δηλαδή στα ελληνικά αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένας εκπαιδευτικός –αφού δε χάνει ασφαλώς τη μόνιμη θέση- να καλεστεί να διδάξει σε άλλο σχολείο! Και τι έγινε; Η συγχώνευση μπορεί να αγγίζει 300-500 σχολεία από τα 16.000 που έχει η χώρα, τονίζει η Υφυπ! ουργός Παιδείας. Κι όμως υψηλού κύρους Αναλυτής θεμάτων Παιδείας γράφει άρθρα περί μείωσης των οργανικών θέσεων κατά 20%. Δε λέει βέβαια τίποτα για το γεγονός ,ότι ο μέσος όρος των ωρών που κάνει ένας εκπαιδευτικός είναι πια 16 ώρες την εβδομάδα!
http://keratsini-drapetswnanews.blogspot.com/
