Άρθρο του Στέφανου Σωτ. Γκίκα* Η συνέντευξη του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου στη «Καθημερινή της Κυριακής», δεν εξέπληξε τους γνωρίζοντες.
Επανέλαβε μεν εκκωφαντικά τις γνωστές τουρκικές θέσεις, αλλά έθεσε για πρώτη φορά και επισήμως θέμα Καστερόριζου, διατυπώνοντας την άποψη ότι επειδή το νησί αυτό «δεν ανήκει στο Αιγαίο αλλά στη Μεσόγειο», δεν θα πρέπει να εξεταστεί μέσα στην ενότητα των «διμερών προβλημάτων» του Αιγαίου. Βεβαίως η ανιστόρητη αυτή θέση δεν ετέθη τυχαία από τον κ. Νταβούτογλου. Συνδέεται άμεσα με την δυναμική που έχει αναπτυχθεί το τελευταίο καιρό στη χώρα μας για την άμεση διακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής μας Ζώνης (ΑΟΖ), που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, επιτρέπει σε όλα τα νησιά που έχουν οικονομική δραστηριότητα, άρα και στο Καστελόριζο, να έχουν ΑΟΖ. Η ΑΟΖ όμως του Καστελόριζου έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί ενώνεται με την ΑΟΖ της Κύπρου και άρα υπάρχει μια συνέχεια μεταξύ Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας, η οποία μπορεί να αξιοποιηθεί τόσο για την έρευνα, όσο και για τη μεταφορά των ενεργειακών αποθεμάτων που αποδεδειγμένα υπάρχουν στην περιοχή. Αυτή ακριβώς την εξέλιξη θέλει να αποτρέψει η Τουρκία, γιατί η εκμετάλλευση των μεγάλων αυτών ενεργειακών κοιτασμάτων, είναι βέβαιο ότι θα αλλάξει τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς στην ευρύτερη περιοχή, εις βάρος της.
Η αντίδραση της Ελληνικής πλευράς, εκτός από τις αυτονόητες δηλώσεις των αρμοδίων, θα πρέπει να συνοδεύεται και από αντίστοιχες πράξεις. Καταρχάς η πρώτη, αντίδραση θα έπρεπε να ήταν η αναβολή της επίσκεψης του κ. Νταβούτογλου στην Ελλάδα, ο οποίος μάλιστα προγραμματίζει να κάνει και περιοδεία «ελευθερωτή» στην Θράκη. Η θερμή υποδοχή του κ. Νταβούτογλου σε Αθήνα και Θράκη, δύο μέρες μετά τα όσα δήλωσε για το Καστελόριζο, για τις «αβλαβείς διελεύσεις» των τουρκικών πολεμικών πλοίων και για τον Εθνικό Εναέριο Χώρο της Ελλάδας, υποδηλώνει υποχωρητική διάθεση και αδυναμία. Το δεύτερο που επιβάλλεται να γίνει, είναι η άμεση διακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ σύμφωνα με τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, όπως επανειλημμένα έχει διατυπώσει ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς. Η κάθε μέρα κωλυσιεργίας από πλευράς Ελλάδας, «δουλεύει» υπέρ της Τουρκίας.
Πάντως εύλογα γεννάται το ερώτημα, αν η θέση αυτή του τούρκου ΥΠΕΞ, για την εξαίρεση του Καστελόριζου, είχε τεθεί και από την τουρκική αντιπροσωπεία στους δεκάδες γύρους διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας που πραγματοποιούνται με αμείωτη ένταση το τελευταίο 1.5 χρόνο και που ο κ. Νταβούτογλου τις εκθειάζει, χαρακτηρίζοντάς τις «αναγεννημένες». Αν ναι, τότε η στάση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου είναι επιλήψιμη, γιατί συνέχισε ανενόχλητος τις συναντήσεις κορυφής και τις μακρές συζητήσεις με τον Τούρκο ομόλογό του – χωρίς μάλιστα πρακτικά - αντί να δημοσιοποιήσει το θέμα και να λάβει δραστικές αποφάσεις. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η ανοικτή επιστολή που του απέστειλαν οι 33 Πρέσβεις επί τιμή, οι οποίοι σε όλους τους τόνους προβάλλουν την ανησυχία τους, τόσο για την εξαίρεση του Καστελόριζου, όσο και για πιθανές παραχωρήσεις στα Εθνικά μας θέματα.
Όσο για τον κ. Νταβούτογλου ας διαβάσει προσεκτικά τις Διεθνείς Συνθήκες, όπως τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων τις 10 Φεβρουαρίου 1947, όπου η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία της Δωδεκανήσου που περιλαμβάνει βεβαίως και το Καστελόριζο ως αναπόσπαστο μέρος του νησιωτικού αυτού συμπλέγματος. Ή ακόμη καλύτερα, ας μελετήσει το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης και ας συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι η τουρκική κυριαρχία τελειώνει στις ακτές της Μικράς Ασίας. Τελεία και παύλα.
* Αναπληρωτής Τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της Ν.Δ.
** Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» την Κυριακή 13/3/2011
Η αντίδραση της Ελληνικής πλευράς, εκτός από τις αυτονόητες δηλώσεις των αρμοδίων, θα πρέπει να συνοδεύεται και από αντίστοιχες πράξεις. Καταρχάς η πρώτη, αντίδραση θα έπρεπε να ήταν η αναβολή της επίσκεψης του κ. Νταβούτογλου στην Ελλάδα, ο οποίος μάλιστα προγραμματίζει να κάνει και περιοδεία «ελευθερωτή» στην Θράκη. Η θερμή υποδοχή του κ. Νταβούτογλου σε Αθήνα και Θράκη, δύο μέρες μετά τα όσα δήλωσε για το Καστελόριζο, για τις «αβλαβείς διελεύσεις» των τουρκικών πολεμικών πλοίων και για τον Εθνικό Εναέριο Χώρο της Ελλάδας, υποδηλώνει υποχωρητική διάθεση και αδυναμία. Το δεύτερο που επιβάλλεται να γίνει, είναι η άμεση διακήρυξη της Ελληνικής ΑΟΖ σύμφωνα με τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, όπως επανειλημμένα έχει διατυπώσει ο Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς. Η κάθε μέρα κωλυσιεργίας από πλευράς Ελλάδας, «δουλεύει» υπέρ της Τουρκίας.
Πάντως εύλογα γεννάται το ερώτημα, αν η θέση αυτή του τούρκου ΥΠΕΞ, για την εξαίρεση του Καστελόριζου, είχε τεθεί και από την τουρκική αντιπροσωπεία στους δεκάδες γύρους διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας που πραγματοποιούνται με αμείωτη ένταση το τελευταίο 1.5 χρόνο και που ο κ. Νταβούτογλου τις εκθειάζει, χαρακτηρίζοντάς τις «αναγεννημένες». Αν ναι, τότε η στάση της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου είναι επιλήψιμη, γιατί συνέχισε ανενόχλητος τις συναντήσεις κορυφής και τις μακρές συζητήσεις με τον Τούρκο ομόλογό του – χωρίς μάλιστα πρακτικά - αντί να δημοσιοποιήσει το θέμα και να λάβει δραστικές αποφάσεις. Δεν είναι τυχαία άλλωστε η ανοικτή επιστολή που του απέστειλαν οι 33 Πρέσβεις επί τιμή, οι οποίοι σε όλους τους τόνους προβάλλουν την ανησυχία τους, τόσο για την εξαίρεση του Καστελόριζου, όσο και για πιθανές παραχωρήσεις στα Εθνικά μας θέματα.
Όσο για τον κ. Νταβούτογλου ας διαβάσει προσεκτικά τις Διεθνείς Συνθήκες, όπως τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων τις 10 Φεβρουαρίου 1947, όπου η Ιταλία παραχωρεί στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία της Δωδεκανήσου που περιλαμβάνει βεβαίως και το Καστελόριζο ως αναπόσπαστο μέρος του νησιωτικού αυτού συμπλέγματος. Ή ακόμη καλύτερα, ας μελετήσει το άρθρο 16 της Συνθήκης της Λωζάννης και ας συνειδητοποιήσει επιτέλους ότι η τουρκική κυριαρχία τελειώνει στις ακτές της Μικράς Ασίας. Τελεία και παύλα.
* Αναπληρωτής Τομεάρχης Εθνικής Άμυνας της Ν.Δ.
** Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» την Κυριακή 13/3/2011
