Ακόμα μετεξεταστέοι 25 χρόνια μετά...
Έχω μια ειλικρινή απορία, με ποιά λογική η σεισμογενής Ιαπωνία, των
προνοητικών από φύση και κατά φήμη Ιαπώνων, διατηρεί 55 πυρηνικά
εργοστάσια στο έδαφός της. Υπερεκτίμησαν την τεχνολογική τους εξέλιξη;
Υποτίμησαν τη φύση;
Όπως και να έχει όμως, η έκρηξη στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας
Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, συνέπεια του καταστροφικού σεισμού της 11ης
Μαρτίου, είναι ένα ανατριχιαστικό γεγονός, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς
την τραγικότητα από τη σχέση αυτής της χώρας με τη ραδιενέργεια και
τις επιπτώσεις της στα δύο γεγονότα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.
Δεν μπορεί κανείς όμως παρά να θυμηθεί το ατύχημα Τσερνομπίλ, της 26ης
Απριλίου 1986 που συνέβη στη γειτονιά μας.
Όσο οι έλληνες ειδικοί και δημοσιογράφοι προσπαθούν από τηλεοράσεως να
αποφανθούν για την πιθανότητα η μόλυνση από τη ραδιενέργεια του
Φουκουσίμα να ταξιδέψει μέχρι εδώ, διαμέσω των ανώτερων στρωμάτων της
ατμόσφαιρας (κατά τον καθηγητή της έδρας της πυρηνικής φυσικής στο
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, θα χρειαστεί 7 ημέρες, αν αυτό προκύψει),
δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι ότι επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως γιατί
είμαστε, εμείς οι άνθρωποι, πραγματικά κακοί μαθητές. Πάμε άλλη μία
λοιπόν. Τι συνέβη εκείνη την άνοιξη 25 χρόνια πριν και τι σημαίνει για
εμάς σήμερα;
Ήμουν πιτσιρικάς, όταν οι γονείς μου επέμεναν για κάποιο καιρό να πίνω
μόνο γάλα εβαπορέ συσκευασίας και φροντίζαμε να αποφεύγουμε την εξοχή.
Είχαμε οικογενειακώς επισκεφτεί ένα κέντρο νοσοκομείου για να
μετρήσουμε τη ραδιενέργεια στον θυρεοειδή μας και δεν θα ξεχάσω ποτέ
εκείνον τον ασθενή ραδιοϊσοτοπικής θεραπείας, που προσπαθούσε να με
καθησυχάσει στο διάδρομο για τη δόση που είχα δεχτεί (κάτι 5-6 μονάδες
μεγαλύτερη από τους γονείς μου), επιδεικνύοντάς μου τις δικές του
μετρήσεις (κάτι χιλιάδες μονάδες μεγαλύτερες).
Κι όμως, ήταν τόσο μάταιες εκείνες οι προφυλάξεις και οι πραγματικές
συνέπειες τόσο δύσκολα μετρήσιμες και αντιληπτές και τόσο απελπιστικά
διαχρονικές για έναν άγνωστο αριθμό ανθρώπων.
Ποιές είναι λοιπόν οι επιπτώσεις 25 χρόνια μετά; Τον πρώτο καιρό μετά
το ατύχημα υπήρξε μια πρωτοφανής προσπάθεια απόκρυψης, ή καθυστέρησης
στη πληροφόρηση για αυτές. Σήμερα έχουμε μια καλύτερη εικόνα.
Από τους εργάτες που συμμετείχαν στην απορρύπανση ή σε εργασίες της
ευρύτερης περιοχής μετά το ατύχημα έως σήμερα, περίπου 50.000 έως
100.000 έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους, ενώ 540.000 έως 900.000 εργάτες
έχουν καταστεί λιγότερο ή περισσότερο ανάπηροι.
Συγγενείς ανωμαλίες, δηλαδή προβλήματα στην υγεία προερχόμενα από
βλάβες στον γενετικό κώδικα που δηνητικά κληρονομούνται, έχουν βρεθεί
σε ανυπολόγιστα μεγάλο αριθμό των παιδιών των εργατών και των κατοίκων
των μολυσμένων περιοχών. Αυτές οι ανωμαλίες αναμένεται ότι θα
συνεχίσουν να κληρονομούνται και να επηρεάζουν τις μελλοντικές γενιές.
Σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των βαλκανίων, η
παιδική θνησιμότητα αυξήθηκε σημαντικά μετά το Τσερνομπίλ. Με
πρόχειρους υπολογισμούς, οι θάνατοι βρεφών στην Ευρώπη που αποδίδονται
στο Τσερνομπίλ, μέχρι σήμερα, πλησιάζουν τις 5000.
Σε μια γερμανική μελέτη στο κρατίδιο της Βαυαρίας, έχουν εντοπιστεί
1000 έως 3000 γενετικές ανωμαλίες που φαίνεται ότι σχετίζονται με το
ατύχημα. Υπάρχει ο φόβος ότι σε όλη την Ευρώπη πρέπει να υπάρχουν
περισσότερες από 10.000 τέτοιες σοβαρές ανωμαλίες λόγω της
ακτινοβολίας, οι οποίες δυνητικά θα συνεχίσουν να κληρονομούνται.
Στις επίσημες αναφορές της UNSCEAR (επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για
τα αποτελέσματα της ραδιενέργειας), εκτιμάται ότι 12.000 έως 83.000
παιδιά έχουν γεννηθεί με συγγενείς παραμορφώσεις στην ευρύτερη περιοχή
του Τσερνομπίλ, και περίπου 30.000 έως 207.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο
έχουν βλάβες στο DNA.
Μόνο στη γειτονική Λευκορωσία, περισσότεροι από 10.000 ανθρώπους
ανέπτυξαν καρκίνο του θυρεοειδούς μετά την καταστροφή. Σύμφωνα με τον
Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η πρόγνωση στην πιο κοντινή προς το
ατύχημα περιοχή της Λευκορωσίας, Gomel, και μόνο, είναι ότι
περισσότερα από 50.000 παιδιά θα αναπτύξουν καρκίνο του θυρεοειδούς
κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ενώ αν προσθέσει κανείς όλες τις
ηλικίες μαζί, τότε 100.000 περίπου κρούσματα καρκίνου του θυρεοειδούς
πρέπει να αποδοθούν στο ατύχημα, μόνο για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Στην Ευρώπη (εκτός των συνόρων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης), ο
συνολικός αριθμός των περιστατικών καρκίνου του θυρεοειδούς από το
Τσερνομπίλ πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 10.000 και 20.000.
Σε έρευνες στις πιο μολυσμένες περιοχές της νότιας Γερμανίας, έχει
ανευρεθεί μια στατιστικά σημαντική αύξηση σε σπάνιους παιδικούς όγκους
του εγκεφάλου, που ονομάζονται νευροβλαστώματα.
Στη Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Σκωτία και τη Ρουμανία, έχει καταγραφεί
σημαντική αύξηση στα περιστατικά λευχαιμίας, ενός τύπου καρκίνου του
αίματος.
Σε ένα έγγραφο που δημοσίευσε η δημόσια υπηρεσία για το Τσερνομπίλ
στην Ουκρανία, καταγράφεται πολλαπλασιασμός της επίπτωσης νόσων του
ενδοκρινικού συστήματος (κατά 25 φορές μεγαλύτερη), του νευρικού
συστήματος (κατά 6 φορές μεγαλύτερη), του κυκλοφορικού συστήματος
(κατά 44 φορές μεγαλύτερη), του πεπτικού συστήματος (κατά 60 φορές
μεγαλύτερη), του δέρματος και του συνδετικού ιστού (κατά 50 φορές
μεγαλύτερη), και τέλος των ψυχικών διαταραχών (κατά 53 φορές
μεγαλύτερη). Στους πληθυσμούς που αξιολογήθηκαν σε αυτή την αναφορά, ο
αριθμός των υγιών ατόμων βυθίστηκε μεταξύ των ετών 1987 έως 1996 από
59% σε 18%.
Τέλος, αναφέρεται εδώ και χρόνια, σημαντική αύξηση των περιστατικών
διαβήτη τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενου σακχαρώδους διαβήτη) μεταξύ των
παιδιών και της νεολαίας.
Αφού μελετήσει κανείς τα παραπάνω, πρέπει να λάβει υπόψη ότι μόνο το
10% της προβλεπόμενης συνολικής ζημίας στο DNA παράγει ενδείξεις στην
πρώτη γενιά. Το υπόλοιπο 90% γίνεται εμφανές σε επόμενες γενιές...
Θα μάθουμε ποτέ;
Κάπου διάβασα σήμερα ότι ο πλανήτης ακόμα πάλλεται από το σεισμό και ο
άξονάς του μετακινήθηκε 10 εκατοστά, ίσως προσπαθεί επιτέλους να μας
πετάξει από πάνω του.
http://maga.gr/
