Οι οικονομικές κρίσεις αποτελούν πρόκληση τόσο για το κεφάλαιο όσο και για τους εργαζόμενους.
Το αποτέλεσμά τους εξαρτάται από το ποιος θα καταφέρει να βάλει τη σφραγίδα του στην κρίση, προς όφελος ποιου τελικά θα λυθεί.
Ας εξετάσουμε το θέμα από την πλευρά των...
εταιριών Νέων Τεχνολογιών στην Ελλάδα.
Οι μεγάλες Ελληνικές εταιρίες του κλάδου κάθε άλλο παρά μπορούν να χαρακτηριστούν ώριμες να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Παρότι:
* Οικειοποιήθηκαν μεγάλο μέρος των Ευρωπαϊκών και εθνικών χρηματοδοτήσεων
* Απολαμβάνουν επί δεκαετίες (ή και δημιούργησαν) ένα ξέφρενο καταναλωτικό πρότυπο στην Ελληνική ψηφιακή αγορά
Ωστόσο, δεν κατάφεραν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, να δημιουργήσουν μια στέρεα αναπτυξιακή βάση και να εξασφαλίσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε διεθνές επίπεδο.
Η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, ως πολιτική επιλογή του δικομματισμού, που του δίνει τη δυνατότητα να παίξει τα πολιτικά και οικονομικά του παιγνίδια εις βάρος των ευρύτερων κοινωνικών συμφερόντωνδημιούργησε το πρότυπο «Γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια». Με αυτόν τον τρόπο, υποθηκεύτηκαν και οι φωτεινές εξαιρέσεις επιχειρηματιών οι οποίοι προσπαθούν να λειτουργήσουν με υγιή ανταγωνιστικά κριτήρια, ενώ παράλληλα, δεν υποστηρίζονται από πουθενά.
Κυρίαρχες εταιρίες του χώρου, αναπτύχθηκαν και αποκόμισαν μυθώδη κέρδη, όχι ως αποτέλεσμα της οργάνωσης και της στελέχωσής τους αλλά λόγω της σχέσης τους με τον γνωστό «Μπάρμπα της Κορώνης». Τα αποτελέσματα της επιχειρηματικής τους δράσης στο πλαίσιο της Ελληνικού τύπου «ελεύθερης αγοράς» είναι γνωστά.
Η Ελλάδα φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις διεθνώς, ως προς την ψηφιακή της ετοιμότητα.
Σε συνδυασμό με την ανεπαρκή στελέχωση των επιχειρήσεων ή της μη αξιοποίησης του επιστημονικού προσωπικού που αποδεδειγμένα διαθέτει η Ελλάδα, έχουν ως αποτέλεσμα:
* Κακή ποιότητα εφαρμογών και υπηρεσιών προς τους πελάτες(δημόσιο, επιχειρήσεις, πολίτες)
* Αδυναμία της Χώρας να αξιοποιήσει παραγωγικά την ψηφιακή εποχή* Τεράστια προβλήματα απασχόλησης του υψηλού επιπέδου ανθρώπινου δυναμικού του τομέα στο οποίο έχει επενδύσει η Χώρα.
* Αδυναμία εξασφάλισης ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων σε διεθνές επίπεδο
* Ανατροφοδότηση της ανωριμότητας της ψηφιακής αγοράς και αντικειμενική πλέον αδυναμία δημιουργίας κανόνων
Εν όψει της κρίσης, τίθεται ευλόγως το θέμα ενίσχυσης των επιχειρήσεων του κλάδου, μέσα από διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως ήταν το ΕΣΠΑ.
Το ερώτημα είναι:
Θα αναπαράγουμε την κατάσταση με «δανεικά και αγύριστα»ή
θα απαιτήσουμε να αρθούν τα παραπάνω προβλήματα, με την αξιοποίηση των επιστημόνων του κλάδου;
Οι μεγάλες Ελληνικές εταιρίες του κλάδου κάθε άλλο παρά μπορούν να χαρακτηριστούν ώριμες να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Παρότι:
* Οικειοποιήθηκαν μεγάλο μέρος των Ευρωπαϊκών και εθνικών χρηματοδοτήσεων
* Απολαμβάνουν επί δεκαετίες (ή και δημιούργησαν) ένα ξέφρενο καταναλωτικό πρότυπο στην Ελληνική ψηφιακή αγορά
Ωστόσο, δεν κατάφεραν, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, να δημιουργήσουν μια στέρεα αναπτυξιακή βάση και να εξασφαλίσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα σε διεθνές επίπεδο.
Η ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, ως πολιτική επιλογή του δικομματισμού, που του δίνει τη δυνατότητα να παίξει τα πολιτικά και οικονομικά του παιγνίδια εις βάρος των ευρύτερων κοινωνικών συμφερόντωνδημιούργησε το πρότυπο «Γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια». Με αυτόν τον τρόπο, υποθηκεύτηκαν και οι φωτεινές εξαιρέσεις επιχειρηματιών οι οποίοι προσπαθούν να λειτουργήσουν με υγιή ανταγωνιστικά κριτήρια, ενώ παράλληλα, δεν υποστηρίζονται από πουθενά.
Κυρίαρχες εταιρίες του χώρου, αναπτύχθηκαν και αποκόμισαν μυθώδη κέρδη, όχι ως αποτέλεσμα της οργάνωσης και της στελέχωσής τους αλλά λόγω της σχέσης τους με τον γνωστό «Μπάρμπα της Κορώνης». Τα αποτελέσματα της επιχειρηματικής τους δράσης στο πλαίσιο της Ελληνικού τύπου «ελεύθερης αγοράς» είναι γνωστά.
Η Ελλάδα φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις διεθνώς, ως προς την ψηφιακή της ετοιμότητα.
Σε συνδυασμό με την ανεπαρκή στελέχωση των επιχειρήσεων ή της μη αξιοποίησης του επιστημονικού προσωπικού που αποδεδειγμένα διαθέτει η Ελλάδα, έχουν ως αποτέλεσμα:
* Κακή ποιότητα εφαρμογών και υπηρεσιών προς τους πελάτες(δημόσιο, επιχειρήσεις, πολίτες)
* Αδυναμία της Χώρας να αξιοποιήσει παραγωγικά την ψηφιακή εποχή* Τεράστια προβλήματα απασχόλησης του υψηλού επιπέδου ανθρώπινου δυναμικού του τομέα στο οποίο έχει επενδύσει η Χώρα.
* Αδυναμία εξασφάλισης ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων σε διεθνές επίπεδο
* Ανατροφοδότηση της ανωριμότητας της ψηφιακής αγοράς και αντικειμενική πλέον αδυναμία δημιουργίας κανόνων
Εν όψει της κρίσης, τίθεται ευλόγως το θέμα ενίσχυσης των επιχειρήσεων του κλάδου, μέσα από διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως ήταν το ΕΣΠΑ.
Το ερώτημα είναι:
Θα αναπαράγουμε την κατάσταση με «δανεικά και αγύριστα»ή
θα απαιτήσουμε να αρθούν τα παραπάνω προβλήματα, με την αξιοποίηση των επιστημόνων του κλάδου;
ramnousia.com
