εξωτερική δεξαμενή καυσίμων (EFT).
Λοιπόν, η δεξαμενή διαλύεται κατά τη διάρκεια της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα και μικρά κομμάτια της καταλήγουν στον Ινδικό Ωκεανό, αλλά τα SRB κατεβαίνουν ασφαλώς με αλεξίπτωτα, ανασύρονται από ειδικά πλοία και ξαναχρησιμοποιούνται.
Τα δύο SRB μαζί παρέχουν πάνω από το 80% της ώθησης που απαιτείται για την απογείωση του διαστημικού λεωφορείου, καταναλώνοντας 1,1 εκατομμύριο λίβρες προωθητικού (σχεδόν 500 τόνους) σε περίπου δύο λεπτά.
Μιας και στο σημείο αυτό είναι πλέον άχρηστο βάρος για το διαστημικό λεωφορείο, απορρίπτονται και με τη βοήθεια γιγαντιαίων αλεξιπτώτων, προσγειώνονται στον Ατλαντικό Ωκεανό, περίπου 150 μίλια από την ακτή της Florida, πέντε λεπτά αργότερα.
Προτού τα SRB φαγωθούν από καμιά φάλαινα ή κάτι τέτοιο, η NASA στέλνει ένα ζευγάρι ειδικά εξοπλισμένων πλοίων να τα παραλάβει και να τα φέρει πίσω και μάλιστα μοιράζεται και το σχετικό βίντεο μαζί μας:
Τι συμβαίνει στη συνέχεια;
Λοιπόν, αν τα λεωφορεία δεν επρόκειτο να βγουν εκτός υπηρεσίας και να μετατραπούν σε μουσειακά εκθέματα, οι πύραυλοι θα αποσυναρμολογούνταν, θα έπαιρναν το αρχικό σχήμα τους (το περίβλημα στραβώνει λίγο όταν χτυπάνε στον ωκεανό), θα γεμιζόταν με προωθητικό, θα συναρμολογούνταν και πάλι και θα επαναχρησιμοποιούνταν για μερικές αποστολές ακόμα.
Σήμερα όμως, είναι δυνατό, ή ακόμα και πιθανό, τα SRB (ή κάτι αντίστοιχο) να συνεχίσουν να χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν να σταλούν στο διάστημα βαριά υλικά, όπως γίνεται με εμπορικά συστήματα, όπως ο Ariane 5.
Αν θέλετε να δείτε όλη την ιστορία από την αρχή έως το τέλος, δείτε το υλικό που υπάρχει παρακάτω, που αποτελείται από σύνθεση βίντεο-λήψεων από κάμερες τοποθετημένες σε SRB, κατά τη διάρκεια εκτόξευσης του διαστημικού λεωφορείου.
http://www.dailytech.gr
