Μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα αναφέρει:
«Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου ξέρει μόνο ένα στόχο αυτή τη στιγμή: την αποτροπή της χρεοκοπίας. Δεν περνά μέρα, που ο πρωθυπουργός να μην απευθύνει έκκληση για λιτότητα και να μην καταγγείλει το ‘λάδωμα’ και τη διαφθορά.
Αυτά τα μηνύματα όμως δεν φαίνονται να έχουν φτάσει στον Ανδρέα Λοβέρδο, 54 ετών, στενό πολιτικό σύντροφο του Παπανδρέου.
Από τότε που ανέλαβε Υπουργός Υγείας το Σεπτέμβριο, ο Λοβέρδος διόρισε τουλάχιστον 30 νέους συνεργάτες, κυρίως στα δύο γραφεία της εκλογικής του περιφέρειας. Είκοσι εξ αυτών μετατέθηκαν ως δημόσιοι υπάλληλοι, πολλοί από το Υπουργείο Εργασίας, του οποίου ηγείτο προηγουμένως.
Εκτός από το μισθό τους ως δημόσιοι υπάλληλοι, λαμβάνουν πλέον και επιδόματα για υπερωρίες και νυχτερινά. Τουλάχιστον δέκα συνεργάτες διορίστηκαν σε νέες θέσεις, επίσης εις βάρος του κρατικού ταμείου.
Φέτος ο Λοβέρδος πρέπει να εξοικονομήσει περίπου 1,3 δις. ευρώ στον τομέα της υγείας. Αλλά οι περισσότεροι από τους νεοδιορισθέντες έχουν μόνο ένα απλό απολυτήριο ή είναι συνταξιούχοι – και έτσι δεν μπορούν να του προσφέρουν σχεδόν καμιά βοήθεια.
Η τακτική αυτή έχει παράδοση στην Ελλάδα: Βρίσκουν και τοποθετούν ανθρώπους που βοήθησαν στις εκλογές και έμπιστους. Και πολλοί εργάζονται, δήθεν, μόνο στο σπίτι τους.
‘Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό των εδώ συνεργατών’, δηλώνει ο Δημήτριος Γασπαρινάτος, ο διευθυντής του εκλογικού γραφείου. ‘Αλλά ελάτε όποτε θέλετε. Εμένα και άλλους τρεις θα μας βρείτε πάντα εδώ’».
«Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι αναπόφευκτη»
«Ήταν σωστό να βοηθηθεί η Ελλάδα στην αιχμή της κρίσης, προκειμένου να αποτραπεί η εξάπλωσή της. Μόλις όμως οι άλλες χώρες βρεθούν εκτός κινδύνου, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Αυτό μπορεί να γίνει με ‘κούρεμα’ του χρέους ή με επιμήκυνση του χρόνου λήξης των ομολόγων, αλλά η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αναπόφευκτη, κι ας κάνει κανείς όποιους υπολογισμούς θέλει». Αυτό επισημαίνει σε συνέντευξή του στο Spiegel ο Otmar Issing, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
«Μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής θα έχει πιο ανώδυνη έκβαση από μια πλήρη μη αποπληρωμή του χρέους. Ωστόσο, οι τράπεζες δεν θα πρέπει να παραιτηθούν των απαιτήσεών τους. Θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω, αλλά αργότερα», προσθέτει. Ακόμα, στο ερώτημα αν θα ήταν καλύτερα να φύγει η Ελλάδα από την ΟΝΕ, επισημαίνει πως: «Τέτοιες συζητήσεις είναι περιττές και παραβλέπουν την πραγματικότητα. Για να διώξετε μια χώρα, χρειάζεστε αλλαγή των συνθηκών, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο με ομοφωνία. Καμία «υποψήφια» δεν θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο. Εί! ναι σπατάλη χρόνου να ασχολείται κανείς με τέτοιες σκέψεις». Τέλος, την εκούσια έξοδο μιας χώρας από την ΟΝΕ ο Ίσσινγκ τη θεωρεί «πολιτική και οικονομική αυτοκτονία».
