Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συμπληρώνει σήμερα 51 χρόνια ζωής. Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον τεχνικό του Παναθηναϊκού, που έχει να θυμάται την κατάκτηση ουκ ολίγων τίτλων και να προσμένει ακόμα περισσότερους...
Ο τεχνικός των «πρασίνων» γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1960 στο Τσάτσακ της Γιουγκοσλαβίας και κατάφερε να γίνει... πολυσυλλεκτικός αναφορικά με τους τίτλους και τις προσωπικές διακρίσεις.
Η μπασκετική του καριέρα ως παίκτη ξεκίνησε στη γενέτειρά του με την Μπόρας Τσάτσακ, ενώ έπειτα «μετακόμισε» στην Παρτιζάν (1986), όπου κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο (1987), μαζί με τους ανερχόμενους τότε αστέρες του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, Βλάντε Ντίβατς, Σάσα Τζόρτζεβιτς και Ζάρκο Πάσπαλιε.
Η συλλογή... τίτλων εντός παρκέ ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή στο Final Four της Γάνδης (1988), την κατάκτηση του Κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας και του Κόρατς το 1989, αλλά και του αργυρού ολυμπιακού μεταλλίου στη Σεούλ το 1988 και του χρυσού στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1990 στο Μπουένος Άιρες, με την φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της πατρίδας του.
Το 1991 έμελλε να αποδειχθεί η αρχή μίας σπουδαίας προπονητικής καριέρας, με τον πρώτο επαγγελματικό του σταθμό να είναι η Παρτιζάν, στον πάγκο της οποίας πανηγύρισε το triple crown (1992), ενώ το 1994 κατέκτησε με την Μπανταλόνα την Ευρωλίγκα, κερδίζοντας στον αλησμόνητο τελικό του Final Four του Ισραήλ τον Ολυμπιακό.
Στη συνέχεια ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης (1994-1997), κατακτώντας εκ νέου με τη «Βασίλισσα» τον τίτλο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης (1995), αλλά και το Σαπόρτα το 1997, το οποίο πανηγύρισε και το 1999 όντας προπονητής της Μπενετόν Τρεβίζο (1997-1999).
Πολλοί ήταν και οι τίτλοι που κατέκτησε και στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της πατρίδας του, καθώς είχε καθήκοντα βοηθού προπονητή (1995) και από το 1996 έως το 2000, αλλά και το 2004 είχε την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του.
Ο «Ζοτς» κατέκτησε ένα αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα το 1996, ένα χρυσό κι ένα χάλκινο αντίστοιχα στα Ευρωμπάσκετ του 1997 και του 1999, καθώς και την πρώτη θέση στο Μουντομπάσκετ του 1998, το οποίο διεξήχθη στην Αθήνα.
Το 1999 αποφάσισε να «μετακομίσει» στον Παναθηναϊκό, καταφέρνοντας να εξελιχθεί σε... «άρχοντα των δαχτυλιδιών», τίτλος που του αποδίδεται... δικαιωματικά, με τα 10 πρωταθλήματα, τους 4 ευρωπαϊκούς τίτλους και τα 6 Κύπελλα Ελλάδος να είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός του Σέρβου τεχνικού του «τριφυλλιού» κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα...
Οι τίτλοι του «Ζοτς» ως τεχνικού:
Πρωταθλήματα: 10 στην Ελλάδα (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 1 στη Σερβία (1992)
Κύπελλα: 6 στην Ελλάδα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 1 στη Σερβία (1992),
Ευρωλίγκα: 4 με Παναθηναϊκό (2000, 2002, 2007, 2009), 1 με Παρτιζάν (1992), 1 με Μπανταλόνα (1994), 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1995)
Σαπόρτα: 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1997), 1 με Μπενετόν Τρεβίζο (1999)
Μετάλλια: Δύο χρυσά (Ευρωμπάσκετ 1997, Μουντομπάσκετ 1998), 1 αργυρό (Ολυμπιακοί Αγώνες 1996), 1 χάλκινο (Ευρωμπάσκετ 1999).
Ο τεχνικός των «πρασίνων» γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1960 στο Τσάτσακ της Γιουγκοσλαβίας και κατάφερε να γίνει... πολυσυλλεκτικός αναφορικά με τους τίτλους και τις προσωπικές διακρίσεις.
Η μπασκετική του καριέρα ως παίκτη ξεκίνησε στη γενέτειρά του με την Μπόρας Τσάτσακ, ενώ έπειτα «μετακόμισε» στην Παρτιζάν (1986), όπου κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο (1987), μαζί με τους ανερχόμενους τότε αστέρες του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, Βλάντε Ντίβατς, Σάσα Τζόρτζεβιτς και Ζάρκο Πάσπαλιε.
Η συλλογή... τίτλων εντός παρκέ ολοκληρώθηκε με τη συμμετοχή στο Final Four της Γάνδης (1988), την κατάκτηση του Κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας και του Κόρατς το 1989, αλλά και του αργυρού ολυμπιακού μεταλλίου στη Σεούλ το 1988 και του χρυσού στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1990 στο Μπουένος Άιρες, με την φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της πατρίδας του.
Το 1991 έμελλε να αποδειχθεί η αρχή μίας σπουδαίας προπονητικής καριέρας, με τον πρώτο επαγγελματικό του σταθμό να είναι η Παρτιζάν, στον πάγκο της οποίας πανηγύρισε το triple crown (1992), ενώ το 1994 κατέκτησε με την Μπανταλόνα την Ευρωλίγκα, κερδίζοντας στον αλησμόνητο τελικό του Final Four του Ισραήλ τον Ολυμπιακό.
Στη συνέχεια ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Ρεάλ Μαδρίτης (1994-1997), κατακτώντας εκ νέου με τη «Βασίλισσα» τον τίτλο της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης (1995), αλλά και το Σαπόρτα το 1997, το οποίο πανηγύρισε και το 1999 όντας προπονητής της Μπενετόν Τρεβίζο (1997-1999).
Πολλοί ήταν και οι τίτλοι που κατέκτησε και στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της πατρίδας του, καθώς είχε καθήκοντα βοηθού προπονητή (1995) και από το 1996 έως το 2000, αλλά και το 2004 είχε την τεχνική ηγεσία της εθνικής ομάδας της χώρας του.
Ο «Ζοτς» κατέκτησε ένα αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο στην Ατλάντα το 1996, ένα χρυσό κι ένα χάλκινο αντίστοιχα στα Ευρωμπάσκετ του 1997 και του 1999, καθώς και την πρώτη θέση στο Μουντομπάσκετ του 1998, το οποίο διεξήχθη στην Αθήνα.
Το 1999 αποφάσισε να «μετακομίσει» στον Παναθηναϊκό, καταφέρνοντας να εξελιχθεί σε... «άρχοντα των δαχτυλιδιών», τίτλος που του αποδίδεται... δικαιωματικά, με τα 10 πρωταθλήματα, τους 4 ευρωπαϊκούς τίτλους και τα 6 Κύπελλα Ελλάδος να είναι ο μέχρι στιγμής απολογισμός του Σέρβου τεχνικού του «τριφυλλιού» κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ελλάδα...
Οι τίτλοι του «Ζοτς» ως τεχνικού:
Πρωταθλήματα: 10 στην Ελλάδα (2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 1 στη Σερβία (1992)
Κύπελλα: 6 στην Ελλάδα (2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009), 1 στη Σερβία (1992),
Ευρωλίγκα: 4 με Παναθηναϊκό (2000, 2002, 2007, 2009), 1 με Παρτιζάν (1992), 1 με Μπανταλόνα (1994), 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1995)
Σαπόρτα: 1 με Ρεάλ Μαδρίτης (1997), 1 με Μπενετόν Τρεβίζο (1999)
Μετάλλια: Δύο χρυσά (Ευρωμπάσκετ 1997, Μουντομπάσκετ 1998), 1 αργυρό (Ολυμπιακοί Αγώνες 1996), 1 χάλκινο (Ευρωμπάσκετ 1999).
http://www.gazzetta.gr/