Όλα αυτά συνέτειναν στην ανάγκη νομοθετικής παρέμβασης, με τη θέσπιση του νόμου για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα το Σεπτέμβριο του 2010. Ο νόμος κρίνεται ιδιαίτερα ευνοϊκός για φυσικά πρόσωπα που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις και επιθυμούν την υπαγωγή τους σε αυτόν προκειμένου να ρυθμιστούν οι οφειλές τους.
Με τη βοήθεια κάποιου φορέα όπως ο Συνήγορος του Καταναλωτή ή κάποιου δικηγόρου ή ακόμα και μόνα τους τα φυσικά πρόσωπα μπορούν να υπαχθούν στο νόμο, ο οποίος προβλέπει 2 βασικά στάδια υπαγωγής.
Στο πρώτο στάδιο, μετά την ενημέρωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών από τις Τράπεζες, συντάσσεται ένα συνολικό σχέδιο/πρόταση εξωδικαστικού συμβιβασμού, το οποίο απευθύνεται σε όλα τα πιστωτικά ιδρύματα στα οποία ο οφειλέτης έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Στο δεύτερο στάδιο, και με την προϋπόθεση ότι το πρώτο έχει υπάρξει ατελέσφορο, γίνεται αίτηση στο Ειρηνοδικείο για δικαστική ρύθμιση των οφειλών. Απαραίτητο, ωστόσο, είναι να προηγηθεί μια ακόμη απόπειρα συμβιβασμού, αυτή τη φορά δικαστικού και σε περίπτωση που και αυτός αποβεί άκαρπος, αναλαμβάνει ρόλο ρυθμιστή ο Ειρηνοδίκης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει δυνατότητα προστασίας της πρώτης κατοικίας του οφειλέτη, ενώ η χρήση του προκείμενου νομικού πλαισίου για κάθε φυσικό πρόσωπο μπορεί να γίνει μόνον για μία φορά στη ζωή του ατόμου στο σύνολό του, δηλαδή μέχρι και το δεύτερο στάδιο και αφορά μόνο σε φυσικά πρόσωπα χωρίς πτωχευτική ικανότητα.
Καθότι πρόκειται για ένα νομοθέτημα πρωτόγνωρο στην Ελλάδα (αν και σε άλλα κράτη μετράει αρκετά χρόνια επιτυχούς λειτουργίας), που δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί, δεν είναι δυνατό να γίνει αξιόλογος απολογισμός, χωρίς να μπορεί να παραβλεφθεί η πληθώρα των προσώπων που έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον να υπαχθούν σε αυτό.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούν να παραγκωνιστούν τα σημαντικά οφέλη που θα αποκομίσει ο οφειλέτης που θα προβεί σε λελογισμένη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του εν λόγω νόμου.
www.nomosfera.blogspot.com
