μεταφέρει τις Πασχαλιάτικες ευχές στον παραλήπτη της στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πρόκειται για την ευχετήρια κάρτα που απέστειλε στις 20 Απριλίου 1965 ο Ιωάννης Σιταράς, από την Αθήνα, στην εγγονή του, Βασιλεία Σιταρά-Μαζότα, στο Κονέκτικατ, όπως αναφέρει ο "Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης. Την κάρτα του αειμνήστου παππού της, η 59χρονη, σήμερα, ομογενής την έλαβε τη Δευτέρα, 28 Μαρτίου 2011. Όταν την εντόπισε στην αλληλογραφία της, δεν πίστευε στα μάτια της.
Διάβαζε ξανά και ξανά το κείμενο με τις ευχές και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είναι δυνατόν η ταχυδρομική κάρτα που της έστειλε ο παππούς της να φτάσει στα χέρια της δεκαετίες μετά.
«Δάκρυζα, καθώς την διάβαζα. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα λάμβανα, μετά από τόσα χρόνια, τις ευχές του παππού μου», επεσήμανε στον "Εθνικό Κήρυκα" η Βασιλεία Σιταρά-Μαζότα. Και συνεχίζει: «Ο παππούς μου Ιωάννης Σιταράς έχει πεθάνει δεκαετίες πριν και η κάρτα ετούτη ήρθε να "φρεσκάρει" τις μνήμες μου και να μου υπενθυμίσει ότι ο παππούς λάτρευε τόσο εμένα, όσο και τον αδελφό μου. Ήθελε, μέσω αυτής της κάρτας, να μας υπενθυμίσει ότι οφείλουμε να γνωρίσουμε την Αθήνα και να είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτή».
Η κάρτα άργησε να φτάσει στον προορισμό της, καθώς ο παππούς της δεν είχε αναγράψει σε αυτήν την ακριβή διεύθυνση και τον ταχυδρομικό κώδικα. Έγραψε, μόνο, στα αγγλικά: «Μiss Vassoula Sitara, Hartford, Connecticat».
Η ομογενής, όπως αναφέρει και η εφημερίδα "The Hartford Courant", την επόμενη της παραλαβής της πολυταξιδεμένης κάρτας, επισκέφθηκε το Ταχυδρομείο της περιοχής για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη της για το "δώρο" που της έκαναν, εν όψει του φετινού Πάσχα.
Ο εκπρόσωπος Τύπου του Ταχυδρομείου του Κονέκτικατ, ανάφερε ότι πολλές φορές τα γράμματα επιστρέφουν, όταν ο παραλήπτης αλλάζει διεύθυνση, ή όταν είναι ελλιπής η διεύθυνσή του και τόνισε ότι -κατά κανόνα- καταβάλλονται προσπάθειες για τον εντοπισμό του παραλήπτη ή για την επιστροφή στον αποστολέα. Παρ΄ όλα αυτά παραμένει "μυστήριο" πού βρισκόταν για 46 ολόκληρα χρόνια η κάρτα του αειμνήστου Ιωάννη Σιταρά.
