δεν είχαν κρατημό,
της ζωής αυτοί οι εραστές,
δεν ξέχασαν καθόλου το ξεσηκωμό.
Ενας ήταν ο σκοπός τους,
«η λευτεριά τους μη πεθάνει»
και να τελειώσει ο καϋμός τους,
«όνειρα η ζωη τους να κάνει.»
Έσφιγγε της πολιορκίας η θηλειά,
κι αέρα πολύ τους στερούσε,
είχε βοήθειες η Τουρκιά
τη ντροπή δεν την μπορούσε.
Γι’ αυτούς τους μαχητές,
μια ήταν η λύση,
να μη γυρίσουν δούλοι και πραγματευές,
μα λεύτερη η ζωή να συνεχίσει.
θακάνανε γιουρούσι
στον ύπνο θα πιάνανε τους εχθρούς
και το πρωϊνό πούσι
θα βρίσκε τους πιότερους νεκρούς.
Η λεβεντιά, τη προδοσία έχει σκιά,
κάποιοι τους μαρτύρησαν,
φοβήσαν γέρους και μικρά
μα οι λεβέντες πίσω δεν γύρισαν.
To αίμα που χύθηκε πολύ,
έβαψε της λευτεριάς το μονοπάτι,
το διαβαίνουν οι ζωντανοί,
με τη μνήμη των νεκρών στη πλάτη.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
