χάθηκαν μαζί του όνειρα ,ένα ολόκληρο μέλλον έγινε θρύψαλα...
Ο Ορέστης μας θα βρίσκεται πάντα μέσα μας. Δεν έχει φύγει, απλά απουσιάζεις.
Δε βρίσκω λόγια να περιγράψω την απόφαση της αδελφής μου Δάφνη και του συζύγου της Βασίλη, που μέσα στις δυσκολότερες μέρες της ζωής τους δίνουν τα όργανα του γιου τους ως δωρεά.
Ο Ορέστης θα συνεχίσει να ζει μέσα σε κάποιου άλλου που πραγματικά
το έχει ανάγκη.
Ως πότε όμως θα ανεχτούμε την αδιαφορία των γιατρών;;;;;;
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το συναίσθημα δεν έχει καμιά αξία.
Πλέον άραγε πόσοι νέοι πρέπει να θυσιαστούν ακόμα στο βωμό της εκμετάλλευσης για να αφυπνιστεί η κοινωνία ;;;;;
Η νεολαία, όμως, έχει τη δύναμη στα χέρια της να αλλάξει τον κόσμο,
Να έρθει σε ρήξη με όλους αυτούς που μας χειραγωγούν, Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι σ’αυτήν την κοινωνία δεν είμαστε τα πιόνια, ΕΜΕΙΣ κάνουμε τις κινήσεις.
Καλό ταξίδι, Ορέστη μου,
Η θεία σου Δωρις.
parapona-rodou.blogspot.com
