Ένα ζήτημα που αφορά σημαντικό μέρος της κοινωνίας είναι αυτό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης....
Πολλές είναι οι οικογένειες, οι οποίες αγωνιούσαν κυριολεκτικά μερόνυχτα στο πλάι του μέλους τους, το οποίο θα έδινε εξετάσεις εισαγωγής σε ένα από τα ιδρύματα της χώρας, με στόχο μία καλή εκπάιδευση αλλά και ένα καλύτερο μέλλον. Και όλα τελειώνουν το καλοκαίρι που βγαίνουν τα αποτελέσματα, ευχάριστα ή δυσάρεστα. Και όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Τότε είναι που όλα αρχίζουν. Πέρα από το φοιτητή φοιτήτρια, που θα πρέπει να αφιερώσει τη ζωή του στο στόχο αυτό, υπάρχει ξανά αυτός ο αφανής παράγοντας, που αποτελεί πραγματικά «σπόνσορα» του όλου εγχειρήματος, η οικογένεια. Έχετε αναλογιστεί ποτέ σας τι έξοδο είναι για μία μέση οικογένεια να σπουδάσει ένα μέλος; Σίγουρα όσοι έχετε ή είχατε παιδια σε αυτή τη φάση της ζωής τους, θα το καταλαβαίνετε απόλυτα. Αν υπολογίσουμε ένα μέσο ενοίκιο της τάξης των 300€, για 5 χρόνια σπουδών, παίρνουμε το σημαντικό ποσό των 18000€, χωρίς ποτέ! να υπολογίζουμε το κόστος διατροφής κ αι πάγιων εξόδων (ρευματοδότηση, νερό, τηλέφωνο). Αυτή τη στιγμή, σε κάθε πανεπιστήμιο της χώρας υπάρχει κάποια εστία η οποία τουλάχιστον υπολειτουργεί. Σκεφτείτε μαζί μου το εξής ενδεχόμενο. Να υπάρξουν οικότροφοι που να πληρώνουν για τη διαμονή αλλά και όλα όσα προσφέρει μία πανεπιστημιακή εστία. Αν για παράδειγμα σε ένα κτίριο των 100 οικοτρόφων, πλήρωνε ο καθένας 150€ με 200€ το μήνα, μιλαμέ για το ποσό των 240000€ το χρόνο, ή το τεράστιο ποσό των 1200000€ για μία πλήρη 5ετία σπουδών. Και μιλάμε για ένα κτίριο μόνο! Το ποσό αυτό μπορεί ανετότατα να χρησιμοποιηθεί για τη κατασκευή νέων και πολύ άνετων, χώρων διαμονής των φοιτητών, αρκετά μεγάλων για να καλύψουν σημαντικό μερος των αναγκών ενός πανεπιστημίου. Μετά την απόσβεση των εστιακών κτιρίων, τα χρήματα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν όχι μόνο για τη συντήρηση αυτών, αλλά και για τη χρηματοδότηση του ιδρύματος. Και όλοι ξέρουμε το πόσο πονάει το ελληνικό πανεπιστήμιο λόγω λίγης αλλά και κακής χρηματοδότησης. Επειδή, δεν θέλω να παρεξηγηθούν τα όσο γράφηκαν παραπάνω, δεν εννοώ σε καμία πείπτωση να χάσουν οι εστίες τον δωρεάν χαρακτήρα που έχουν τώρα, γιατί ό λοι ξέρουμε πως είναι πολλοι οι συμπολίτες μας που δεν θα μπορούσαν για κανέναν λόγω να σπουδάσουν χωρίς αυτή τη κοινωνική πρόνοια (να δίνεται δηλαδη αριθμός δωματίων δωρεάν ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα, όπως πάνω κάτω γίνεται σήμερα) Αυτό που λεώ είναι ότι, αφού θα δοθούν που θα δοθούν τα χρήματα για τη μόρφωση κάποιου παιδιου, γιατι να μην δοθούν στο χώρο που σπουδάζει; Και σημιώστε πως δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στο ποσο που χρειάζεται σήμερα ένα παιδί, με τα 200€, τα οποία θα καλυπταν και ανάγκες σίτισης. Αποτέλεσμα: με ορίζοντα 10ετίας, να υπάρχει ικανός αριθμός εστιών που θα προσφέρουν ανετότατη ζωή στο σπουδαστή, πολύ αναβαθμισμένο ίδρυμα πανεπιστημιακής εκπαίδευσης λόγω χρηματοδότησης και πολλές ανακουφισμένες οικονομικά οικογένειες. Σημειώστε, πως αυτή η σκέψη δεν αποτελεί παρθενογένεση, αλλά είναι το σύστημα που εφαρμόζεται κατά κόρον στα ξένα πανεπιστήμια, ιδιωτικά και δημόσια, στα οποία πολλοί πηγαίνουν για το μεταπτυχιακό τους.
Αναγνώστης
