όπως της Τυνησίας και της Αιγύπτου και κλυδωνίζει τα αντίστοιχα σε Λιβύη, Συρία, Υεμένη και Μπαχρέιν, πολλοί ειδικοί επί των θεμάτων της Μέσης Ανατολής πιστεύουν ότι η «Άνοιξη του αραβικού έθνους» θα επεκταθεί και σε μη αραβικούς πληθυσμούς.
Ως επόμενη εστία αναταραχών υποδεικνύουν το Ιράν, γεγονός που εύχεται το σύνολο των δυτικών χωρών, αλλά πληθαίνουν καθημερινά οι αναλύσεις ότι έρχεται η ώρα των Κούρδων που ζουν στο τούρκικο Κουρδιστάν.
Ήδη η Τουρκία έχει εκδηλώσει την ανησυχία της ότι η κρίση στη Συρία θα ευνοήσει τις αλυτρωτικές διαθέσεις των Κούρδων που ζουν στη Συρία.
Η αλήθεια είναι ότι σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο υφίστανται οι προϋποθέσεις εκείνες που ενδεχομένως να οδηγούσαν τους Κούρδους της Τουρκίας να ξεσηκωθούν και να πετύχουν την των διεκδικήσεων τους. Μόνο ο πληθυσμός τους που φθάνει τα 15 ίσως και 20 εκατομμύρια θα έπρεπε να ήταν αρκετός για την ευόδωση των προσπαθειών τους.
Από το 1984, όταν ξεκίνησε ο ένοπλος αγώνας του PKK υπό τον Οτσαλάν στα κουρδικά βουνά, και εντεύθεν ο κουρδικός πληθυσμός βρίσκεται σε συνεχή αναταραχή, η οποία δεν ανακόπηκε ούτε μετά την σύλληψη του ηγέτη τους από τη ΜΙΤ με την αμέριστη συνδρομή της τότε ελληνικής κυβέρνησης και όχι μόνο.
Σε πολλές περιπτώσεις ο «πόλεμος» μεταφέρθηκε εντός των μεγάλων πόλεων της Τουρκίας και κυρίως στην Κωνσταντινούπολη, όπου έχουν βρει καταφύγιο εκατομμύρια Κούρδοι, κυρίως νεαρής ηλικίας, μετά το κάψιμο 4.000 χωριών τους στο κατεχόμενο Κουρδιστάν από τον τούρκικο στρατό. Νεαροί Κούρδοι – άνεργοι και πάμπτωχοι στην πλειοψηφία τους – έρχονται σε σύγκρουση με την τούρκικη αστυνομία ακολουθώντας πρακτικές πολέμου πόλης.
Μετά την άρση της εκεχειρίας εκ μέρους του PKK σε εβδομαδιαία βάση λαμβάνουν χώρα συγκρούσεις με τον τούρκικο στρατό, ο οποίος ματώνει σε έμψυχο δυναμικά αλλά και οικονομικά, καθώς ο ανταρτοπόλεμος είναι ιδιαιτέρως δαπανηρός.
Όμως, παρά την καταπίεση που υφίστανται οι Κούρδοι σε όλα τα επίπεδα (μορφωτικά, γλώσσας, πολιτικής εκπροσώπησης) τόσο οι αναταραχές αυτές όσο και οι εκλογικές επιτυχίες τους είναι αναντίστοιχες του πληθυσμού τους.
Φαίνεται ότι είτε το PKK και ο πολιτικός βραχίονάς του, το φιλοκουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) δεν έχουν πείσει την πλειοψηφία των Κούρδων ότι αποτελούν το κύριο εκφραστής τους, είτε στην πλειοψηφία των 15-20 εκατομμύριων Κούρδους δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί πλήρης εθνική συνείδηση.
Αποδεικνύεται ότι αφενός η επί δεκαετίες τούρκικη προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου περί ενός έθνους Τούρκων και Κούρδων, αφετέρου δε το πρόσφατο άνοιγμα του Ερντογάν για ψηφοθηρικούς λόγους υπό το μανδύα του Ισλάμ πέτυχε να πείσει αρκετούς Κούρδους.
Πάντως το τελευταίο διάστημα η ανησυχία για πιθανή μεταφορά της αραβικής εξέγερσης στους καταπιεσμένους πολιτιστικά – εθνικά και οικονομικά Κούρδους είναι διάχυτη στην Άγκυρα. Ενδεικτικό του φόβου της τούρκικης ηγεσίας να μην προκαλέσουν τους Κούρδους αποτελεί προ εβδομάδος απόφαση του Εκλογοδικείο στη Τουρκία ότι οκτώ Κούρδοι μπορούν να είναι ανεξάρτητοι υποψήφιοι στις βουλευτικές εκλογές στη χώρα, ανατρέποντας εν μέρει παλαιότερη απόφαση του που το απαγόρευε λόγω ποινικού μητρώου (είχαν καταδικαστεί για τη σχέση που είχαν με παράνομες ομάδες Κούρδων ανταρτών), επιτρέποντας τους να συμμετάσχουν στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου.
Την αρχική απόφαση αποκλεισμού ακολούθησαν σκληρές οδομαχίες σε όλες τις πόλεις του Κουρδιστάν και στην Κωνσταντινούπολη με χιλιάδες Κούρδους να συγκρούονται με την αστυνομία και τελικό απολογισμό ένα νεκρό και εκατοντάδες τραυματίες και συλληφθέντες. Τα δε τούρκικα ΜΜΕ φυσικά αποσιώπησαν πλήρως τις αναταραχές. Οι υποψήφιοι υποστηρίζονταν από το BDP, το οποίο είχε απειλήσει να μποϊκοτάρει τις εκλογές.
Η εν λόγω απόφαση είναι πρωτάκουστη για την Τουρκία, καθώς τα προηγούμενα χρόνια το εκλογοδικείο είχε αποκλείσει αναρίθμητους Κούρδους μόνο με την υποψία ότι υποστήριζαν το PKK. Ο φόβος ότι θα δοθεί αφορμή να εξεγερθούν οι Κούρδοι οδήγησε σε τακτική υποχώρηση την τούρκικη ηγεσία.
Είναι σαφές ότι η Τουρκία αυτή τη στιγμή αγωνιά για πιθανή εξέγερση του κουρδικού πληθυσμού της. Ακόμη πάντως και ακόμη γλυτώσει τώρα το τσουνάμι της αραβικής εξέγερσης, είναι πλέον βέβαιο ότι εντός των επόμενων ετών θα κληθεί να αντιμετωπίσει το Κουρδικό και θα αναγκαστεί να διαχειριστεί την διάσπασή της, έστω και με τη μορφή παροχής αυτονομίας (βλ. «Η Τουρκία εισέρχεται σε διαδικασία βέβαιης διάσπασης»
Αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα έθνη παγκοσμίως – αν όχι το μεγαλύτερο – που ακόμη δεν έχει πετύχει να αποκτήσει το δικό του κράτος, με το Κουρδιστάν να είναι υπό την κατοχή τεσσάρων κρατών, ήτοι της Τουρκίας, της Συρίας, του Ιράν και του Ιράκ.
Ούτε το Ισραήλ, ίσως ούτε και οι ΗΠΑ δεν θέλουν την Τουρκία να δρα ως περιφερειακή υπερδύναμη…
Τα Σέβη μου.
http://ed-mysterious.blogspot.com
