Τακτικό φαινόμενο μήπως;
Έχοντας εμπιστοσύνη στην οργανωμένη προσπάθεια όλων των παραγόντων στην Δημόσια Εκπαίδευση...αλλά ταυτόχρονα θεωρώντας πως και οι γονείς έχουμε ουσιαστικό ρόλο στην πρωτοποριακή εξέλιξη της παιδείας , το Νέο Σχολείο, από τα μικρά βήματα των παιδιών «Πρωτοβάθμια» ως και την «Δια βίου Μάθηση», επιτρέψτε μου να σας καταθέσω έναν επίσης σοβαρό προβληματισμό μου ως εργαζόμενη και ως μητέρα.
Το θέμα που με απασχολεί είναι ο «εμφύλιος» ο οποίος κατά κάποιον τρόπο έχει εδραιωθεί στον σχολικό χώρο μεταξύ των συναδέλφων ίδιας τάξης Δημοτικού που με αφορμή το διαφορετικό «διδακτικό αντικείμενο-ελεύθερης ζώνη και που ως αποτέλεσμα έχει η μία εκ των δύο προφασιζόμενη την οικονομική κρίση αρνείται τα παιδιά του τμήματος της να μετέχουν στις εκπαιδευτικές εκδρομές του άλλου τμήματος και επομένως επειδή με βάση της νομοθεσίας πρέπει να υπάρχουν τα ¾ των μαθητών της τάξης (δη τάξης δημοτικού) οι εκδρομές του τρίτου τριμήνου ακυρώνονται.Αντιλαμβάνομαι ως εργαζόμενη πως οι συνάδελφοι ορισμένες φορές έχουν διαφωνίες αυτό όμως που δεν μπορώ να κατανοήσω είναι το γεγονός με το οποίο θα πρέπει να συνταχθώ/συνταχθούμε ως γονείς πως χαμένοι από όλο αυτό το συμβάν είναι τα παιδιά και η εκπαιδευτική τους αγωγή. Τέλος θεωρώ πως η αγωγή και η μόρφωση αποτελούν τον πυρήνα κάθε θεωρίας της παιδαγωγικής ανεξάρτητα από τις διαφωνίες ενηλίκων για θέματα μη παιδαγωγικού. Η επίδραση των δασκάλων στην αγωγή των παιδιών και η συμβολή τους στην υγιή διαπαιδαγώγηση αποτελεί υποχρέωση και επιβεβλημένη ανάγκη, ενώ από την άλλη αυτού του τύπου οι διαφωνίες δημιουργούν σοβαρές δυσλειτουργίες-αρρυθμίες στην σχολική ζωή και δημιουργούν αρνητικά αποτελέσματα.
Αναγνώστης
