με κοντοβράκια άφησε την αλμύρα να κοντοστέκεται περιληπτική φωνή κατάρτι σε χάρτινο βαρκάκι.
♦ Ονόματα μικρά να ζωγραφίζουν το χαμόγελο και μια ανοιχτωσιά να κάνει τα τρεχούμενα ανυ-πόληπτες περιηγήσεις άνευ ουσίας.
♦ Η ζωή γυρνά προς τα πίσω και η ανησυχία για το αύριο αποφεύγει με άνεση τον σιδερωμένο μεγαλόσχημο παραγοντίσκο της μικράς επικράτειας.
♦ Και στο πολυσύχναστο λιμάνι της Ραφήνας ο ένστολος εκφραστής της νομιμότητας της καθιερωμένης αυτής πολυσήμαντης αναφοράς παρακολουθεί το πλήθος αναπολώντας τη μιζέρια της νοητικής του λειτουργίας.
♦ Ατίθαση κόμη, γυαλιά στο χρώμα της στάχτης και ένα περιλαίμιο να συναντά το κόκκινο. Αρβύλες αισθητικής αναγκαστικής της κρίσεως, και παντελόνι στο χρώμα του μπλε. Ύφος ανένταχτο αποστασιοποιημένο από την ευήθεια που παρελαύνει προετοιμαζόμενη για την εκδρομή του τριημέρου.
♦ Ακροβασία ανάμεσα στην ηλιθιότητα και στη χαζοχαρούμενη διάθεση.
♦ Ο ένστολος με ορεινή άποψη για την παρανομία και με το υπόλοιπο ερευνητή επιθεωρητού Σαΐνη κοιτά εξονυχιστικά το ύποπτο σώμα που σκέφτεται τα μεγάλα κύματα.
♦ Μια ταυτότητα να δημιουργεί την έκπληξη και η διαφορετικότητα οδηγείται στο μικρό φυλάκιο αναιτίως.
♦ Έρευνα να βιάζει την προσωπικότητα, πλήθος γνωστό να κοιτά και σούσουρο, κρυμμένο σχόλιο να ενοχοποιεί τον τυπικό έλεγχο.
♦ Πέντε τον αριθμό και μια γυναίκα. Και μετά ένας όμορφος πεπαιδευμένος σκύλος να πέφτει με μανία πάνω στα σκεύη της μεταφοράς. Οσμές, χαμόγελα για το λαυράκι, αλλά τα φαινόμενα ως συνήθως γράφουν την απάτη. Το τέλος ήρθε και το ένστικτο του Σαΐνη έπεσε θρυμμα-τιζόμενο στο τσιμεντένιο πάτωμα του αυτοσχέδιου φυλακίου. Η φωνή σιγανή με την ευγένεια να συνοδεύει την εκφορά του λόγου. «Θέλετε να μου ζητήσετε ένα συγγνώμη;». Αυτονόητη η απάντηση από τη βαρύσωμη νοοτροπία, αρνητική και βαριά με υφολογικά στοιχεία αυθάδειας θρόνου.
♦ Στο λιμάνι της Ραφήνας.
♦ Σε έναν τυπικό έλεγχο βιασμού του χαρακτή-ρος.
♦ Χωρίς την ευπρέπεια των λεπτών γραμμών, με τη γενίκευση που προσεγγίζει την απλούστευση.
♦ Κι απέναντι το ανυπέρβλητο.
♦ Θάλασσα κύματα, καθαρές λέξεις, γυμνές συλλαβές.
♦ Ορισμός της αισθαντικότητας να προσπαθεί να μαλακώσει τον προβλήτα. Σειρές ανθρώπων να αγναντεύουν τη σκέψη τους. Μοναξιά θεόρατη σε μια βαλίτσα χωρίς διεύθυνση.
♦ Η κρυμμένη οργή των δημιουργημάτων ξεχύθηκε και ένας τρόμος πλημμυρίζει τον ουρανό, τη γη και το νερό. Η ραδιενέργεια καταπίνει τη γελοιότητα των δημιουργών και μαζί το πρόσχαρο της ανεμελιάς. Κατασκευαστές του θανάτου πασχίζουν να περισώσουν την κενοδοξία τους.
♦ Μια ομορφιά χαμήλωσε και λούστηκε στους μικρούς όρμους. Γλάροι κι άνεμοι έβγαλαν τη χαρά τους και φτερουγίσματα ξέπλυναν την υγρασία.
♦ Ήλιοι χτένισαν τα μαλλιά και φωτιές στόλισαν τον ορίζοντα.
♦ Κάποιες συλλαβές προσπάθησαν να αφηγηθούν το στιγμιότυπο και οι τόνοι μήτρες πλουμιστές φτιάξαν το παροξύτονο.
♦ Στις πρωτεύουσες η μοναξιά στο μπαλκόνι περιμένει το απωθημένο της ευτυχίας.
♦ Κι αυτή στο πλεούμενο αναρωτιέται τους τρόπους της διήγησης.
♦ Σκίστηκε το χαρτί και τάραξε τον Ποσειδώνα.
♦ Μια τρίαινα έτρεξε και κάρφωσε την ψευδαίσθηση σε ένα δελφίνι
♦ Μια ζωγραφιά διπλώθηκε και φυλάχτηκε στο στήθος.
♦ Και ένα ρήμα βιάστηκε να βρει τον έρωτα με ένα κατακόκκινο λουλούδι στα δάχτυλα.
Μυογράφημα
Συνδεδεμένη η απουσία της αισθητικής με το αποκορύφωμα της ηλιθιότητας περιφέρεται ασυστόλως ενδεδυμένη τη μαγική ιδιότητα του στερεοτύπου.
Μια προκαθορισμένη ερμηνεία του περιβάλλοντος χώρου και πολλές υποσημειώσεις να συμπεραίνουν το αλόγιστο του μηχανισμού της σύνθεσης των πληροφοριών.
Ακατοίκητοι περιπατητές νοημοσύνης ιχνογραφημένης με χυμό λεμονιού, καθιερωμένοι άρχοντες, ασελγούν πάνω στα κείμενα αφηνιάζοντας τα επιχειρήματα.
Κι ο νους μετανάστευσε απορώντας για το τελεσίδικο της αποφάσεως των συναθροιζομένων.
Η χαυνότητα, βραβευμένη έννοια και πράξη στον θρόνο της, σκηπροφόρα κι απαστράπτουσα, δρομολόγησε τις εξελίξεις.
Και η θέαση από μακριά και κοντά δεν προκαλεί πια τίποτα το ιδιαίτερο.
Μόνο πού και πού καμιά προστακτική να γδέρνει τα δόντια, να φτιάχνει την εκτόνωση και μετά στη σειρά για την επόμενη στάση.
Και τα επιβατικά οχήματα παραλαμβάνουν τους προκατασκευασμένους συλλογισμούς αφήνοντας πίσω τους ερειπωμένα στέγαστρα.
Στα εμπορικά σε τιμή ευκαιρίας τα χαμόγελα στριμωγμένα στα σακιά κι οι πωλητές με σοβαρότητα διαπραγματεύονται.
Στις αγορές των λεωφόρων, των μεγάλων φώτων και των επιβλητικών κτηρίων.
Ανύπαρκτοι καταπίνουν βρόμικα τον μολυσμένο αέρα και η ανάσα να αφαιρεί οτιδήποτε προσεγγίζει την καλλιλογία.
Να ξεπετιούνται οι γλώσσες, να ψάχνουν την αφήγηση και μια περίληψη να ξεπροβοδίζει το πολύπλοκο απ’ την πίσω πόρτα.
Και το ελάχιστο να παίρνει διαστάσεις μεγαλείου στους ξύλινους καιρούς της αποκορύφωσης της βλακείας.
Συνάθροιση
Πρόσθεση του περιττού
Με την πολυλογία των χρωμάτων.
Συγκέντρωση των υπολοίπων.
Του παρορμητισμού.
Του άναρχου.
Μυστικό κλειδωμένο
Κάτω απ’ τον Θεό.
Πράξη.
Στις αποθήκες
Ακίνητες
Οι υποθήκες των ονείρων
Κρέμονται στις κλίμακες.
Αόρατοι
Οι μονοσύλλαβοι.
Κι οι φράχτες αυτοσχέδιοι
Περίγραμμα λαμπρό
Απλότητας συμπέρασμα
Απέριττο.
http://www.topontiki.gr/article/15343
