Ο Ουγγρικός λαός που βρίσκεται στη μέγγενη του ΔΝΤ, όπως και ο λαός μας, παρακολουθεί την κυβέρνηση του, με πρόσχημα τη μείωση των εξόδων και τον περιορισμό του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ, να επιβάλλει μεταξύ άλλων, κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης, μείωση του χρόνου κατά τον οποίο θα μπορεί κάποιος να λαμβάνει επίδομα ανεργίας και αυστηρότερους όρους με τους οποίους θα χορηγούνται αναπηρικές συντάξεις.
Όμως η επίθεση της ουγγρικής κυβέρνησης, της Ε.Ε. και του ΔΝΤ που επιβάλλουν ένα αντίστοιχο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα προκαλούν μια πρωτοφανή κοινωνική αντίδραση, με συμμαχίες που εκπλήσσουν. Τα συνδικάτα αστυνομικών, πυροσβεστών, τελωνειακών και στρατιωτικών ένωσαν τις δυνάμεις τους και διαδήλωσαν μπροστά από το κοινοβούλιο ζητώντας να διατηρηθεί το ισχύον συνταξιοδοτικό καθεστώς. Ζητούν επίσης αυξήσεις στους μισθούς τους που παραμένουν επί χρόνια «παγωμένοι» και να μην μειωθούν οι συντάξεις των απόστρατων.
Ενδεικτικές οι δηλώσεις τους: «Ήρθε οι ώρα να γίνουμε βράχοι επειδή μας τα έχουν πάρει όλα μας άφησαν μόνο την πρόωρη συνταξιοδότηση και την τιμή μας και δεν θ' αφήσουμε να μας τα πάρουν», είπε ο Κόρνελ Άροκ, ο επικεφαλής του Ανεξάρτητου Συνδικάτου Πυροσβεστών (HTFSZ). Οι διαδηλωτές κρατούσαν ένα φέρετρο και πανώ στο οποίο έγραφαν «Θέλουμε ευρωπαϊκούς μισθούς, όχι λιτότητα» και «Πορεία θανάτου 2011», ενώ σκοπεύουν να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους μέχρι να υπάρξει κάποια συμφωνία με την κυβέρνηση για τα αιτήματά τους.
Ας δούμε όμως πως η Ουγγαρία έφτασε στο ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον Δρ. Gyula THÜRMER, πρόεδρο του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, «ο Ουγγρικός καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση και η γενική κρίση του διεθνούς καπιταλισμού την κάνει ακόμη βαθύτερη. Αυτή η κρίση του σύγχρονου Ουγγρικού καπιταλισμού μπορεί να εξηγηθεί από τους ακόλουθους παράγοντες:
1. Η συντριπτική πλειοψηφία της Ουγγρικής οικονομίας, της βιομηχανίας, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, του εμπορίου και των υπηρεσιών έχει πωληθεί στο ξένο κεφάλαιο. Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης που άνοιξε την οικονομία της σε ξένους επενδυτές το 1989. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της οργάνωσης του ΟΗΕ UNCTAD (Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη), που ασχολείται και με τις ξένες επενδύσεις, στο τέλος του 1990 οι άμεσες ξένες επενδύσεις (FDI) στην Ουγγαρία αναλογούσαν στο 1.7% του ΑΕΠ. Σήμερα η αναλογία είναι πάνω από 70%. Στην ΕΕ αυτό το ποσοστό είναι μόλις 40,9%, στη Ρουμανία 36,7%. Σχεδόν το 100% των τραπεζών ανήκει στο διεθνές κεφάλαιο. Το 80% της βιομηχανικής παραγωγής προέρχεται από πολυεθνικές εταιρίες. Η Ουγγρική οικονομία εξαρτάται από το ξένο κεφάλαιο πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Μετά το 2011 είναι υπαρκτός ο κίνδυνος και οι γεωργικές εκτάσεις της Ουγγαρίας να αγοραστούν από το ξένο κεφάλαιο.
Ο αποφασιστικός ρόλος του ξένου κεφαλαίου είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ουγγρικού καπιταλισμού. Όλες οι Ουγγρικές κυβερνήσεις στήριζαν τις ξένες επενδύσεις παρέχοντας επιχορηγήσεις σε μετρητά που καθορίζονταν από ατομικές κυβερνητικές αποφάσεις, αναπτυξιακές φορολογικές απαλλαγές, επιδοτήσεις κατάρτισης, επιδοτήσεις για τη δημιουργία θέσεων εργασίας κτλ. Σήμερα, οι πολυεθνικές εταιρίες στην προσπάθειά τους να λύσουν τα δικά τους προβλήματα μειώνουν και κλείνουν την παραγωγή στην Ουγγαρία, πράγμα που συμβάλει στην αύξηση της ανεργίας.
2. Η διαφορά μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών ομάδων της κοινωνίας έχει γίνει τεράστια. Αυτή είναι μια ακόμη αιτία της κρίσης του Ουγγρικού καπιταλισμού. Ο πληθυσμός της Ουγγαρίας είναι 10 εκατομμύρια. Μπορούμε να θεωρήσουμε τα 9 εκατομμύρια ως ανθρώπους που ζουν σε πολύ περιορισμένες συνθήκες ζωής ή ακόμη στη φτώχεια. Σύμφωνα με τα παρακάτω στοιχεία, ο αριθμός των απελπιστικά φτωχών, όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Το 1993, σύμφωνα με αξιόπιστες στατιστικές, το 27% του πληθυσμού της Ουγγαρίας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 1980 στην Ουγγαρία υπήρχαν περίπου ένα εκατομμύριο φτωχοί. Σήμερα ο αριθμός τους υπερβαίνει τα 2,5 εκατομμύρια. Το πλουσιότερο δέκα τοις εκατό της κοινωνίας βγάζει κατά 7,3 φορές περισσότερα χρήματα από το φτωχότερο δέκα τοις εκατό. Τα παιδιά ίσως να βρίσκονται στην πιο σοβαρή κατάσταση. Σχεδόν οι μισοί άνθρωποι κάτω των 18 ζουν σε οικογένειες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα τελευταία χρόνια στο 53% των νοικοκυριών μειώθηκαν οι πραγματικοί μισθοί. Αυτό σημαίνει ότι σε αυτές τις οικογένειες η αύξηση των εσόδων ήταν πιο αργή από την αύξηση των τιμών.
Αυξάνεται ο αριθμός των λεγόμενων μακροχρόνια φτωχών. Οι μακροχρόνια φτωχοί στην Ουγγαρία αποτελούνται από μια σειρά από διακριτές κοινωνικές ομάδες: τους άστεγους, τον αγροτικό πληθυσμό και ιδιαίτερα όσους μένουν σε μικροσκοπικές κοινότητες, τους ανέργους ή όσους έχουν τραβηχτεί από την αγορά εργασίας, νοικοκυριά με πάνω από τρία παιδιά, μονογονεϊκές οικογένειες, μοναχικές ηλικιωμένες γυναίκες και οι Ρόμα (σ.μ. – τσιγγάνοι). Το εν τρίτο των μακροχρόνια φτωχών ανήκουν στην εθνότητα των Ρόμα, αν και αυτή η ομάδα αποτελεί μόλις το 5% περίπου του πληθυσμού της Ουγγαρίας.
Τους πρώτους μήνες του 2009 το μέσο εισόδημα στην Ουγγαρία είναι 402 ευρώ. Οι χειρώνακτες εργάτες παίρνουν 295 ευρώ, οι διανοούμενοι 511 ευρώ. Ο ελάχιστος μισθός είναι 250 ευρώ. Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι τιμές καταναλωτή πρακτικά βρίσκονται στο επίπεδο της ΕΕ.
3. Η τρίτη αιτία και χαρακτηριστικό γνώρισμα της κρίσης του Ουγγρικού καπιταλισμού είναι το εξαιρετικά υψηλό επίπεδο διαφθοράς. Η Ουγγαρία κατατάσσεται στην 39η θέση ανάμεσα σε 179 χώρες ως προς το δείκτη διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας για το 2007. Παρά τους νόμους ενάντια στη διαφθορά, η έλλειψη διαφάνειας οδηγεί σε επίμονες φήμες για διαφθορά στις κρατικές συμβάσεις.
Τέλος, η Ουγγαρία συμμετέχει ενεργά στις στρατιωτικές ενέργειες που εμπνέονται από της ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, από το Κόσοβο έως το Αφγανιστάν. Το Δεκέμβριο του 2009, η Ουγγαρία, που ήδη έχει στείλει 300 στρατιώτες στο Αφγανιστάν, θα εξέταζε το αμερικανικό αίτημα για την αποστολή κι άλλων στρατιωτών. Όταν, ο Πρόεδρος Μπους, την 1η Μαΐου 2003, ανακοίνωσε την ολοκλήρωση των κύριων πολεμικών επιχειρήσεων κατά του Ιράκ, δηλώνοντας ότι: "Στη μάχη του Ιράκ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους επικράτησαν. Και τώρα η Συμμαχία μας έχει την υποχρέωση να καταστήσει ασφαλή και να ανοικοδομήσει αυτή τη χώρα"[... ]"Η μάχη του Ιράκ αποτελεί μια νίκη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, που ξεκίνησε την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και που ακόμη συνεχίζεται. Κανένα τρομοκρατικό δίκτυο δε θα προμηθευτεί πλέον όπλα μαζικής καταστροφής από το Ιρακινό καθεστώς, αφού το καθεστώς αυτό δεν υπάρχει πια",απευθύνονταν στους Πρόθυμους Συμμάχους του, τη Βρετανία και 46 ακόμη χώρες: Αζερμπαϊτζάν, Αιθιοπία, Αλβανία, Αγκόλα, Αυστραλία, Αφγανιστάν, Βουλγαρία, Γεωργία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ελ Σαλβαδόρ, Ερυθραία, Εσθονία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κουβέιτ, Λετονία, Λιθουανία, Μικρονησία, Μογγολία, Νησιά Μάρσαλ, Νησιά του Σολομώντα, Νικαράγουα, Νότιος Κορέα, Ολλανδία, Ονδούρα, Ουγγαρία, Ουγκάντα, Ουζμπεκιστάν, Ουκρανία, Παλό, Παναμάς, Πολωνία, Πορτογαλία, Δημοκρατία της Μακεδονίας, Ρουάντα, Ρουμανία, Σιγκαπούρη, Σλοβακία, Τουρκία, Τσεχική Δημοκρατία, Φιλιππίνες. Αργότερα προστέθηκαν και άλλες.
Διαπιστώνουμε ότι η κρίση δεν είναι εθνικό πρόβλημα αλλά ταξικό, προκαλεί ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και δραματική χειροτέρευση των όρων εκμετάλλευσης των εργαζομένων, δεν επιφέρει περιστολή των πολεμικών εξοπλισμών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, αλλά ανάπτυξη τους.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437 Diktiospartakos.blogspot.com
