ευρισκομένου σαφώς μακράν τών εκκλησιαστικών θεμάτων.
Ο τιμηθείς Ρώσσος Επίσκοπος κ. κ. Ιλαρίων, ο «επί τών εξωτερικών» θά λέγαμε τού Πατριαρχείου τής Μόσχας, νεώτατος καί πολύ υψηλού πνευματικού επιπέδου, ευρίσκετο στήν Αθήνα, φιλοξενούμενος τής Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ως εκ τούτου έπρεπε νά γίνη τό κοινώς λεγόμενο συλλείτουργο, τό Αρχιερατικόν’ λόγω δέ τής γνωστής καταστάσεως τής Μητροπόλεως, επελέγη ο ιστορικός καί μεγαλύτερος Ορθόδοξος Ναός τών Βαλκανίων.
Η γλώσσα δέν ήταν κάποια τυχαία κατά τόν αδαή ως εδήλωσε ο ίδιος, αλλά η ρωσσική γλώσσα τών Ομοδόξων μας, διωχθέντων υπό τού κομμουνισμού επί 70 χρόνια τόν 20ον αι., στόν οποίο διωγμόν έκανε αναφορά καί ο κ. Ιλαρίων!
Ως γνωστόν στούς πλησίον τής Εκκλησίας, τό Ρωσσικό Πατριαρχείο έχει δικό του τυπικόν θρησκευτικών τελετών, γι’ αυτό καί παρακολουθήσαμε μεικτό τυπικόν –σημειωτέον δέ εξαιρετικό!
Παρεμπιπτόντως, θά γνωρίζετε ασφαλώς ότι καί οι Επτανήσιοι λόγω τής Ενετικής κατοχής έχουν δυτικό τυπικόν, ήτοι μέ χορωδία – μέχρι δέ πρό τινος καί στήν Αγιά Σωτήρα τής οδ. Κυδαθηναίων λόγω ιερέως Επτανησίου δέν εγίνετο βυζαντινού τυπικού λειτουργία, αλλά δυτικού, μέ χορωδία!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
