Για τον αδαή που απάντησε στο κείμενο με τον ελεύθερο σκύλο, θα πρέπει να προτείνουμε συγκεκριμένες ιστοσελίδες κατόχων cane corso..
απ΄ όπου μάλιστα γίνεται αγοραπωλησία με επίσημα χαρτιά, όπου το είδος αυτό αναφέρεται ως «μολλοσοειδές» - κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι είναι μολοσσός. Εν πάσει περιπτώσει, ελάχιστα ενδιαφέρει αυτό, σε μια κοινωνία ανθρώπων, που πιστεύει ότι ένας σκύλος θεωρείται ακίνδυνος μέχρι αποδείξεως του τουναντίον. Δηλαδή, θα πρέπει πρώτα να επιτεθεί σε κάποιο παιδί και μετά να τον περιορίσουμε. Δυστυχώς για τον φίλο αναγνώστη, η ελληνική νομοθεσία έχει αντίθετη άποψη, γι΄ αυτό και απαγορεύεται να κυκλοφορεί οποιοσδήποτε σκύλος χωρίς το λουρί του και μάλιστα προβλέπεται ότι ο ιδιοκτήτης του πρέπει να είναι σε μικρή απόσταση από το ζώο. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Αυτό ισχύει σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα, μόνο στην Ελλάδα παρόλα αυτά διατυπώνονται απόψεις του τύπου «ας επιτεθεί πρώτα το σκυλί σε κάποιον να δούμε ότι όντως είναι επικίνδυνο και μετά το δένουμε», από ανθρώπους που έχουν πλήρη άγνοια του νόμου αλλά και της ψυχοσύνθεσης των ζώων. Δεν υπάρχει επιστήμονας που θα πει ότι τα ζώα δεν είναι απρόβλεπτα.
Και φυσικά υπάρχουν πολλές ωραίες ιστοριούλες με μικρά παιδιά που μεγαλώνουν παρέα με τον σκύλο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πολλές άλλες με επιθέσεις και συχνά θανατηφόρες σκυλιών σε παιδιά, με τα οποία μάλιστα μεγάλωναν μαζί. Όντως μόνο σε μερικά ανεύθυνα μυαλά μπορεί η ασφάλεια ενός παιδιού να εναποτίθεται στην καλή διάθεση του σκύλου.
Ωστόσο, όποια κι αν είναι η άποψη των ανεγκέφαλων αυτών που γράφουν τέτοια ωραία κειμενάκια, οι υπόλοιποι δεν τους χρωστούν σε τίποτα και δεν είναι υποχρεωμένοι να υιοθετούν τις απόψεις τους. Ας βάλουν λοιπόν οι ίδιοι τα βρέφη τους να κοιμούνται με σκυλιά, αλλά ως προς τους άλλους έχουν αν μη τι άλλο την υποχρέωση να τηρούν το Νόμο και να δένουν τα σκυλιά τους.
Και βέβαια η κάθε ράτσα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είναι γνωστό σε όλους αυτό. Τα οποία χαρακτηριστικά καλλιεργούνται περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με το πόσο θα ασχοληθεί ο ιδιοκτήτης.
Αναφορικά με τα περιττώματα του ζώου, επειδή το πρόβλημα αμφισβητήθηκε, φανταστείτε τι συγκεντρώνεται στο παρκάκι όταν τρεις φορές την ημέρα ένας σκύλος αφοδεύει εκεί και ό,τι αφήνει στο χώρο παραμένει χωρίς να τα μαζεύει κανένας. Θα πρότεινα λοιπόν στον αναγνώστη που απάντησε στο εν λόγω κείμενο να αφήσει το παιδί του να παίξει μέσα στο παρκάκι να κάνει μια βόλτα κι ο ίδιος κι αν τον ικανοποιεί η διαβίωση σε ένα τέτοιο περιβάλλον, καλύτερα να μετοικήσει σε κάποια χώρα της Αφρικής - της Ευρώπης πάντως όχι. Είναι όλα ζήτημα υγιεινής και αισθητικής.
Δυστυχώς η ζωοφιλία είναι παρεξηγημένη υπόθεση στην Ελλάδα λόγω έλλειψης παιδείας. Άνθρωποι θεωρούν ότι το να έχεις ένα ζώο σημαίνει ότι μπορείς να αναγκάσεις όλους τους άλλους να εκτίθενται σ΄ αυτό, στη όποια συμπεριφορά του και στις ακαθαρσίες του. Πράγματα αδιανόητα για την υπόλοιπη Ευρώπη και για οποιοδήποτε πολιτισμένο έθνος. Αυτή είναι η παιδεία μας.
Για την ενημέρωσή σου φίλε αναγνώστη είμαι μέλος φιλοζωϊκής εταιρείας με παρακλάδια στο Εξωτερικό, με μεγάλη δραστηριότητα στην διάσωση και αποκατάσταση αδέσποτων ζώων εδώ και 14 χρόνια (345 συνολικά σκυλιά έχουμε στείλει για υιοθεσία στο εξωτερικό). Είμαι επίσης κάτοχος ζώου, το οποίο όμως δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν, ακριβώς γιατί δεν θεωρώ δεδομένο ότι όλοι οι γύρω μου οφείλουν να αγαπούν και να ανέχονται το δικό μου ζώο όπως εγώ. Συνεπώς, βρες άλλη ταμπέλα πλην αυτής του «σκυλοφοβικού» να μου προσάψεις για να στηρίξεις τα τριτοκοσμικά επιχειρήματά σου.
απ΄ όπου μάλιστα γίνεται αγοραπωλησία με επίσημα χαρτιά, όπου το είδος αυτό αναφέρεται ως «μολλοσοειδές» - κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι είναι μολοσσός. Εν πάσει περιπτώσει, ελάχιστα ενδιαφέρει αυτό, σε μια κοινωνία ανθρώπων, που πιστεύει ότι ένας σκύλος θεωρείται ακίνδυνος μέχρι αποδείξεως του τουναντίον. Δηλαδή, θα πρέπει πρώτα να επιτεθεί σε κάποιο παιδί και μετά να τον περιορίσουμε. Δυστυχώς για τον φίλο αναγνώστη, η ελληνική νομοθεσία έχει αντίθετη άποψη, γι΄ αυτό και απαγορεύεται να κυκλοφορεί οποιοσδήποτε σκύλος χωρίς το λουρί του και μάλιστα προβλέπεται ότι ο ιδιοκτήτης του πρέπει να είναι σε μικρή απόσταση από το ζώο. Κάτι θα ξέρουν παραπάνω. Αυτό ισχύει σε κάθε Ευρωπαϊκή χώρα, μόνο στην Ελλάδα παρόλα αυτά διατυπώνονται απόψεις του τύπου «ας επιτεθεί πρώτα το σκυλί σε κάποιον να δούμε ότι όντως είναι επικίνδυνο και μετά το δένουμε», από ανθρώπους που έχουν πλήρη άγνοια του νόμου αλλά και της ψυχοσύνθεσης των ζώων. Δεν υπάρχει επιστήμονας που θα πει ότι τα ζώα δεν είναι απρόβλεπτα.
Και φυσικά υπάρχουν πολλές ωραίες ιστοριούλες με μικρά παιδιά που μεγαλώνουν παρέα με τον σκύλο, αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πολλές άλλες με επιθέσεις και συχνά θανατηφόρες σκυλιών σε παιδιά, με τα οποία μάλιστα μεγάλωναν μαζί. Όντως μόνο σε μερικά ανεύθυνα μυαλά μπορεί η ασφάλεια ενός παιδιού να εναποτίθεται στην καλή διάθεση του σκύλου.
Ωστόσο, όποια κι αν είναι η άποψη των ανεγκέφαλων αυτών που γράφουν τέτοια ωραία κειμενάκια, οι υπόλοιποι δεν τους χρωστούν σε τίποτα και δεν είναι υποχρεωμένοι να υιοθετούν τις απόψεις τους. Ας βάλουν λοιπόν οι ίδιοι τα βρέφη τους να κοιμούνται με σκυλιά, αλλά ως προς τους άλλους έχουν αν μη τι άλλο την υποχρέωση να τηρούν το Νόμο και να δένουν τα σκυλιά τους.
Και βέβαια η κάθε ράτσα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είναι γνωστό σε όλους αυτό. Τα οποία χαρακτηριστικά καλλιεργούνται περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με το πόσο θα ασχοληθεί ο ιδιοκτήτης.
Αναφορικά με τα περιττώματα του ζώου, επειδή το πρόβλημα αμφισβητήθηκε, φανταστείτε τι συγκεντρώνεται στο παρκάκι όταν τρεις φορές την ημέρα ένας σκύλος αφοδεύει εκεί και ό,τι αφήνει στο χώρο παραμένει χωρίς να τα μαζεύει κανένας. Θα πρότεινα λοιπόν στον αναγνώστη που απάντησε στο εν λόγω κείμενο να αφήσει το παιδί του να παίξει μέσα στο παρκάκι να κάνει μια βόλτα κι ο ίδιος κι αν τον ικανοποιεί η διαβίωση σε ένα τέτοιο περιβάλλον, καλύτερα να μετοικήσει σε κάποια χώρα της Αφρικής - της Ευρώπης πάντως όχι. Είναι όλα ζήτημα υγιεινής και αισθητικής.
Δυστυχώς η ζωοφιλία είναι παρεξηγημένη υπόθεση στην Ελλάδα λόγω έλλειψης παιδείας. Άνθρωποι θεωρούν ότι το να έχεις ένα ζώο σημαίνει ότι μπορείς να αναγκάσεις όλους τους άλλους να εκτίθενται σ΄ αυτό, στη όποια συμπεριφορά του και στις ακαθαρσίες του. Πράγματα αδιανόητα για την υπόλοιπη Ευρώπη και για οποιοδήποτε πολιτισμένο έθνος. Αυτή είναι η παιδεία μας.
Για την ενημέρωσή σου φίλε αναγνώστη είμαι μέλος φιλοζωϊκής εταιρείας με παρακλάδια στο Εξωτερικό, με μεγάλη δραστηριότητα στην διάσωση και αποκατάσταση αδέσποτων ζώων εδώ και 14 χρόνια (345 συνολικά σκυλιά έχουμε στείλει για υιοθεσία στο εξωτερικό). Είμαι επίσης κάτοχος ζώου, το οποίο όμως δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν, ακριβώς γιατί δεν θεωρώ δεδομένο ότι όλοι οι γύρω μου οφείλουν να αγαπούν και να ανέχονται το δικό μου ζώο όπως εγώ. Συνεπώς, βρες άλλη ταμπέλα πλην αυτής του «σκυλοφοβικού» να μου προσάψεις για να στηρίξεις τα τριτοκοσμικά επιχειρήματά σου.
Aναγνώστης
-----------------------------
-----------------------------
Όπως το είπες φίλε. «απαίδευτοι Ελληνάρες»! Είναι δυνατόν στην Ελλάδα του 2011 να διατυπώνονται απόψεις σαν τις δικές σου? Εγώ όταν ταξιδεύω με αεροπλάνο φοράω πάντα τη ζώνη μου κατ΄ απαίτηση μάλιστα των αεροσυνοδών. Είμαι πετοφοβικός, ή είμαι σίγουρος ότι θα πέσει? Επίσης όταν ταξιδεύω με το αυτοκίνητό μου φοράω επίσης τη ζώνη μου. Είμαι αυτοκινητοφοβικός, ή είμαι σίγουρος ότι θα τρακάρω? Γιατί λοιπόν, όταν απαιτεί κάποιος την εφαρμογή του νόμου και στο θέμα του λουριού του σκύλου είναι σκυλοφοβικός? Αν γνωρίζαμε από πριν πότε θα συμβεί το κακό θα ήμασταν ο Κάλχας και τίποτα άσχημο δεν θα συνέβαινε στον κόσμο όλο.
Αλλά αυτό ισχύει στην Ελλάδα. Οι νόμοι υπάρχουν για να τους καταπατούν κάποιοι που υπολείπονται μόρφωσης υποστηρίζοντας τα δικά τους. Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε καταλάβει ακόμα ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται για λόγους πρόληψης. Μας είναι άγνωστη λέξη, αδύνατο να την καταλάβουμε. Ο ωχαδερφισμός δίνει και παίρνει. Και το «σ΄ εμένα θα συμβεί?» επίσης. Εδώ περιμένουμε να γίνει το κακό, διαφορετικά είμαστε στην κοσμάρα μας. Γιατί πιστεύουμε ότι για να φορέσουμε ζώνη αυτοκινήτου θα πρέπει πρώτα να έχουμε αποδείξει ότι είμαστε κακοί οδηγοί και να έχουμε νοσηλευτεί στο ΚΑΤ. Για να φορέσουμε κράνος θα πρέπει να έχουμε φάει τα μούτρα μας με τη μηχανή μας. Για να δέσουμε το σκύλο μας θα πρέπει να έχει προηγουμένως δαγκώσει πέντε - έξι άτομα. Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος να τα κάνουμε όλα αυτά. Κι όταν πρόκειται για τον εαυτό μας, πάει κι έρχεται, δική μας είναι η ζωή, αν θέλουμε την πετάμε. Όταν όμως έχει να κάνει με τους γύρω μας, δεν έχουμε κανένα δικαίωμα στην ανευθυνότητα, γιατί πολύ απλά δεν μας χρωστάνε τίποτα.
Και επειδή περί ζωοφιλίας το θέμα, εγώ διατηρώ δύο Αλάσκα Μάλαμουτ, τα οποία ποτέ - μα ποτέ - δεν κυκλοφορώ χωρίς λουρί και κανέναν δεν έχω υποχρεώσει να τα υποστεί. Εγώ, επέλεξα να τα έχω, όχι όλοι οι άλλοι που ζουν γύρω μου και το βρίσκω απολύτως λογικό.
Εμείς που έχουμε σκυλιά και γνωρίζουμε στην πλειοψηφία μας πίστεψέ με, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις μας, δεν στιγματιζόμαστε τόσο από την σκυλοφοβία, όπως είπες ορισμένων αλλά κυρίως από την απαράδεκτη συμπεριφορά ορισμένων άλλων που έχουν σκυλιά και φερόμενοι απολίτιστα και ανεύθυνα, κάνουν να παίρνει η μπόρα και εμάς τους υπόλοιπους που σεβόμαστε τους γύρω μας.
Και ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του blog: Επειδή η ζωοφιλία υφίσταται πλήγματα από κάτι τέτοια, μεμονωμένα ευτυχώς, παραδείγματα ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους όταν έχουν σκύλο, μην κρίνετε άδικα όλους εμάς τους υπόλοιπους που με συναίσθηση ζούμε παρέα με τους τετράποδους φίλους μας. Για το θέμα του λουριού ούτε λόγος! Επιβάλλεται!
Αναγνώστης
