Δεν έχει να κάνει, με το «εγώ», το «εσύ» αλλά με το «εμείς». Μια κοινωνία είναι μια συλλογική ψυχή, είναι ένα όλον. Πόσο το ξεχνάμε όλοι μας; Μπόρεσες αλήθεια και κατάλαβες ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου από πέντε γραμμές; Μπράβο! Φάνηκες! Είσαι γνήσιο τέκνο τούτης της χώρας!
Ξέρεις γιατί χαίρομαι πιο πολύ. Γιατί διαφωνώ με όλους τους δογματικούς. Αριστερούς και δεξιούς, χρυσαυγήτες και αναρχικούς! Γιατί ο δογματισμός λειτουργεί όπως οι παρωπίδες. Βλέπεις μόνο αυτό που θέλεις! Γιατί αν οι ιδέες παγιωθούν σε ένα άτομο, δεν ωριμάζουν ποτέ, αλλά σαπίζουν κατευθείαν. Δεν χρησιμοποιώ κανένα παιδί ως δικαιολογία. Είμαι ο ίδιος παιδί. Λες ότι με αγαπάς και με νιώθεις. Αμφιβάλλω. Αμφιβάλλω για τα πάντα πια! Βλέπω ότι δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει σωτηρία. Στεναχωριέμαι όταν ακούω 24χρονους να έχουν τις απόψεις των παππουδων τους και άτομα σαν εσένα που «επίστανται»… τελεία και παύλα!
Σύμφωνοι, όταν η αδικία γίνεται νόμος, η βία είναι υποχρέωση! Δεν ζήτησα δα και κάτι τρομερό. Ζήτησα επιτέλους να βάλουμε πραγματικά τον «άνθρωπο» μπροστά. Είμαι κι εγώ ρομαντικός, αλλά στον δικό μου ρομαντικό κόσμο χωράνε όλοι αυτοί που μάχονται για την επιβίωση τους όπως μπορούν, συμβιβασμένοι και μη. Μιλάς όμως για πτώματα χωρίς δάκρυα! Λυπάμαι και ντρέπομαι. Δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς, αλλά στα παιδιά που είναι εκεί έξω και πολεμούν υπό τις διαταγές των ανωτέρων τους για κάτι λιγότερο από 1000 Ε, που πρέπει να θυσιαστούν στον βωμό ποιού; Της ελευθερίας; Θα σκοτώσεις αδερφό για να φτάσεις στο αυτονόητο, την ελευθερία; Μου θυμίζει αυτό άλλες κάκιστες εποχές της ιστορίας που μόνο σοφότερους δεν μας έχουν κάνει. Δεν είναι η αστυνομία ο εχθρός, με τις λίγες πια κακές εξαιρέσεις των αστυνομικών. Δες πίσω από τους αστυνομικούς, κάποιος υπάρχει και γελάει και με τους δυο σας. Δεν μπορείς; Τότε τέλος! Κι αν εσύ κατάφερες να βρεις εργασία-δουλειά με πάνω από 1000 Ε μπράβο σου! Δεν είναι όλοι όμως το ίδιο τυχεροί. Το μόνο που φοβάμαι αδελφέ εγώ δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο εαυτός σου! Κλειδαμπαρώσου εσύ λοιπόν πίσω απο τις καλά ριζωμένες απόψεις σου και γίνε αυτό που κατηγορείς. Μου άρεσε η τελευταία φράση σου, αλλά εγώ θα την αλλάξω λίγο: Μακάρι να ΜΑΣ βρει η φώτιση και όχι η φωτιά. Είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο, αλλά δεν συνεννοούμαστε! Γι αυτό θα καούμε μόνοι μας οι «από δω» και θα κερδίσουν «οι από κει»
Αναγνώστης
