Μέσα στο κατάμεστο κλειστό γήπεδο της Μίκρας ήταν ο MVP (25 πόντοι) μίας νίκης-χρυσάφι για τον Ολυμπιακό, που πλέον έθεσε τα θεμέλια για το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα στο βόλεϊ. Ο λόγος για τον 22χρονο διεθνή διαγώνιο Δημήτρη Τζούριτς, που μετά το τέλος του πρώτου τελικού με τον Ηρακλή, άνοιξε την καρδιά του στο gazzetta.gr και περιέγραψε με τον πλέον αυθεντικό τρόπο τα συναισθήματα των παικτών αλλά και τις τραγικές στιγμές που διανύει το τμήμα βόλεϊ των “ερυθρολεύκων”...
- Κατ’ αρχήν, πες μας την άποψή σου για το παιχνίδι... Πως είδες εσύ τον πρώτο τελικό των πλέϊ-οφ;
«Για τα περισσότερα παιδιά της ομάδας ήταν η πρώτη τους συμμετοχή σε τελικό πρωταθλήματος... Όλοι γνωρίζουν ότι ο σύλλογος βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση, τόσο οικονομική όσο διοικητική και οργανωτική... Πολλές φορές στη διάρκεια της χρονιάς αναρωτιόμαστε αν όντως αγωνιζόμαστε στον Ολυμπιακό ή αποτελούμε ή αν παίζουμε σε κάποια άλλη ομάδα, γιατί αυτά που έχουμε αντιμετωπίσει σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, είναι πραγματικά απίστευτα... Παρ‘ όλα αυτά, μπήκαμε μέσα στο γήπεδο αφήνοντας στην άκρη όλα τα προβλήματα και προσπαθήσαμε να αποδείξουμε ότι αξίζουμε να είμαστε στην κορυφή...»
- Πόσο ακόμη πιστεύεις ότι μπορείτε να αντέξετε;
«Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί... Πιστέψτε με, δεν εξαρτάται μόνο από μας... Είναι και ψυχολογικό το θέμα... Στην ομάδα υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα... Πάντως, το ότι αντέχουμε και παίζουμε τόσο ψυχωμένα, είναι καλό σημάδι...»
- Πόσο καιρό είστε απλήρωτοι;
«Από οκτώ μήνες και πάνω... Δηλαδή, σχεδόν όλη τη χρονιά...»
- Αγωνιστικά, που κρίθηκε ο πρώτος τελικός;
«Ήταν ένα σκληρό ματς με τις δύο ομάδες να πιέζουν πολύ στο σερβίς! Νομίζω ότι εμείς αποδειχτήκαμε πιο ανθεκτικοί στο τέλος και στα κρίσιμα σημεία, βγάλαμε σημαντικές άμυνες και πετύχαμε κρίσιμους πόντους... Πιστεύω ότι αξίζαμε τη νίκη...»
- Εκτιμάς ότι πλέον αλλάζουν τα δεδομένα μετά την ανατροπή της έδρας του Ηρακλή;
«Αυτό θα φανεί την Παρασκευή (29/04) στο δεύτερο παιχνίδι που θα γίνει και πάλι στη Μίκρα... Σίγουρα η νίκη μας είναι πάρα πολύ σημαντική και μας δίνει αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια και πλέον στόχος μας να κάνουμε το 2-0, έτσι ώστε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα μέσα στου Ρέντη... Δεν θέλω να λέω μεγάλα λόγια, αλλά ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε καλά...»
- Από που αντλείτε όλη αυτή την υπομονή και όχι μόνο αντέχετε σε συνθήκες επαγγελματικής εξαθλίωσης, αλλά έχετε και το κουράγιο να κάνετε πρωταθλητισμό;
«Είμαστε μία παρέα παιδιών που δεν τα παρατάμε εύκολα κι έχουμε νοοτροπία νικητή... Τι να πω... Δεν ξέρω κι εγώ πως να το εξηγήσω... Ίσως να παίζει ρόλο το γεγονός ότι είμαστε όλοι νέοι σε ηλικία και βράζει το αίμα μας... Ελπίζω ότι στο τέλος κάτι θα γίνει κι επιτέλους θα βρεθεί λύση για το οικονομικό...»
- Πέρα από το δεδομένο οικονομικό πρόβλημα, η διοίκηση είναι κοντά σας στον ψυχολογικό τομέα;
«Εδώ που έχουμε φτάσει, η μόνη ψυχολογική βοήθεια που μπορεί να μας δώσει στηρίζεται αποκλειστικά στην εύρεση πόρων, έτσι ώστε να πληρωθούμε... Τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας βοηθήσει πραγματικά...»
- Ποιος είναι ο ρόλος του προπονητή σας σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνάτε;
«Καταβάλει καθημερινά υπερπροσπάθεια για να μας κρατήσει ενωμένους... Είναι ήρωας...»
- Κατά την άποψή σου, στην κανονική περίοδο ο Ηρακλής ήταν καλύτερος;
«Κοιτάξτε... Πάλι θα αναφερθώ στα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει... Μας έφυγαν παίκτες και ο προπονητής, είμαστε σχεδόν όλη τη χρονιά απλήρωτοι... Ίσως ήταν... απλήρωτος! Καλύτερος εννοώ... Όλο αυτή η λέξη μου έρχεται στο μυαλό... Επίσης, εμείς είμαστε μία καινούρια ομάδα και στην αρχή δεν είχαμε ακόμη αποκτήσει ούτε την απαραίτητη χημεία αλλά ούτε και την εμπειρία στους μεγάλους αγώνες... Μέσα από τα συνεχόμενα παιχνίδια “ψηθήκαμε”...»
- Έχετε κάποια ένδειξη ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα και θα δείτε επιτέλους το χρώμα του χρήματος;
«Εμείς ξεχάσαμε ήδη το πρώτο παιχνίδι και συγκεντρωνόμαστε στο δεύτερο... Θέλουμε οπωσδήποτε να πάρουμε τον τίτλο... Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν βλέπω φως από πουθενά... Γι‘ αυτό και πρέπει να στεφθούμε πρωταθλητές για να δείξουμε σε όλους, ότι εμείς οι παίκτες, έστω και απλήρωτοι κάναμε το καθήκον μας... Από ‘κει και πέρα ό,τι ήθελε ας προκύψει... Ελπίζω, πραγματικά, το βόλεϊ του Ολυμπιακού να μην ξαναζήσει τέτοιες στιγμές...»
- Εσείς δηλαδή για ποιον παίζετε;
«Για τους εαυτούς μας, τη φανέλα και για τον κόσμο που έρχεται στο γήπεδο να μας δει... Η μερίδα των οπαδών που ενδιαφέρεται για το βόλεϊ αξίζει κάθε θυσία... Οι άνθρωποι έφτασαν στο σημείο να προσφέρουν ακόμη και χρήματα για τους παίκτες μία-δύο φορές... Μαζεύτηκαν και κάποια χρήματα από το φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα... Αλλά μόνο έτσι, δε γίνεται δουλειά...»
http://www.gazzetta.gr/
