Εγώ δεν είμαι εγκλωβισμένος σε καμία θέση, γιατί… δεν είμαι αστυνομικός.
Έχω φίλους όμως αστυνομικούς όπως και αναρχικούς. Το κλίμα που λαμβάνω εγώ από το εσωτερικό της αστυνομίας είναι μια αγανάκτηση των ίδιων των αστυνομικών με όλα. Γιατί αστυνομικός δεν είσαι 24 το 24ωρο, αλλά το 8ωρο εργασίας - και περισσότερο, γιατί καταπατούν κάθε εργασιακό τους δικαίωμα-, τέλος πάντων είναι την ώρα που φοράει τη στολή. Όταν τη βγάζει, είναι το παιδί του γείτονά σου από την Κερατέα, από το Γαλάτσι, από την επαρχία που πλέον η αγροτιά έχει πεθάνει κι όχι σουβλατζίδικα δεν υπάρχουν πια αλλά η ανεργία έχει εκτοξευθεί και όχι απ! ό το Κολονάκι ή τα Βόρεια Προάστια. Δεν έχω νιώσει ότι κινδυνεύω από τους αστυνομικούς που γνωρίζω. Ίσα-ίσα όσα κι αν σου φαίνεται τραβηγμένο πολλοί είναι εκείνοι που συμφωνούν με πολλά από αυτά που λέμε, αλλά ναι, είναι εγκλωβισμένοι. Ό,τι και να λέτε εγώ αυτά τα παιδιά δεν τα βλέπω εχθρούς μου γιατί είμαστε γέννημα θρέμμα λαϊκών στρωμάτων. Και είναι βαθιά κοινωνικό πρόβλημα που συνάνθρωποί μας ρισκάρουν τόσα πολλά για λίγα ψωροευρώ-που στις μέρες μας καθόλου λίγα δεν είναι. Αν δεν το καταλαβαίνετε κάποιοι αυτό ή σας φαίνεται ξένο είναι ίσως γιατί ή δεν ξέρετε πως είναι να μην έχεις χρήματα, όχι για να πάρεις αρνί αλλά ούτε αβγά, ή πια το μίσος σας σάς έχει τυφλώσει τόσο πολύ που δεν βλέπετε καθαρά. Δεν είναι έγκλημα λοιπόν αυτό που κάνουν οι αστυνομικοί, οι καλοί αστυνομικοί που πλέον ηλικιακά είναι πιο μικροί, καθώς η παλιά φουρνιά των κομπλεξικών, αυταρχικών και με δίψα για εξουσία αστυνομικών έχει πια συνταξιοδοτηθεί ως επί των πλείστων. Όσα και να με πονάει προσπαθώ να κοιτώ στη ρίζα του κακού που πλέον νομίζω ότι χάνεται και δεν την βλέπουν παρά ελάχιστοι. Γιατί κοινός παρανομαστής όλων είναι το κακό Î! �ράτος, ο εντολοδόχος που αν χάσει την εύνοια της αστυνομίας θα απευθυνθεί στο στρατό με καταστρεπτικές συνέπειες κτλ για να μην επεκταθώ. Δε θέλω να αποδείξω το δικό μου, είναι μάταιο τελικά, αλλά δε θα κάνω σε κανέναν τη χάρη να τα παρατήσω. Δεν είναι όμως προδότης αυτός που είναι εγκλωβισμένος αλλά συμφωνεί μαζί μας, δεν είναι! Δυστυχώς έχουμε για άλλη μια φορά διασπαστεί στην Ελλάδα σε άπειρους μικρούς σκληρούς πυρήνες και δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας, δεν ενωνόμαστε. Γιατί αν στον ελέφαντα πετάξεις χαλικάκια, δε θα πάθει τίποτα. ! Και ξέρεις κάτι, πήγα και στρατό και εκεί μέσα γνώρισα αναρχικούς, δηλωμένους και φανατικούς, που μέσα σε 3 μήνες έγιναν πιο υπάκουοι κι από παιδία αστυνομικών στα πλαίσια του φόβου της τιμωρίας. Δεν το κατακρίνω ούτε αυτό, το κατανοώ γιατί τους καταλαβαίνω. Μπορεί να μην το πιστέψεις, αλλά κανείς δε θα αναιρέσει αυτό είδα.
Αν γίνει διαδήλωση, θα διεκδικήσουν κάποιο άνθρωποι τα αυτονόητα και εμείς θα επικεντρωθούμε στα επεισόδια και στην αστυνομία. Δεν είπα εγώ για κακούς πολίτες. Δεν βλέπω να μιλάει κανείς για κακούς πολίτες ( παρά για μερικά «κωλόπαιδα» που τα σπάνε), αλλά όλοι περιμένουν μια επανάσταση που θα γίνει από κάποιους και όλοι μετά θα ακολουθήσουν. Ίσως ζούμε σε παράλληλες πραγματικότητες τελικά, γι αυτό είναι λίγα τα κοινά μας σημεία. Είναι λίγα όμως, να μια καλή αρχή. Για το αν χρειάζεται τελικά η αστυνομία ή όχι και ποιο πρέπει να είναι το έργο της, είναι μια τεράστια φιλοσοφικοηθική συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει εδώ. Αλλά τα επεισόδια, οι βιαιότητες εκατέρωθεν και ο «κακός αστυνομικός» βολεύει πολύ, πάρα πολύ το κράτος και το σύστημα τελικά, κι εγώ όσο μπορώ θα διατυμπανίζω, στο κύκνειο ίσως άσμα της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, την αδογμάτιστη αλήθεια μου. Γιατί η ελεύθερη σκέψη, πέρα από δόγματα, κόμματα, θεωρίες κτλ μπορεί να ωριμάσει και να φτάσει σε ένα ανώτερο επίπεδο που θα μας οδηγήσει στο ζητούμενο, την -όποια- ελευθερία.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
