tromaktiko: Είναι απλά ένα παιχνίδι

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Είναι απλά ένα παιχνίδι



Ρε προβλήματα που έχει ο κόσμος... Γι αυτό η Ελλάδα ποτέ δε θα πάει μπροστά..... Και το ποδόσφαιρό της και τα πάντα της. Είσαι σοβαρός άνθρωπέ μου (http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/04/blog-post_4091.html) που σε ενόχλησε η άποψη του Θειακού ότι η Ρεάλ δε θα φτάσει ποτέ την Μπαρτσελόνα; Δεν με νοιάζει το τι έχεις καταλάβει εσύ. Και να την σπρώχνουν την Μπαρτσελόνα, σε ρωτώ: θα χάσεις τίποτα; Έπαιξες στοίχημα ότι οι δημοσιογράφοι θα σπρώχνουν την Ρεάλ και το έχασες; Ή μήπως θα βρεθούν τα λεφτά που μας έταξε ο ΓΑΠ (Λεφτά υπάρχουν!). Προσωπικά μπορεί να υποστηρίζω την Μπαρτσελόνα, να ξέσπασα στο δεύτερο γκολ του Μέσσι, να κορόιδευα τον αδερφό μου μέχρι το πρωί, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο πράγμα του κόσμου! Δεν είχα όρεξη να ξυπνήσω πρωί πρωί και να γράψω εναντίον της Marca και της As που αμφισβητούν την κόκκινη στον Pepe. Καρφί δε μου καίγεται. Οι δημοσιγράφοι την δουλειά τους κάνουν, και εγώ τη δική μου. Μπορεί να είμαι Παναθηναϊκός, να έχασα άδικα στο Καραϊσκάκης, αλλά σιγά το πράγμα. Τι με νοιάζουν τα συμφέροντα του Μαρινάκη και του Πατέρα; Τι με νοιάζει το Κασέτα Gate; Έτσι κι αλλιώς ούτε θα κερδίσω ούτε θα χάσω κάτι. Τα γράφω όλα αυτά για να δώσω μια συμβουλή σε κάθε ένα που βλέπει ποδόσφαιρο. Μην φανατίζεστε με το άθλημα. Πότε θα πάρουμε όλοι μας χαμπάρι ότι το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι; Παίζεις και βλέπεις το παιχνίδι για να χαίρεσαι. Οχι για να βρίζεις, για να απαντάς στον κάθε δημοσιογράφο, να παίρνεις τηλέφωνο το βράδυ στον Sentra, στον Sport-fm, στην ΕΡΑ, στο ΣΚΑΪ... για να απαντήσεις στον προηγούμενο και στον προ-προηγούμενο που είπε για την ομάδα σου το Α ή το Β. Αν δεν σοβαρευτούμε με τα απλά, πώς θα σοβαρευτεί κανείς με τα σύνθετα; Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ανεργία; Πώς θα κάνει ο άλλος οικογένεια και πώς θα αντιμετωπίσει τα προβλήματά της; Πώς «θα πάρει μπρος» η χώρα; Ας σκεφτούμε όλοι λίγο καλύτερα. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρότερος (τώρα είμαι 20), μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στην πλατεία, παίζαμε μπάλα, πέφταμε, κλωτσούσαμε, φωνάζαμε, τσακωνόμασταν... Την άλλη μέρα όμως πάλι εκεί. ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ και ΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕ. Είναι απλά ένα παιχνίδι ρε παιδιά...

Αναγνώστης
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!