Τα εκ γενετής σημάδια στο μωρό σας

«Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα στο μωρό μου, αφότου είδα ότι είναι κορίτσι, ήταν μια φουσκωμένη και έντονα κόκκινη κηλίδα στον μηρό της.
Θα φύγει ποτέ;» Πολύ πριν η κόρη σας αρχίσει να ζητάει την άδειά σας για να φορέσει το πρώτο αποκαλυπτικό μαγιό της στην παραλία, αυτό το σημάδι που μοιάζει με φράουλα, όπως και τα περισσότερα σημάδια εκ

γενετής, θα ανήκει στο παρελθόν των παιδικών της χρόνων, αφήνοντάς την έτοιμη να παρουσιαστεί στην παραλία και να κάψει καρδιές (ακόμη και αν ο πατέρας της δεν είναι έτοιμος για ανάλογες συγκινήσεις). Βέβαια, όταν κοιτάτε το σημάδι στο νεογέννητο, είναι δύσκολο να το πιστέψετε. Μερικές φορές, το σημάδι μεγαλώνει λίγο προτού να ξεθωριάσει ή μερικές φορές δεν εμφανίζεται καν μέχρι να περάσει κάποιος καιρός μετά τη γέννα. Και όταν αρχίζει να μαζεύει ή να ξεθωριάζει, είναι συχνά δύσκολο να δείτε τις αλλαγές από μέρα σε μέρα. Γι' αυτό τον λόγο, πολλοί γιατροί καταγράφουν τις αλλαγές του σημαδιού, φωτογραφίζοντάς το και καταμετρώντας την εμφάνισή του ανά περιόδους. Αν ο γιατρός του μωρού σας δεν το κάνει, μπορείτε να το κάνετε εσείς για να καθησυχάσετε τον εαυτό σας.
Τα σημάδια εκ γενετής έχουν ποικίλα σχήματα, χρώματα και υφή και συνήθως κατηγοριοποιούνται με τους ακόλουθους τρόπους:
Το αιμαγγείωμα, που μοιάζει με φράουλα. Αυτό το μαλακό, εξογκωμένο σημάδι που έχει το χρώμα της φράουλας, μικρό όσο και μια φακίδα ή μεγάλο όσο και ένας μικρός δίσκος, είναι φτιαγμένο από ανώριμο αγγειακό υλικό που έσπασε και αποχωρίστηκε από το κυκλοφορικό σύστημα, κατά την ανάπτυξη του εμβρύου. Μπορείνα είναι ορατό μόλις το μωρό γεννηθεί ή να εμφανιστεί ξαφνικά τις πρώτες βδομάδες της ζωής του μωρού. Είναι τόσο συνηθισμένο που είναι πιθανόν να το έχει 1 στα 10 μωρά.
Τα σημάδια-φράουλες μπορεί να μεγαλώσουν για κάποιο διάστημα, αλλά τελικά θα αρχίσουν να ξεθωριάζουν και να παίρνουν ένα μοβ-γκρι χρώμα, ενώ σχεδόν πάντα εξαφανίζονται εντελώς, κάποια στιγμή μεταξύ των πέντε και δέκα ετών. Αν και οι γονείς μπορεί να μπουν στον πειρασμό να απαιτήσουν θεραπεία για ένα πολύ εμφανές σημάδι φράουλας, ιδίως όταν είναι στο πρόσωπο, τέτοια σημάδια είναι καλύτερο να μην τα θεραπεύετε, εκτός και αν συνεχίζουν να μεγαλώνουν ή να παρεμποδίζουν μια λειτουργία, όπως την όραση. Η θεραπεία προφανώς μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες επιπλοκές από το να το αφήσετε να περάσει μόνο του.
Αν ο γιατρός του μωρού σας γνωματεύσει ότι είναι φρόνιμο να κάνετε κάποια θεραπεία, υπάρχουν διάφορες επιλογές. Οι πιο απλές είναι η συμπίεση και το μασάζ. Και τα δύο αυτά φαίνεται να επισπεύδουν την παλινδρόμηση. Οι πιο ριζοσπαστικές μορφές θεραπείας των αιμαγγειωμάτων περιλαμβάνουν τη χορήγηση στεροειδών, την εγχείρηση, τις ακτίνες-Χ ή λέιζερ, την κρυοπηξία και την ένεση με σκληρυντικά πρόσθετα (όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των κιρσών). Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι το ποσοστό των σημαδιών που απαιτούν θεραπεία, δεν είναι μεγαλύτερο από 0,1%. Όταν αυτό το σημάδι μειωθεί, είτε με θεραπεία είτε με τον χρόνο, αλλά αφήσει μια ουλή ή κάποιο υπόλειμμα ιστού, μπορεί συνήθως να εξαλειφθεί με μια μικρή πλαστική επέμ βα ση. Πού και πού το σημάδι μπορεί να ματώσει, είτε από μόνο του είτε από ξύσιμο ή χτύπημα. Αν ασκήσετε μια μικρή πίεση στην περιοχή, θα σταματήσει η ροή του αίματος.
Σηραγγοειδές αιμαγγείωμα. Αυτό το σημάδι είναι λιγότερα συχνό από το αιμαγγείωμα-φράουλα, καθώς το έχουν μόνο 1 με 2 μωρά στα 100. Συχνά συνδυάζεται με το αιμαγγείωμα-φράουλα, αλλά αποτελείται από μεγαλύτερα και ωριμότερα αγγειακά στοιχεία και προέρχεται από πιο βαθιά στρώματα του δέρματος. Η μάζα, που συνήθως έχει μπλε ή μπλε-κόκκινο χρώμα, είναι ένας σβώλος, τα όρια της είναι λιγότερο ευδιάκριτα από τα σημάδια της φράουλας, και μπορεί να φαίνεται σχεδόν επίπεδη αρχικά. Μεγαλώνει γρήγορα στους πρώτους έξι μήνες και μετά πιο αργά στους επόμενους έξι. Στους δώδεκα με δεκαοκτώ μήνες, αρχίζει να συρρικνώνεται. Στην ηλικία των πέντε ετών το 50% του σημαδιού έχει φύγει, στα εφτά το 70%, στα εννέα το 90% και το 95% όταν το παιδί φτάσει στα δέκα ή δώδεκα. Πιο συχνά δεν μένει κανένα ψεγάδι, αλλά πού και πού μένει κάποια ουλή. Η ποικιλία των πιθανών τρόπων θεραπείας είναι παρόμοια με αυτή για τα σημάδια-φράουλες.
Η κηλίδα του σολομού ή επίπεδος σπίλος («τα σημάδια του πελαργού»). Αυ τές οι κηλίδες που έχουν το χρώμα του σολομού μπορεί να εμφανιστούν στο μέτωπο, στα πάνω βλέφαρα και γύρω από τη μύτη και το στόμα, αλλά τα βλέπουμε κυρίως στον αυχένα (στο σημείο του σώματος απ' όπου ο πελαργός υποτίθεται ότι έπιασε το μωρό και το μετέφερε, εξού και το παρατσούκλι «σημάδια του πελαργού»). Κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων, γίνονται όλο και λιγότερο έντονα και είναι αντιληπτά μόνο όταν το παιδί κλαίει ή καταπονείται. Καθώς περισσότερο από το 95% των κακώσεων στο πρό¬σωπο υποχωρούν εντελώς, αυτά τα σημάδια προκαλούν λιγότερη ανησυχία από αισθητικής απόψεως απ' ό,τι άλλα σημάδια.
Ο λεκές από κρασί ή ομαλό αιμαγγείωμα. Αυτά τα μοβ-κόκκινα σημάδια που μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, αποτελούνται από διασταλμένα ώριμα τριχοειδή αγγεία. Εμφανίζονται συνήθως στη γέννηση ως επίπεδες ή ελαφρώς εξογκωμένες ροζ ή κοκκινωπές-μοβ κηλίδες. Αν και το χρώμα τους μπορεί να αλλάξει ελαφρώς, δεν ξεθωριάζουν αισθητά με τον καιρό και μπορούν να θεωρηθούν ως μόνιμα σημάδια. Είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν αδιάβροχες καλλυντικές κρέμες για να καλυφθούν τα σημάδια, ενώ σε ηλικία δώδεκα ετών περίπου, η θεραπεία με ακτίνες λέιζερ μπορεί να είναι αποτελεσματική για την αφαίρεσή τους. Σπάνια, αυτές οι κηλίδες συσχετίζονται με την υπερβολική ανάπτυξη ενός μαλακού ιστού ή ενός οστού που βρίσκεται από κάτω ή, όταν είναι στο πρόσωπο, με ανωμαλίες στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Ρωτήστε τον γιατρό του μωρού σας αν ανησυχείτε.
Τα σημάδια του «γαλλικού καφέ». Αυτές οι επίπεδες κηλίδες στο δέρμα, που μπορεί να ποικίλουν στο χρώμα από μαύρο μέχρι ανοιχτό καφέ, μπορεί να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα. Είναι αρκετά συνηθισμένες και εμφανείς, είτε μόλις γεννηθεί το μωρό είτε στα πρώτα χρόνια της ζωής του, και δεν εξαφανίζονται. Αν το παιδί σας έχει έναν μεγάλο αριθμό από καφεοειδείς κηλίδες (έξι ή περισσότερες), επισημάνετέ το στον γιατρό σας.
Οι μογγολικές κηλίδες. Μπλε ή μπλε-γκρι, μοιάζουν με μελανιές και μπορείνα εμφανιστούν στα οπίσθια ή στην πλάτη και μερικές φορές στα πόδια και στους ώμους, στα 9 από τα 10 μωρά μαύρης, κίτρινης ή ινδιάνικης φυλής. Αυτοί οι λεκέδες είναι επίσης συνηθισμένοι σε μωρά μεσογειακής καταγωγής, αλλά είναι σπάνιοι σε ξανθά μωρά με μπλε μάτια. Αν και πιο συχνά εμφανίζονται κατά τη γέννηση και εξαφανίζονται μέσα στην πρώτη χρονιά, πού και πού εμφανίζονται αργότερα και εξακολουθούν να υπάρχουν και αφότου το άτομο ενηλικιωθεί.
Συγγενείς μελαγχρωματικοί σπίλοι. Αυτοί οι σπίλοι διαφέρουν στο χρώμα από ανοικτό καφέ σε μαύρο και μπορεί να είναι τριχωτοί. Οι μικροί σπίλοι είναι πολύ συνηθισμένοι, ενώ οι μεγαλύτεροι, γιγαντώδεις μελαγχρωματικοί σπίλοι είναι σπάνιοι, αλλά έχουν περισσότερες πιθανότητες να εξελιχθούν σε κακοήθεις. Συνήθως συνιστάται η αφαίρεση των μεγάλων, αλλά και των ύποπτων μικρών, αν η διαδικασία αυτή μπορεί να επιτευχθεί εύκολα. Επίσης, συνιστάται η προσεκτική παρακολούθηση αυτών που δε θα αφαιρεθούν από εξειδικευμένο γιατρό.
mother.gr