Πρώτο τρανταχτό παράδειγμα είναι το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπιζε πάντα το νησί μας με τον Βιολογικό καθαρισμό, ένα έργο που ξεκίνησε από την δεκαετία του 80 και μέχρι σήμερα ακόμα δεν λειτουργεί ολοκληρωμένα, παρότι όλα αυτά τα χρόνια έχει σκαφτεί και ξανασκαφτεί τρεις-τέσσερεις φορές, σπαταλώντας τα χρήματα των συμπολιτών μας προς όφελος των ημετέρων.
Πόσα χρήματα δαπανήθηκαν, και πόσα έπρεπε κανονικά να δαπανηθούν;
Ποιοι ήταν αυτοί που έπαιρναν τις δουλειές και με ποιόν τρόπο;
Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθούν και να αποτελέσουν θέμα δημοσιογραφικής και εισαγγελικής έρευνας.
Δεύτερο και χειρότερο παράδειγμα είναι η καταπάτηση τελικώς από τον ίδιο τον Δήμαρχο κ. Σπύρο Σπυρίδωνα της Δημοτικής περιοχής από τα παλιά σκουπίδια ως τον Μύλο, που ήταν πάντα χαρακτηρισμένη ως Δασική.
Η ιστορία αυτή έχει ως εξής και πρέπει κάποια στιγμή να την μάθει ο κόσμος με λεπτομέρειες, γιατί εκτός από τοπικό θέμα του Πόρου είναι και πολιτικό.
Αρχικώς προσπάθησαν κάποιοι να ιδιοποιηθούν την συγκεκριμένη περιοχή. Δυστυχώς στα δικαστήρια που ακολούθησαν, από παραλήψεις του Δήμου η περιοχή πέρασε τελικώς στα χέρια τους. Εν συνεχεία την ξαναπούλησαν στον Δήμαρχο, σε μέλη της οικογενείας του, στον δικηγόρο του Δήμου κ. Ιωάννη Κυπριωτάκη ο οποίος διετέλεσε και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου επί σειρά ετών, καθώς και στους κυρίους Αντώνη Σπυριλιώτη, Κων/νο Κορκολή και Παναγιώτη Μανιά οι οποίοι για να μην φαίνονται οι ίδιοι, ίδρυσαν εταιρίες στις οποίες μετέφεραν τις συγκεκριμένες ιδιοκτησίες.
Η ιστορία αυτή διήρκησε από το 1991 μέχρι και το 1993.
Από την στιγμή που η περιοχή μεταβιβάστηκε στους παραπάνω άρχισαν οι πιέσεις στον τότε Δασάρχη Πόρου Δημήτριο Κόκκα για να την αποχαρακτηρίσει ούτως ώστε να μπορέσει να γίνει εκμεταλλεύσιμη. Ο Κόκκας δεν υπέκυπτε παρά τις προσπάθειες του Δημάρχου και των υπολοίπων διότι προφανώς δεν τα έβρισκαν στο «ποσό».
Όταν όμως ο Δήμαρχος Πόρου έγινε Περιφερειάρχης Δυτικής Πελοποννήσου (περιφέρεια Πατρών), δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες ότι ο συγκεκριμένος Δασάρχης Δημήτρης Κόκκας χρηματιζόταν. Αυτό έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα να κινηθούν οι αρμόδιες αρχές και να του δεσμεύσουν 23 λογαριασμούς με ποσό γύρω στα 4 εκατομμύρια ευρώ!
Ο αντικαταστάτης δε του Κόκκα φρόντισε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του Περιφεριάρχη και των υπολοίπων αποχαρακτηρίζοντας την περιοχή εις βάρος των Δημοτών του Πόρου περίπου στα τέλη του 2010.
Είναι προφανές ότι αυτό άνοιγε τον δρόμο στους καταπατητές της Δημοτικής περιουσίας.
Από την άλλη έκλεινε με αυτόν τον τρόπο και η πολιτική βεντέτα για τον Πασοκτζή Δασάρχη με τον Νεοδημοκράτη πλέον Περιφερειάρχη.
Τρίτο παράδειγμα είναι η προσπάθεια του πρώην προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Πόρου, Δημήτρη Γρίβα του Ιωάννη, να μετατρέψει σε ιδιοκτησία του μέρος του Δημοτικού άλσους Παπαντωνίου εκμεταλλευόμενος τα έργα που γίνονται εδώ και 25 χρόνια στο λιμάνι και που έχουν αλλάξει την χερσαία ζώνη λιμένος, προφασιζόμενος ότι τα συμβόλαια αγοράς της οικίας του (1950) ανέφεραν γειτνίαση με την θάλασσα, όπως όλα τα συμβόλαια της περιόδου εκείνης άλλωστε παρότι υπήρχε δρόμος μεταξύ οικίας και άλσους Παπαντωνίου από το 1850.
Για το συγκεκριμένο τμήμα του άλσους που διεκδικεί, μέχρι πρότινος ο κ. Γρίβας πλήρωνε ενοίκιο στο Δημαρχείο ή στο Λιμενικό Ταμείο για να κάνει χρήση του χώρου για τραπεζοκαθίσματα (εστιατόριο).
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
