Η δράση των σχηματισμών αυτών, πήρε διαστάσεις τις οποίες δεν είχε όπως και άλλα συμβάντα της ιστορίας του Β’ Π.Π.
Τα “Ευζωνικά Τάγματα”, ήσαν μονάδες πιστές στην κυβέρνηση της χώρας με αποστολή την αντιμετώπιση της επικείμενη αναρχίας και μόνο. Κατηγορήθηκαν ως συνεργάτες και “συμπλήρωμα” των αρχών κατοχής. Ωστόσο η αξία τους για τις δυνάμεις της Βέρμαχτ είναι συζητήσιμο μέγεθος. Οι γερμανικές δυνάμεις δεν είχαν σοβαρή αντίσταση από τους αντάρτες του Ε.ΛΑ.Σ.. Δεν επεδίωξαν την δημιουργία των εν λόγω σχηματισμών. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις τους έβλεπαν με δυσπιστία. Αντιθέτως η Ελληνική κυβέρνηση των Αθηνών, έθεσε απαραίτητο όρο υπάρξεως της, την δημιουργία των “Ταγμάτων ευζώνων”. Η -ορατή αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής και το γεγονός ότι μέχρι να φτάσουν ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από την Μ. Ανατολή, θα χρειαζόταν απαραίτητα ένα εύλογο χρονικό διάστημα, καθιστούσε αναγκαία την ύπαρξη συγκροτημένων σωμάτων που θα αναχαίτιζαν τους συμμορίτες.
Αυτή την αποστολή εκτέλεσαν με επιτυχία τα Τ.Ε. και τα Τ.Α.
Μ. Μανωλέας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα τάγματα ασφαλείας είναι οι στρατιωτικοί εκείνοι σχηματισμοί, οι οποίοι ιδρύθηκαν υπό της ελληνικής Κυβερνήσεως του εσωτερικού, κατά τα τελευταία χρόνια της κατοχής της χώρας μας υπό των ίταλογερμανών, προς εκπλήρωση ορισμένης αποστολής.
Το πρώτον Τάγμα Ασφαλείας ιδρύθηκε το Φθινόπωρο του 1943, στην Αθήνα, αργότερα ιδρύθηκαν και εις άλλα αστικά κέντρα.
Αποστολή των, αφ’ ενός το σύμβολο της Ελληνικής κυριαρχίας ιδία εις Μακεδονία, όπου άρχισε να αναφαίνεται ο Βουλγαρικός κίνδυνος, δεδομένου ότι και εις Θεσσαλονίκη θα συνεκροτούντο Τάγματα Ευζώνων, αφ’ ετέρου η διεξαγωγή αντικομουνιστικού αγώνα αλλά και δια να χρησιμεύσουν ως πυρήνες δια τη συγκρότηση του νέου Ελληνικού στρατού, μετά την απελευθέρωση της πατρίδος μας.
Η επί μέρους αποστολή των, ήταν τελείως αντίθετη προς τους απόκρυφους σκοπούς της μιας εκ των πολλών εν Ελλάδι οργανώσεων εσωτερικής εθνικής αντιστάσεως, συγκεκριμένως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ως ήταν φυσικό προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των ηγετών της οργανώσεως αυτής της οποίας οι αρχηγοί ανήκοντες κατά το πλείστον εις το Κομουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος, κήρυξε τον πόλεμο κατά των Ταγμάτων Ασφαλείας, τα οποία έκτοτε απετέλεσαν τον μεγαλύτερο δι’ αυτούς εχθρό. Μίσος τρομερό επικρατούσε μεταξύ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και Ταγμάτων Ασφαλείας και χάος αγεφύρωτο τους χώριζε. Ήσαν οι δύο μεταξύ των άσπονδοι εχθροί.
Έκαστος τούτων, εύρισκε και τα δικά του επιχειρήματα, δια να δικαιολογήσει την προς τον άλλον εχθρότητα του.
Οι μεν ιδρυτές των Ταγμάτων Ασφαλείας, υπεστήριζαν ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εκτός του εθνικοαπελευθερωτικού σκοπού, τον οποίον διακήρυττε, και ο οποίος αποτελούσε παραπλάνηση της κοινής γνώμης, κυρίως απέβλεπε εις τη δια της βίας κατάληψη της αρχής και την ανακήρυξη της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Οι δε αρχηγοί του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ διατείνοντο ότι τα Τάγματα Ασφαλείας έλαβαν όπλα από τους κατακτητές με τους οποίους συνεργάζονταν εναντίον των ανταρτικών ομάδων και γενικά των οργανώσεων εθνικής αντιστάσεως και, ως εκ τούτου, ήσαν προδοτικοί σχηματισμοί.
Αμφοτέρων τα επιχειρήματα, είχαν αληθοφάνεια και ήσαν αρκετά πειστικοί.
Όμως, τα Τάγματα Ασφαλείας, συγκροτήθηκαν από άνδρες αδιάβλητων φρονημάτων και εγνωσμένων υγιών πατριωτικών αισθημάτων. Οι περισσότεροι εκ τούτων υπηρέτησαν προηγουμένως εις ανταρτικές ομάδας π.χ. εις τας Ε.Ο.Ε.Α. ή του 5/42 Σ.Ε. ή ανήκαν στις πολιτικές τούτων οργανώσεις Ε.Δ.Ε.Σ .- Ε.Κ.Κ.Α. ή άλλες καθαρώς εθνικές οργανώσεις, εναντίον των οποίων κατ’ επανάληψιν είχε επιτεθεί ο ΕΛΑΣ, πολλές δε πέτυχε να τις διαλύσει τους δε οπαδούς των τους καταδίωκε και τους αποκαλούσε “προδότες” διότι αντιδρούσαν κατά των απόκρυφων και ιδιοτελών σκοπών του.
Ουδείς επομένως, καλής πίστεως, άνθρωπος αμφισβητούσε τα αγνά πατριωτικά αισθήματα και τα ακραιφνή εθνικά φρονήματα των ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Απεναντίας, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ δια των πράξεων, και της εν γένει συμπεριφοράς των προς κάθε αντιφρονούντα προς αυτούς παρέσχον αποδείξεις και όχι απλώς ενδείξεις, ότι εκτός του εθνικοαπελευθερωτικού των αγώνα, απέβλεπαν εις την εκπλήρωση και απόκρυφων ιδιοτελών σκοπών.
Και, ενώ τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν καλή αρχήν, εν τούτοις, τους επεφυλάσσετο κακόν το τέλος των.
Αντιπροσωπεία της Π.Ε.Ε.Α. αποτελούμενη εκ προσώπων ανηκόντων εις το Ε.Α.Μ., Ε.Λ.Α.Σ, Κ.Κ.Ε, προκειμένου να συμμετάσχουν εις την κυβέρνηση του Λιβάνου και κατά μήνα Μάιο 1944 αξίωσε από τον πρωθυπουργό, και έθεσε ως όρο απαράβατο, δια την συμμετοχή της, την αποδοκιμασία των Ταγμάτων και Σωμάτων Ασφαλείας.
Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου στάθμισε τα πράγματα, ενέδωσε εις την αξίωση της αντιπροσωπείας της Π.Ε.Ε.Α. και αποδέχθηκε την πρόταση της, δια του από 4-9-44 διαγγέλματος χαρακτήρισε τα τάγματα ως “εχθρικούς σχηματισμούς”.
Ο χαρακτηρισμός αυτός, είχε τας συνέπειες του. Ο ΕΛΑΣ ανέλαβε επιθετικές ενέργειες εναντίον των Ταγμάτων Ασφαλείας εκ των οποίων άλλα διέλυσε δια της βίας, άλλα υποχρέωσε να παραδοθούν εις αυτόν μετά του οπλισμού των και τέλος, άλλα, αρνούμενα οπωσδήποτε να παραδοθούν εις αυτόν, παρεδόθησαν μετά του οπλισμού των εις συμμαχικά στρατιωτικά κλιμάκια ριφθέντα, εν τω μεταξύ, δι’ αλεξιπτώτων προ της αφίξεως εκ του εξωτερικού της Ελληνικής Κυβερνήσεως.
Αυτή ήταν η τύχη των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Χειρότερη υπήρξε η τύχη των ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας, όσοι εκ τούτων δεν είχαν συλληφθεί ή παραδοθεί ως αιχμάλωτοι. Πολλοί ακούγοντας με πικρία τον βαρύ χαρακτηρισμό του “προδότη” ή του Ταγματασφαλίτου ειρωνικά, ή του Ταγματαλήτου κατά καθαρώς υβριστικό τρόπον, απαρνούντο την ιδιότητα των, ως πρώην ανδρών των Ταγμάτων Ασφαλείας, εφ’ όσον τούτο θα τους ήταν δυνατό.
Γρήγορα όμως το Ε.Α.Μ.- ΕΛΑΣ απέβαλε την λεοντή και απεκάλυψε τελείως τους πραγματικούς των σκοπούς. Κατά μήνα Δεκέμβριο 1944, το Ε.Α.Μ. αρνήθηκε να συμμορφωθεί προς διαταγή της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενώσεως περί παραδόσεως της υπηρεσίας της πολιτοφυλακής εις τα προς τούτο συγκροτημένα Τάγματα Εθνοφρουράς όπως και την παραδόση του οπλισμού του ΕΛΑΣ και ακολούθως να αποστρατευθούν και επιχείρησε, δια των ενόπλων τμημάτων του την κατάληψη της αρχής δια της βίας. Η ενέργεια αυτή του Ε.Α.Μ.- ΕΛΑΣ δικαίωσε την ίδρυση των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Οι αντικειμενικά εξετάζοντες τα πράγματα, δικαιολογούν εκ των υστέρων την ίδρυση των και σιωπηρά παραδέχονται ότι υπήρξαν εθνοσωτήριοι σχηματισμοί. Εν τούτοις ο βαρύς χαρακτηρισμός του “εχθρικοί σχηματισμοί” και των ανδρών συλλήβδην “προδότες”, εξακολουθεί να υφίσταται......
http://melostisneos.wordpress.com/2011/04/12/%cf%84%ce%ac%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%85%ce%b6%cf%8e%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%ac%ce%b3%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bc/
