Το σκηνικό ήταν το σύνηθες και γνώριμο σε όλους εμάς. Ουκ εστίν αριθμός εργαζομένων να κάνουν οτιδήποτε άλλο από το εργάζονται, φυσικά.
Σε ένα γραφείο ελαχίστων τετραγωνικών συνωστίζονταν δυσανάλογος αριθμός υπαλλήλων, οι οποίοι υποδύονται τους εργαζομένους. Άλλοι ήταν στο διαδίκτυο και δη στο facebook, όσοι ήσαν «άτυχοι» και δεν είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο, έπαιζαν πασιέντζα. Άλλοι είχαν βγει για τσιγάρο εκτός γραφείου, καθώς στο Δήμο ο νόμος εφαρμόζεται και απαγορεύεται το κάπνισμα!!! Άλλοι είχαν μόλις ξεκινήσει το κολατσιό τους. Ήσαν όλοι μια ωραία παρέα. Η μακαριότητα του δημοσίου βασίλευε παντού.
Ξάφνου, εμφανίζεται από το πουθενά – προφανώς – ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος και οι πάντες αιφνιδιάζονται. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εν λόγω αντιδήμαρχος είναι ένας άνθρωπος συγκροτημένος, εργατικός και σοβαρός, είδος δηλαδή εν εξαφάνιση στους ΟΤΑ και όχι μόνο. Τώρα πόσο θα αντέξει, ίδωμεν…
Μπρος στον κίνδυνο να τους δει ο αντιδήμαρχος να το κ….βαράνε, εν ριπή οφθαλμού άπαντες οι υπάλληλοι βρέθηκαν ουχί μόνο καθήμενοι στα γραφεία τους, αλλά και εν πλήρει εργασιακό οργασμό…
Ο «οργασμός» τελικά διήρκεσε γύρω στο τέταρτο, όσο δηλαδή ήταν παρών ο αντιδήμαρχος. Άμα τη απομάκρυνσή του, ο συναγερμός έλαβε τέλος και άπαντες ξαναγύρισαν στην προτέρα δημοσιοϋπαλληλική μακαριότητά τους. Ευτυχώς το κολιατσό δεν είχε κρυώσει…
Εννοείται ότι η ερώτηση πως είναι δυνατό να καθυστερεί χαρακτηριστικά η διεκπεραίωση μιας υποθέσεως ενός δημότη, όταν οι εργαζόμενοι περισσεύουν, είναι τουλάχιστον περιττή...
Γράφεται – τις περισσότερες φορές δικαιολογημένα – ότι οι ΟΤΑ δεν παράγουν έργο για τους δημότες τους ή καλύτερα το όποιο έργο που παράγεται είναι αναντίστοιχο με το άφθονο χρήμα που έχει εισρεύσει στα ταμεία των δήμων.
Δυστυχώς, όπως και κάθε δημόσιος οργανισμός έτσι και οι ΟΤΑ εφάρμοσαν μεταπολιτευτικά ένα δόγμα οικονομικής πολιτικής σοβιετικής εμπνεύσεως. Για λόγους ρουσφετολογικούς και μόνο οι προύχοντες αποφάσισαν ότι είναι προς το εκλογικό συμφέρον τους να λύσουν το πρόβλημα ανεργίας των δήμων τους δια της προσλήψεως παντί τρόπω των ημετέρων δημοτών τους. Ασχέτως λοιπόν των οικονομικών δυνατοτήτων τους οι ΟΤΑ βρέθηκαν να απασχολούν υπεράριθμους υπαλλήλους, οι οποίοι ξεπερνούσαν τον ενδεδειγμένο και απαιτούμενο αριθμό, τρεις, τέσσερις, πέντε φορές…
Φυσικά, δεν έριξαν έξω τους ΟΤΑ μόνο οι αθρόες προσλήψεις, αλλά και η ρεμούλα, η διαφθορά και η κακοδιαχείριση που βασιλεύουν σε κάθε έμφαση της δημόσιας ζωής. Χιλιάδες (ναι χιλιάδες) έγιναν πλούσιοι κλέβοντας τα χρήματα των δήμων. Δισεκατομμύρια κατασπαταλήθηκαν για πολιτιστικές δήθεν δραστηριότητες, για τη λειτουργία χιλιάδων άχρηστων δημοτικών επιχειρήσεων και νομικών προσώπων. Αναπλάσεις πλατειών στην Κάτω Ραχούλα στοίχησαν περισσότερο από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
Αν μάλιστα στα ανωτέρω προστεθούν και οι εκατοντάδες άχρηστοι και αμόρφωτοι που διοίκησαν όλα αυτά τα χρόνια, ευκόλως εξηγείται πως έπεσαν έξω οι δήμοι…
Επόμενο ήταν λοιπόν να μην φθάνουν τα χρήματα ώστε να δύναται ένας ΟΤΑ να προβαίνει και σε άλλες δραστηριότητες προς όφελος του δημότη. Που να βρεθούν χρήματα προκειμένου να απαλλοτριωθούν οικόπεδα για να γίνουν πλατείες, παιδικές χαρές, χώροι πρασίνου, ή να δοθούν για την καθαριότητα, ή για την λειτουργία βρεφονηπιακών σταθμών...
Έτσι φθάσαμε σήμερα στο σημείο που οι Δήμοι απλώς αδυνατούν να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους. Επόμενο είναι λοιπόν να κλείνουν οι σταθμοί, η πόλη να βρωμάει και να ζέχνει και να μην υπάρχει ούτε χαρτί Α4…
Οι ΟΤΑ βρίσκονται σε ιδιαιτέρως δύσκολη θέση, δεδομένου μάλιστα ότι αφενός μεν περικόπηκε φέτος κατά 30% η επιχορήγηση από το Υπουργείο Εσωτερικών, αφετέρου δε, δυσκόλεψε πια η λήψη νέων δανείων, αν δεν αποτράπηκε κιόλας.
Είναι προφανές και στον χώρο των ΟΤΑ το αύριο θα είναι εντελώς διαφορετικό και δη δυσοίωνο…
(Εννοείται ότι το εμφαινόμενο στην φωτογραφία δημαρχείο ουδεμία σχέση έχει με τα ανωτέρω περιγραφόμενα. Απλώς ήταν η πιο όμορφη φωτογραφία δημαρχείου που βρήκαμε)
