από το Μαρικάκι
Στη Γαλλία ένας ακόμη εργαζόμενος της France Telecom-Orange, επέλεξε την εσπευσμένη έξοδο από το μάταιο τούτο κόσμο εξαιτίας του φορτικού αδιεξόδου που του δημιούργησε...
η εργασία του: από τη μία πειθάρχηση και σκληρός ανταγωνισμός και από την άλλη η απειλή της ανεργίας. Ένας 57χρονος υπάλληλος της γαλλικής εταιρείας επικοινωνιών προστέθηκε το πρωί της Τρίτης στη μακριά λίστα αυτοκτονιών της εταιρείας αυτοπυρπολούμενος σε πάρκινγκ γραφείων του ομίλου. Σύμφωνα με μαρτυρία του εκπροσώπου των εργαζομένων ο επί 30 συναπτά έτη εργαζομένος της εταιρίας, είχε αποκαλύψει στους συναδέλφους του ότι δυσκολευόταν να ξαναβρεί μια εσωτερική ισορροπία έπειτα από το κύμα εσωτερικών ανακατατάξεων και απολύσεων που είχε θέσει σε εφαρμογή ο πρώην επικεφαλής του ομίλου Ντιντιέ Λομπάρ. Η εν λόγω αναδιάρθρωση με στόχο τη σημαντική μείωση του προσωπικού το 2008 ( κατά 22.000 εργαζόμενους) προκάλεσε διαδοχικά κύματα αυτοκτονιών την τριετία εφαρμογής της, τα οποία όπως φαίνεται συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Στην Ελλάδα, σε μια μικρότερης κλίμακας επιχείρηση, ένα ξενοδοχείο στη Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, εργαζόμενη ως καθαρίστρια πήγε να ζητήσει το υπεσχημένο καθότι καθυστερούμενο δώρο του Πάσχα αλλά αντ’ αυτού ο εργοδότης την «χαρτζιλίκωσε» με γερό ξύλο στέλνοντάς τη στο νοσοκομείο.
Όλο και περισσότερο η εργασία δεν έχει πια καμία σχέση με την αυτοανάπτυξη αλλά μετατρέπεται σε ένα είδος δουλείας και πλέον ένα ριψοκίνδυνο μέσο επιβίωσης. Ακόμα κι αν δε μιλάμε γι αυτοκτονίες ή για εργατικά ατυχήματα, η ψυχική και η σωματική φθορά έχει διογκωθεί κι επιταχυνθεί μέσα σε ένα περιβάλλον ανταγωνισμού και ακραίας ανασφάλειας όπου η εργασία δεσμεύει όλο και περισσότερες ώρες από τη ζωή του εργαζόμενου, με όλο και πιο αβέβαιες απολαβές, που στο τέλος υπονομεύει παρά υποστηρίζει την υγιή επιβίωσή του. Ακόμα και στον κόσμο των υπηρεσιών, που για χρόνια εξασφάλιζαν ένα άνετο μοντέλο διαβίωσης σε σχέση μ’ εκείνο του εργάτη, οι διάφορες αφανείς δουλείες που σωρεύονται υπό το φόβητρο της καλπάζουσας ανεργίας αποτελούν πλέον σημαντικό τίμημα για την διατήρηση του βιοτικού επιπέδου του καθενός.
Ύστερα, απ’όλα, «η εργασία απελευθερώνει». Απελευθερώνει από τη ζωή καθώς φαίνεται...
http://topontiki.gr/article/16162
