Ως Εκκλησία πιστεύουμε μαζί με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ότι ο Θεός είναι αγάπη. Ο Χριστός είναι η αγάπη με ανθρώπινο πρόσωπο. Άρνηση αυτής της αλήθειας ισοδυναμεί με αμαρτία και χωρισμό που οφείλεται στην εγωπάθεια του ανθρώπου. Πρόκειται για τη νόσο που προκάλεσε την αρχική αιτία κάθε αμαρτίας και τις συνέπειες της με τελευταία τον θάνατο. Αυτή την αιτία και τις συνέπειες εξάλειψε ο Χριστός, « θανάτω θάνατον πατήσας».
Για τον άνθρωπο έχει τεράστια σημασία ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός της αγάπης απεργάζεται την άρση της αμαρτίας και την κατάργηση του θανάτου. Δεν κάνει «χρήση» της παντοδυναμίας Του ούτε επιστρατεύει « λεγεώνες αγγέλων». Κατέρχεται στο επίπεδο της ανθρώπινης σχετικότητας αντιμετωπίζοντας προσωπικά την αμαρτία και τον θάνατο. Ενανθρωπίζεται για να μας δείξει ότι το μοναδικό μέσον εξουδετέρωσης της αμαρτίας είναι η Αγάπη, η Ταπείνωση και η Θυσία.
Πάσχει λοιπόν , ο απαθής Θεός, ως παθητός, για να αποκαλύψει στους ανθρώπους τη δύναμη της Αγάπης. Πάσχει για να φανερώσει ότι ο ανθρώπινος πόνος είναι , πρώτα, δική Του υπόθεση και μετά δική μας.
Έχουν πει ότι « υπάρχει πάντα ένας σταυρός στην καρδιά του Θεού πριν ακόμα φυτευθεί ένας άλλος έξω από τα Ιεροσόλυμα, κι’ ενώ έχουν κατεβάσει τον ξύλινο Σταυρό, ο σταυρός στην καρδιά του Θεού παραμένει».
Σε μας δόθηκε να ομολογούμε την Θεότητα και να επιζητούμε το έλεος, όπως έπραξε ο ληστής « επί του Σταυρού». Μας δόθηκε η χάρη να συμπορευόμαστε μαζί Του στο Γολγοθά για να σταυρώνουμε τα πάθη μας φέρνοντας τα σημάδια του πόνου, της αγάπης αλλά και της ακατανίκητης ελπίδας. Αυτό είναι η ελάφρυνση του Σταυρού και η ελάχιστη συμμετοχή μας στο ανερμήνευτο γεγονός της Θυσίας Του.
Πρωτοπρεσβύτερος
Γερασιμάγγελος Στανίτσας
http://agiabarbarapatras.blogspot.com/
