Ο Tyndall γέμισε έναν δοκιμαστικό σωλήνα με τους ατμούς συγκεκριμένων οξέων, «iodides» και «nitrites». Ο σωλήνας τοποθετήθηκε στο πλάι του σε οριζόντια θέση, ώστε ο άξονάς του και οι παράλληλες συγκεντρωτικές, ακτίνες ηλεκτρικού φωτός ή εστιασμένου ηλιακού φωτός, συνέπιπταν. Έγιναν ρυθμίσεις στην εστίαση έως ότου οι ατμοί άρχισαν να αντιδρούν. Βαθμιαία και προς κατάπληξη του Tyndall αυτά τα σύννεφα ατμού άρχισαν να ενώνονται σχηματίζοντας έγχρωμες τρισδιάστατες εικόνες ζώων, φυτών και άλλων σχημάτων, συμπεριλαμβανομένων γεωμετρικών παραστάσεων σφαιρών, κύβων και πυραμίδων. Σε κάποιο στάδιο του πειράματος, ο Tyndall έμεινε κατάπληκτος όταν είδε τα στροβιλιζόμενα, σύννεφα να αλλάζουν ξαφνικά στο σχήμα ενός «κεφαλιού ερπετού» και καθώς το στόμα του ερπετού άνοιξε, ένας μακρύς έλικας ατμού αναδύθηκε σχηματίζοντας μια τέλεια γλώσσα. Δεν είχε καλά-καλά ξεθωριάσει η εικόνα αυτή, όταν αντικαταστάθηκε από μια άλλη, αυτή τη φορά ενός καλοσχηματισμένου ψαριού με βράγχια, κεραίες, λέπια και μάτια.
Σχολιάζοντας ο Tyndall την «πληρότητα» της εικόνας είπε: «Η διπλή συμμετρικότητα του σχήματος του ζώου αναπαριστάνονταν από άκρο σε άκρο, και δεν υπήρχε δίσκος σπείρα ή στίγμα που να υπήρχε απ’ τη μια μεριά (της εικόνας) και να μην υπάρχει και απ’ την άλλη.»
Αυτή η συμμετρικότητα καθώς την έθεσε ο Tyndall θα μπορούσε να δώσει κάποια αξιοπιστία στο πείραμα. Το γεγονός ότι κάθε διπλή λεπτομέρεια της εικόνας αναπαράγεται πιστά, π.χ. τα δύο μάτια, τα δύο αυτιά κλπ., δηλώνει ότι η εικόνα δημιουργείται με σκοπό και δεν είναι απλά ένα τυχαίο συμβάν, όπως το να βλέπουμε τα σύννεφα στον ουρανό να σχηματίζουν χοντροκομμένες, καρικατούρες γνωστών αντικειμένων.
http://www.planitikos.com/2011/04/blog-post_2227.html
