Οι πάντες συμφωνούν πως χωρίς τις επιχειρήσεις του ενεργειακού τομέα που ελέγχονται από το Δημόσιο ή αποτελούν φορείς κρατικού ενδιαφέροντος, οποιοδήποτε σχέδιο για την είσπραξη σημαντικών ποσών οδηγείται σε αποτυχία! Τα μεγάλα «φιλέτα», με τις σοβαρές αναπτυξιακές προοπτικές, βρίσκονται στις αγορές του ηλεκτρισμού, του φυσικού αερίου και του πετρελαίου, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά κυρίως οι μεγάλες δυνάμεις του κλάδου, στο εξωτερικό.
Πολύ γνωστό στέλεχος της ελληνικής ενεργειακής αγοράς, που επέστρεψε πρόσφατα από σημαντικές επαφές σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μετέφερε στο «Π» την έκπληξή του, αλλά και τη δυσαρέσκειά του, καθώς αποκόμισε την εντύπωση πως οι ξένοι συνάδελφοί του μιλούν για τις ελληνικές ενεργειακές επιχειρήσεις σαν να τις έχουν ήδη εξαγοράσει! Με άλλα λόγια, έχουν ήδη διαμοιράσει τα ιμάτια του κρατικού ενεργειακού τομέα, όπως χαρακτηριστικά έλεγε το ίδιο στέλεχος, πριν ακόμη οι πολύφερνες νύφες περάσουν από τον Άννα, τον Καϊάφα και τον Πόντιο Πιλάτο…
Η διαπίστωση αυτή γίνεται ακόμη πιο δυσάρεστη, εάν συνυπολογιστεί η απαξίωση των μετοχών όσων ενεργειακών επιχειρήσεων είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο.
Για παράδειγμα, η ΔΕΗ εμφανίζει κεφαλαιοποίηση περίπου 2,7 δισ. ευρώ, με βάση την τιμή της Τρίτης (11,67 ευρώ), κάτι που σημαίνει πως σε περίπτωση που η κυβέρνηση αποφασίσει να παραχωρήσει σε στρατηγικό επενδυτή το 20% των μετοχών, η ανάλογη αξία δεν ξεπερνά τα 550 εκατ. ευρώ.
Αντιθέτως, η Επιχείρηση διαθέτει πραγματική αξία πολλαπλάσια αυτής της αποτίμησης, με πάγια που ξεπερνούν τα 13,3 δισ. και με σύνολο ενεργητικού πάνω από 16 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τις οικονομικές καταστάσεις του προηγούμενου έτους.
Αυτό σημαίνει πως το ποσοστό της ΔΕΗ σε οποιονδήποτε υποψήφιο σύμμαχο (και υπάρχουν πολλοί που θέλουν αυτό τον ρόλο) θα πρέπει να παραχωρηθεί με πολύ μεγαλύτερο τίμημα, που μπορεί να ξεπεράσει και το τετραπλάσιο της σημερινής της χρηματιστηριακής τιμής.
Το ίδιο συμβαίνει και με αρκετές άλλες κρατικές επιχειρήσεις, που διαπραγματεύονται στο εγχώριο χρηματιστήριο, με αποτέλεσμα να υπάρχει ο κίνδυνος οι ξένοι να «σαρώσουν» τις καλύτερες εταιρείες σε εξευτελιστικές τιμές.
Παράγοντες που ασχολούνται καθημερινά και επαγγελματικά με την κεφαλαιαγορά εκτιμούν πως η καχεξία του χρηματιστηρίου την τελευταία περίοδο οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και σε αυτή την παράμετρο. Με δεδομένο ότι ξένα χαρτοφυλάκια ελέγχουν σχεδόν τη μισή ελληνική αγορά, έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώνουν τις τάσεις στην αγορά, ανάλογα με τα συμφέροντά τους.
Τα φιλέτα
Κι όπως είναι απολύτως λογικό, στην παρούσα φάση και με δεδομένο ότι το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα πρέπει να «τρέχει» άμεσα και γρήγορα, οι συγκεκριμένοι επενδυτικοί κύκλοι επιδιώκουν να διατηρήσουν τις τιμές συγκεκριμένων μετοχών χαμηλά.
«Ποιος υποψήφιος αγοραστής θα επιθυμούσε να αγοράσει ακριβότερα, όταν έχει τη δυνατότητα να ρίξει ακόμη περισσότερο τις τιμές;» διατύπωνε τη ρητορική ερώτηση γνωστό στέλεχος μεγάλης χρηματιστηριακής εταιρείας. Κι έχει δίκιο σε πολύ μεγάλο βαθμό…
Όπως έχει επισημάνει το «Π» πολλές φορές το τελευταίο διάστημα, στο επίκεντρο της παραχώρησης των φιλέτων της ενέργειας σε ιδιώτες –εγχώριους και αλλοδαπούς – βρίσκονται η ΔΕΗ από τον χώρο του ηλεκτρισμού, η ΔΕΠΑ από τον τομέα του φυσικού αερίου καθώς και αρκετές επιχειρήσεις που δεν είναι ευρύτερα γνωστές, αλλά έχουν σημαντική θέση στο ενεργειακό σύστημα της χώρας.
Η μοναδική περίπτωση που θεωρείται απολύτως ξεκάθαρη υπόθεση είναι τα Ελληνικά Πετρέλαια, καθώς η «ειρηνική συνύπαρξη» κράτους και ομίλου Λάτση μετρά περίπου οκτώ χρόνια. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας, εξάλλου, διατηρεί το λεγόμενο «δικαίωμα πρώτης άρνησης», δηλαδή σε περίπτωση πώλησης ποσοστού από το Δημόσιο, θα πρέπει να ερωτηθεί πρώτος εάν επιθυμεί να το αποκτήσει.
Δεν υπάρχει ούτε ένας παράγοντας της εγχώριας αγοράς που να πιστεύει ότι ο Σπύρος Λάτσης θα πει «όχι» σε περίπτωση που του προτείνει ο συνέταιρός του να εξαγοράσει ένα μεγάλο μέρος ή και όλο το μερίδιο του κράτους στον όμιλο. Το τελευταίο διάστημα, ο όμιλος πέρασε από τις συμπληγάδες μίας πολυήμερης απεργιακής κινητοποίησης, η οποία μάλιστα (παραδόξως για τα ελληνικά δεδομένα) κρίθηκε από το δικαστήριο νόμιμη… Η απεργία δεν γίνεται για την αποτροπή ενδεχόμενης πώλησης, αλλά έχει ως βασικό αίτημα την υπογραφή συλλογικής σύμβασης.
http://topontiki.gr/article/15844
