Λογικά με βάση καταρχήν την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των μετόχων –δλδ του δημοσίου/κυβέρνησης.
Αυτή τον διόρισε. Όχι δεν είναι ρουσφέτι.
Ρουσφέτια ζητάνε οι υπάλληλοι, η τοποθέτησή του είναι μία αξιοκρατική –opengov- επιλογή.
Αν τώρα τυχαία είναι και μέλος του κόμματος και επιστήθιος φίλος/συγγενής κανενός υπουργού, σύμπτωση θα ήταν.
Κουμπαριές έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση...
Μετριέται επίσης με τα αποτελέσματά σου σε σχέση με τον προκάτοχό σου –σ αυτά που έφερες, όχι σ αυτά που έκοψες- με την εμπιστοσύνη που εμπνέεις σε όσους συνεργάζονται μαζί σου, με το όραμα που έχεις για την εταιρία και τον τρόπο που το υλοποιείς.
Τι γίνεται όμως αν η πολιτική σου ηγεσία ψάχνει –αλλά δε βρίσκει- τρόπο να απαλλαγεί από σένα, το προσωπικό στην καλύτερη περίπτωση σε αγνοεί, τα αποτελέσματα στην αναδιάρθρωση είναι ανύπαρκτα και επιπλέον δεν έχεις και ένα σοβαρό βιογραφικό σε προηγούμενες διοικητικές θέσεις –σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα- να επικαλεστείς;
Τότε απλώς είσαι αποτυχημένος και δε διαφέρεις σε τίποτα με όσους κατηγορείς. Κρατιέσαι στην καρέκλα σου και στο μισθό σου και αντί για μάνατζερ καταντάς υπάλληλος.
Κι αυτό ισχύει αν είσαι Μάνατζερ σε Όποια Δημόσια Α.Ε.
http://logia-starata.blogspot.com/2011/04/blog-post_9027.html
