απογραφή που πραγματοποίησε η τότε κυβέρνηση Καραμανλή, χαρακτηρίζοντάς την εγκληματικό λάθος, για το οποίο δεν έχει άμεση ευθύνη ο τότε πρωθυπουργός, ενώ η άλλη πλευρά μιλά για κεντρική επιλογή της τότε κυβέρνησης. Η πραγματικότητα είναι ότι:
· Κατά τη διάρκεια της προ του 2004 περιόδου αποδείχθηκε ότι η κυβέρνηση Σημίτη συστηματικά εξαπατούσε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ελληνικό λαό, αφού έδωσε απολογιστικά στοιχεία για τα έτη 2000, 2001, 2002 και 2003 για έλλειμμα -0,8%, +0,1%, -1,2% και -1,7% και σήμερα με τα επίσημα τελικά στοιχεία της Eurostat γνωρίζουμε ότι το έλλειμμα ήταν -4,1%,-6,1%,-5,2% και -5,6%.
· Το 2004 που το έλλειμμα έφτασε τελικά το -7,5% ήταν έτος στο οποίο η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή είχε την ευθύνη της οικονομικής διαχείρισης από τον Απρίλιο και μετά, χωρίς να λάβει σοβαρά μέτρα περιορισμού του ελλείμματος[1].
· Ενώ το 2005 τα στατιστικά στοιχεία ήταν σχετικά ακριβή (αρχικό απολογιστικό έλλειμμα τον Απρίλιο του 2006 -4,5% και τελικό έλλειμμα με βάση τη Eurostat στο -5,2%), από το 2006 και μετά η κυβέρνηση άρχισε και αυτή να χρησιμοποιεί τη μεθοδολογία των κυβερνήσεων Σημίτη, δηλώνοντας αρχικό απολογιστικό έλλειμμα (αυτό που δηλώνεται τον Απρίλιο του επομένου έτους), για το 2006 -2,6% (τελικό έλλειμμα Eurostat -5,7%), για το 2007 -2,8% (τελικό έλλειμμα Eurostat -6,4%) και για το 2008 -5% (τελικό έλλειμμα Eurostat -9,8%)[2]. Δήλωνε δηλαδή μικρότερο του μισού από το πραγματικό έλλειμμα.
· Το 2009 ο κ. Παπαθανασίου δήλωνε στις 28 Σεπτεμβρίου ότι: «Αν εφαρμοσθούν όλες οι πολιτικές που έχουμε ανακοινώσει, το έλλειμμα θα περιορισθεί στο 6%... Σε περίπτωση που οι πολιτικές αυτές δεν εφαρμοστούν ή μετατεθούν χρονικά, το έλλειμμα θα είναι της τάξης του 8%». Ο δε κ. Σαμαράς στο Ζάππειο 1, ισχυρίστηκε με διάφορους φανταστικούς υπολογισμούς ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν τελικά 9,9% επί του οποίου στήριξε και την βασική πολιτική του θέση ότι «θα μηδενίσει το έλλειμμα σε 18 μήνες χωρίς θυσίες». Το πραγματικό έλλειμμα του 2009 με βάση την Eurostat ήταν τελικά 15,4%.
Σήμερα η συζήτηση ανοίγει ακόμα μια φορά όχι με τα πραγματικά στοιχεία και την σοβαρή αναζήτηση ευθυνών, αλλά για λόγους επικοινωνιακούς και μικροκομματικούς. Και τίθενται αμείλικτα ερωτήματα:
· Είναι εγκληματική η απόκρυψη της αλήθειας και η κοροϊδία των εταίρων και του ελληνικού λαού για τη δημοσιονομική πραγματικότητα ή η αποκάλυψή της;
· Μήπως τελικά εγκληματική ήταν η ψεύτικη ευμάρεια με δανεικά και κοροϊδία, που οδηγεί σήμερα –αν δεν αλλάξει νοοτροπία το πολιτικό σύστημα- με μαθηματική ακρίβεια σε μαζική φτώχεια και δυστυχία;
[1] Το 2005 έγραφα σε άρθρο μου στην ΕΣΤΙΑ (συνημμένο) «…αν ο χρόνος παρέλθει και η Ευρώπη μείνει άπρακτη… προσπαθώντας να διατηρήσει ότι μπορεί από το καταρρέον κοινωνικό της μοντέλο… θα εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο μιζέριας και περιθωριοποίησης… Η Ελλάδα είναι η τελευταία σε επίπεδο ανάπτυξης από τις χώρες της παλαιάς ΕΕ και έχει το μεγαλύτερο δημόσιο και ασφαλιστικό χρέος. Θα έχει δηλαδή την «ευκαιρία», αν επικρατήσουν οι λαϊκιστές και δεν προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, να αποτελέσει προπομπό αυτών των δυσάρεστων εξελίξεων».
[2] http://appsso.eurostat.ec.europa.eu/nui/show.do?dataset=gov_dd_edpt1&lang=en
Γραφείο Τύπου Ευρωβουλευτή
Θόδωρου Σκυλακάκη
