«Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν», συνηθίζει να αναφέρει ένα σοφό γνωμικό και κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στην καριέρα του μεγαλύτερου Έλληνα τερματοφύλακα της τελευταίας 20ετίας.
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για τον Αντώνη Νικοπολίδη το βράδυ της 17ης Απριλίου του 2011 και το gazzetta.gr κάνει αναδρομή σε όσα κατάφερε να πετύχει ο 40χρονος, παλαίμαχος πλέον, γκολκίπερ, ενός ανθρώπου που η ζωή του σημαδεύτηκε τόσο από το «πράσινο» όσο και από το «κόκκινο»...
Το μακρινό '87 στην Άρτα...
Ο γεννημένος στις 14 Ιανουαρίου του 1971, Αντώνης Νικοπολίδης ξεκίνησε την καριέρα του στην ομάδα της γενέτειράς του, την Αναγέννηση Άρτας.
Εκεί ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά ο 40χρονος πλέον τερματοφύλακας, στα γήπεδα της Γ' Εθνικής, όπου το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί.
Με τη φανέλα της πρώτης του χρονικά ομάδας ο Αντώνης σημείωσε 49 εμφανίσεις, εμφανίσεις που αποτέλεσαν το «διαβατήριο» για το μεγάλο βήμα στην πλούσια καριέρα του τον Παναθηναϊκό. Τον Ιούνιο του 1989 ο Νικοπολίδης θα γίνει ποδοσφαιριστής του «τριφυλλιού», εκεί όμως έχει να αντιμετωπίσει το «βουνό» Γιόζεφ Βάντσικ.
Ο παλαίμαχος Πολωνός γκολκίπερ έμελλε να γίνει ο... μέντορας του νεαρού Αρτινού και θα του μάθει όλα τα μυστικά της θέσης, τον διδάσκει και τον μαθαίνει να έχει κουράγιο και υπομονή. Αυτό προστάζει ο δρόμος προς την καθιέρωση...
Εκεί ξεκίνησε, εκεί έμελλε να σταματήσει...
Ο Νικοπολίδης περιμένει να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά, βλέπει τον Βάντσικ να αγωνίζεται σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια και αρκείται στο να... ξεκουράζει τον γίγαντα Πολωνό σε κάποια εύκολα θεωρητικά παιχνίδια μέσα στη σεζόν. Περιμένει, πάντα με ήθος, αξιοπρέπεια και όρεξη για δουλειά. Η στιγμή του πρώτης εμφάνισης του στη βασική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού έρχεται και είναι «βγαλμένη» από τα παιχνίδια που παίζει η μοίρα.
Το ντεμπούτο του Νικοπολίδη θα γίνει τη σεζόν 1989/90 σε ματς κόντρα στον Ολυμπιακό, στο παλιό «Γ. Καραϊσκάκης», αφού ο Βάντσικ είναι εκτός λόγω τραυματισμού.
Οι «πράσινοι» κερδίζουν τους «ερυθρόλευκους» με 3-4, το ντεμπούτο του Έλληνα τερματοφύλακα συνδυάζεται με νίκη επί του «αιωνίου» και ο ίδιος θα επιστρέψει στις επόμενες αγωνιστικές στον πάγκο της ομάδας του...
Ακολουθούν κάποιες... guest εμφανίσεις τα επόμενα χρόνια, αφού την αγωνιστική περίοδο 1994/95 παίζει σε πέντε ματς και την επόμενη σεζόν σε τρία. Φανέλα βασικού παίρνει ουσιαστικά τη σεζόν 1997/98...
Αργεί αλλά καταξιώνεται...
Ο Αντώνης Νικοπολίδης έχει πλέον «γκρίζους» κροτάφους αλλά καταξιώνεται στον Παναθηναϊκό ως ο Νο1 τερματοφύλακας, κάνει εξαιρετικές χρονιές, δείχνει σταθερότητα και χρόνο με τον χρόνο γίνεται όλο και καλύτερος.
Το 2002 είναι από τους «στυλοβάτες» του Παναθηναϊκού στην καταπληκτική πορεία του «τριφυλλιού» εκείνης της σεζόν, απολαμβάνει πλέον την καθολική εκτίμηση των Ελλήνων φιλάθλων και είναι βασικός στην Εθνική ομάδα...
Οι φήμες μίλησαν...
Λίγο καιρό αργότερα και συγκεκριμένα γύρω στα τέλη του 2003, ρεπορτάζ της εποχής δείχνουν τον έμπειρο τερματοφύλακα να είναι δυσαρεστημένος με το θέμα της υπόθεσης του συμβολαίου του με τον Παναθηναϊκό και τον τρόπο που οι άνθρωποι των «πράσινων» χειρίζονται το όλο θέμα.
Οι οπαδοί του «τριφυλλιού» τάσσονται αρχικά με το μέρος τους, αφού ο Νικοπολίδης είναι αρχηγός της ομάδας μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους, ο πιο σταθερός σε απόδοση ποδοσφαιριστής και σίγουρα δικαιούται κάτι καλύτερο...
Ο καιρός περνάει, ο Νικοπολίδης παραγκωνίζεται αγωνιστικά με εντολή της «πράσινης» διοίκησης και τα ρεπορτάζ της εποχής τον θέλουν να βρίσκεται σε συζητήσεις τόσο με ομάδες του εξωτερικού, όσο και με τον Ολυμπιακό. Κανείς «πράσινος» δεν πιστεύει τις φήμες, οι οποίες όμως μίλησαν στο τέλος...
Η διαρροή της συμφωνίας του Αντώνη με τον Ολυμπιακό γίνεται μέσα στο 2004, οι οπαδοί του «τριφυλλιού» πληγώνονται, αφού βλέπουν τον ηγέτη της ομάδας να αλλάζει «στρατόπεδο» και το γυαλί ραγίζει.
Εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ, η φιέστα όμως στη Λεοφώρο θα είναι εφιαλτική για τον 33χρονο τότε γκολκίπερ, αφού αποδοκιμάζεται εν χορώ από περίπου 16.000 φίλους του συλλόγου. Αυτοί που τον λάτρεψαν, τον μίσησαν για πάντα...
ΕURO 2004, το Έπος!
Η Εθνική μας συμμετέχει στο EURO που διοργανώνεται στην Πορτογαλία και η συνέχεια είναι... πασίγνωστη σε όλους!
Ο Αντώνης Νικοπολίδης είναι από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος αν και έχει να αγωνιστεί αρκετούς μήνες. Δεν δείχνει επηρεασμένος από τον παραγκωνισμό του στον Παναθηναϊκό, από την αγωνιστική απραξία.
Πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις απέναντι σε Γαλλία, Τσεχία, Πορτογαλία, Ισπανία, είναι εκεί, φύλακας-άγγελος όταν πρέπει. Ταυτόχρονα, η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό αποτελεί «κοινό μυστικό»...
Το Έπος της Εθνικής στα γήπεδα της Πορτογαλίας γράφεται με χρυσά γράμματα και λίγο καιρό μετά τον ιστορικό θρίαμβο, μια... ιστορική ανακοίνωση θα έρθει από πλευράς Ολυμπιακού.
Η «ερυθρόλευκη» ΠΑΕ επισημοποιεί τις... φήμες, ο Νικοπολίδης πιάνει Λιμάνι...
«Αντωνάκη, είσαι τρέλα...»
«Μου έγινε μία πρόταση την οποία δεν αποδέχθηκα κι έτσι τελειώνει η συνεργασία μας. Ούτε φεύγω ούτε με διώχνουν. Μου πρότεινε ένα συμβόλαιο η ομάδα, εγώ δεν το αποδέχθηκα και χώρισαν οι δρόμοι μας. Θεώρησα ότι η προσφορά αυτή δεν αρμόζει σε μένα. Η ομάδα ξόδεψε πάρα πολλά δισεκατομμύρια αυτά τα χρόνια σε μισθούς και καλά έκανε. Όμως, η προσφορά μου την τελευταία επταετία ήταν μεγάλη. Αν μη τι άλλο, το ίδιο σημαντική με των άλλων παιδιών που πήραν πολλά λεφτά στον Παναθηναϊκό», θα πει τότε, συμπληρώνοντας για τις διαπραγματεύσεις που έγιναν:
«Πρώτη φορά είδα τέτοιον όρο σε συμβόλαιο. Από τη μία έπρεπε να συζητήσω για να υπογράψω στον Παναθηναϊκό και το καλοκαίρι να μου έλεγαν, βρες κάτι καλύτερο και σήκω φύγε... Το μυαλό μου πήγε στο ότι ο Παναθηναϊκός φοβόταν τον Ολυμπιακό, γιατί ας μη γελιόμαστε, μόνο ο Ολυμπιακός είναι η ελληνική ομάδα που μπορούσε να κάνει τέτοια κίνηση. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να με παγιδεύσει. Δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Δεν την κατάλαβα ποτέ αυτή την πρόθεση. Από εκείνη τη στιγμή πλέον κατάλαβα ότι δεν πάει άλλο».
Ο Αντώνης Νικοπολίδης θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στον πρώτο αγώνα στο νεόδμητο «Γ. Καραϊσκάκης» στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Καλλιθέα. Ίσως και ο ίδιος να μην περίμενε, ίσως να μην είχε φανταστεί την υποδοχή που του επιφύλασσαν οι οπαδοί της νέας του ομάδας...
«Αντωνάκη, είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα», ακουγόταν σε εκκωφαντικό τόνο από 33.000 εκστασιασμένους φίλους των Πειραιωτών. Πλέον, είχε αφήσει πίσω του τα πάντα, μόνο ο Ολυμπιακός τον απασχολούσε...
Το παρελθόν αναφέρεται όλο και λιγότερο, το παρόν είναι κόκκινο και το μέλλον ερυθρόλευκο. Ο Αντώνης Νικοπολίδης θα γίνει πολύ πιο αναγνωρίσιμος, θα αναπτύξει μια πιο κοινωνική εικόνα, έστω κι αν πάντα θα παραμείνει ο ίδιος σπιτόγατος.
Συμμετέχει σε διαφημιστικές καμπάνιες (ενδεικτικά αναφέρουμε exalco, vodafone, folie-folie), δέχεται πρόταση να παίξει τον ρόλο του ηθοποιού στα «σκετσάκια» και βρίσκεται ανάμεσα στους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές από το ασθενές φύλο.
Την ίδια στιγμή, η δημοτικότητά του στον Ολυμπιακό ανεβαίνει και από το 2006, ορίζεται αρχηγός των Ερυθρολεύκων, τίτλο που είχε μέχρι χθες...
Χρόνια ωραία, χρόνια «ερυθρόλευκα»...
Με τον Ολυμπιακό θα κατακτήσει συνολικά έξι πρωταθλήματα (ένα παραπάνω απ' ό,τι με τον Παναθηναϊκό), καθώς και δύο ακόμη νταμπλ. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2009/10 ο Νικοπολίδης αποφασίζει να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, ωστόσο δέχεται πιέσεις από τον πρώην πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη και πείθεται να παραμείνει για έναν ακόμη χρόνο.
Στην τελευταία του σεζόν, έχει χάσει πια τη θέση του βασικού, ωστόσο πραγματοποιεί 5 συμμετοχές στο πρωτάθλημα και 3 στην Ευρώπη, έχοντας έτσι ενεργό ρόλο στην κατάκτηση του φετινού τίτλου.
2008/09, η χρονιά των πέναλτι...
Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει μυθικές εμφανίσεις που πραγματοποίησε με την φανέλα του Ολυμπιακού όλα αυτά τα χρόνια, εμφανίσεις όπως στο «Εμιρέιτς» κόντρα στην Άρσεναλ, όπου μετά το τέλος του αγώνα τον αποθέωσαν οι Αρσέν Βενγκέρ και Ρόμπιν φαν Πέρσι.
Όπως τη σεζόν 2007/08 στο ντέρμπι των «αιωνίων» με τον Παναθηναϊκό, όπου αποκρούει μεταξύ άλλων το πέναλτι του Δημήτρη Παπαδόπουλου.
Εκείνη τη σεζόν θα αποκρούσει πέναλτι των... μισών επιθετικών της Superleague, του Μπάρκογλου της Ξάνθης, του Γκονζάλες του ΠΑΟΚ, είναι από τους πρωταγωνιστές στην κατάκτηση του πρωταθλήματος...
«Έδειξα τη φανέλα γιατί δεν με λένε κηπουρό...»
Το Δεκέμβριο του 2008, περίπου δέκα μέρες πριν φύγει ο χρόνος θα ερχόταν στην επιφάνεια μια πρόσληψη-σκάνδαλο. Ο Αντώνης Νικοπολίδης για τους ουδέτερους, ο αρχηγός για τους οπαδούς του Ολυμπιακού, το «μέλος» για τους... εχθρούς στον Παναθηναϊκό, θα γινόταν αντικείμενο σχολιασμού και χλεύης. Αιτία; Η αίτηση που είχε κάνει, όντας πρωταθλητής Ευρώπης, για πρόσληψη στο Δημόσιο και η θέση του δενδροκηπουρού στο δήμο Κηφισιάς.
Η πρώτη του αντίδραση στην έκταση που πήρε το θέμα ήταν μια ανακοίνωση: «Σχετικά με το θέμα που προέκυψε και αφορά το διορισμό μου στο Δημόσιο, θα ήθελα να διευκρινίσω τα εξής: Το Κράτος δίνει αυτό το δικαίωμα, βάσει νόμου, σε αθλητές σημαντικών διακρίσεων (στη δική μου περίπτωση μετά την κατάκτηση του Euro 2004). Το 2005 έκανα χρήση του δικαιώματός μου, όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου, και χθες δημοσιοποιήθηκε η είδηση του διορισμού μου.
Το να σχολιάζει ο καθένας, με υποτιμητικό κατά τη γνώμη μου τρόπο, το γεγονός ότι έκανα χρήση ενός δικαιώματος που δίνει η Πολιτεία, χωρίς εγώ να έχω απαντήσει εάν θα κάνω αποδεκτό τον διορισμό, είναι τουλάχιστον άδικο. Με βάση το σχετικό νόμο, έχω δικαίωμα να απαντήσω, θετικά ή αρνητικά, μέσα σε διάστημα δύο μηνών και θα το κάνω όταν εγώ κρίνω, γνωστοποιώντας παράλληλα και τους λόγους της απόφασής μου αυτής».
Ουδέποτε γνωστοποίησε τι τελικά έγινε. Οι πρώτες πληροφορίες έκαναν λόγο για την πρόθεσή του να απαντήσει αρνητικά, κάτι που δεν μέτρησε στη συνείδηση του κόσμου. Για τη μάζα έγινε ο «κηπουρός», με αποκορύφωμα τα σχετικά συνθήματα στον τελικό κυπέλλου με την ΑΕΚ. «Έδειξα το όνομά μου για να δουν ότι δεν με λένε κηπουρό», θα πει μέρες μετά τον αξέχαστο αγώνα, στον οποίο ήταν πρωταγωνιστής αποκρούοντας το τελευταίο πέναλτι και παράλληλα σκοράροντας στη διαδικασία. Στην ίδια συνέντευξη απέφυγε να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς σκοπεύει να πράξει με τη θέση που του δόθηκε στον δήμο Κηφισιάς.
«Δεν έγινε κάτι παράνομο, όπως προσπάθησαν να το περάσουν. Το 2005, όλοι οι ποδοσφαιριστές που συμμετείχαν στο EURO, πήραν κάποια θέση στο Δημόσιο. Τότε κατέθεσα τα χαρτιά μου και με τη γραφειοκρατία άργησε να βγει η απόφαση. Δεν σημαίνει ότι παίρνω τη θέση κάποιου άλλου. Είναι μια έξτρα θέση, τιμητική. Σκοπός μου ήταν με την παρουσία μου να προσελκύσω παιδιά στο δήμο Κηφισιάς. Για μένα ήταν ένα κίνητρο η συνεργασία μου με τον δήμο».
Έτσι το ονειρευόταν!
«Ο Παναθηναϊκός με έμαθε πολλά, αλλά τον Ολυμπιακό τον αγάπησα περισσότερο», είπε στην τελευταία του συνέντευξή του, λίγες ώρες πριν αποχαιρετίσει τους αγωνιστικούς χώρους...
Η τελευταία μεγάλη βραδιά για τον Νικοπολίδη συνοδεύτηκε από «καυτό» χειροκρότημα και μια ακόμα μεγάλη επιτυχία, τον 38ο τίτλο του Ολυμπιακού και τον 6ο δικό του σε μια ομάδα όπου κατάφερε να αγαπηθεί τόσο γρήγορα. Υπό την αποθέωση 33.000 φίλων των Πειραιωτών. Στην πραγματικότητα όλο το φίλαθλο ελληνικό κοινό υποκλίθηκε στον Αντώνη που με το ήθος του όλα αυτά τα χρόνια, τησυνέπεια του, τη σταθερότητα, τις εμφανίσεις του και την ταπεινότητά του ορίζεται πλέον ως παλαίμαχος...
Όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν λοιπόν...
http://www.gazzetta.gr/
