μεθαύριο, Παρασκευή, 15 Απριλίου. Είναι η επέτειος του ναυαγίου του Τιτανικού. Μπορεί να μην είχαμε συγγενείς στο καράβι, να μην έχουμε καν σχέση με τον Τζέιμς Κάμερον, τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ή την Σελίν Ντιόν και τους άλλους συντελεστές της ταινίας κι, όμως, η επέτειος κάτι ξυπνάει μέσα μας… Έχουμε, βλέπετε, σχέση με τον Παπακωνσταντίνου. Κι από τότε που έκανε εκείνη την περίφημη δήλωση – πέρυσι τον Γενάρη – που παρομοίαζε την ελληνική Οικονομία με τον Τιτανικό, νιώθουμε επιβάτες της τρίτης θέσης στο υπερωκειάνιο. Στην πρώτη θέση ταξιδεύουν οι δανειστές μας, οι οποίοι αν μη τι άλλο, θα επιβιβαστούν στις σχεδίες μόλις ο Τιτανικός χτυπήσει στο παγόβουνο.
Η δεύτερη επέτειος είναι στις 23 Απριλίου και πέφτει φέτος Μεγάλο Σάββατο. Είναι η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο Καστελόριζο και από κει, με φόντο τις βαρκούλες, μας έβγαλε τη λυπητερή του μνημονίου. Μεγάλη μέρα, αν σκεφτεί κανείς ότι έτσι όπως το πάμε, θα δεσμεύσει μια ολόκληρη γενιά, με αλλεπάλληλες επικαιροποιήσεις, με Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας και αύριο Κύριος οίδε με τι άλλο!
Αυτές οι δυο επέτειοι, Τιτανικός και Μνημόνιο, Πασχαλιάτικα, μας θυμίζουν πού βρισκόμαστε και, κυρίως, πού πρόκειται να πάμε. Η κατάσταση της Οικονομίας εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο και όλα δείχνουν ότι το αργότερο μέχρι το 2013 θα φτάσουμε στη λεγόμενη «ελεγχόμενη» χρεοκοπία και στην αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Είναι φανερό ότι χρειάζονται επειγόντως πρωτοβουλίες υπέρβασης, για να μην οδηγήσει η οικονομική κρίση σε κοινωνική αποσύνθεση και πολιτική αποσταθεροποίηση, πρωτοβουλίες όμως που δε φαίνεται εφικτό να αναληφθούν αυτή τη στιγμή. Με άλλα λόγια, μοιάζει σα να είμαστε στο λιμανάκι του Καστελόριζου και να παρακολουθούμε τον Τιτανικό να βυθίζεται
Η δεύτερη επέτειος είναι στις 23 Απριλίου και πέφτει φέτος Μεγάλο Σάββατο. Είναι η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο Καστελόριζο και από κει, με φόντο τις βαρκούλες, μας έβγαλε τη λυπητερή του μνημονίου. Μεγάλη μέρα, αν σκεφτεί κανείς ότι έτσι όπως το πάμε, θα δεσμεύσει μια ολόκληρη γενιά, με αλλεπάλληλες επικαιροποιήσεις, με Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας και αύριο Κύριος οίδε με τι άλλο!
Αυτές οι δυο επέτειοι, Τιτανικός και Μνημόνιο, Πασχαλιάτικα, μας θυμίζουν πού βρισκόμαστε και, κυρίως, πού πρόκειται να πάμε. Η κατάσταση της Οικονομίας εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο και όλα δείχνουν ότι το αργότερο μέχρι το 2013 θα φτάσουμε στη λεγόμενη «ελεγχόμενη» χρεοκοπία και στην αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Είναι φανερό ότι χρειάζονται επειγόντως πρωτοβουλίες υπέρβασης, για να μην οδηγήσει η οικονομική κρίση σε κοινωνική αποσύνθεση και πολιτική αποσταθεροποίηση, πρωτοβουλίες όμως που δε φαίνεται εφικτό να αναληφθούν αυτή τη στιγμή. Με άλλα λόγια, μοιάζει σα να είμαστε στο λιμανάκι του Καστελόριζου και να παρακολουθούμε τον Τιτανικό να βυθίζεται
aixmi.gr
