(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)
ΕΙΔΑΜΕ το χάος και τρομάξαμε. Ένα βήμα πίσω κι απ’ την ταραχή κι άρχισε η επίθεση. Καθένας εναντίον όλων, φωνές, αγώνας…
πάθος, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Όπως το έφτιαξαν οι… άλλοι κι εμείς αμέτοχοι. Εντός «παιδειάς» τότε, εκτός ευθυνών σήμερα κι ο καθένας την ουρά του απ’ έξω, κρατώντας αποστάσεις (ασφαλείας) απ’ το «έγκλημα». Δείχνει τον διπλανό του, πετάει κορώνες δείχνει τον… ένοχο. Μας φταίει το Κράτος, οι Κυβερνήσεις, τα Κόμματα. Λες και το Κράτος είναι ξένο σώμα, οι κυβερνήσεις μάς έπεσαν απ’ τον ουρανό, εμείς ζούσαμε σε άλλη χώρα και δεν ήσαν οι εκλεγμένοι και… εκλεκτοί μας.
ΘΕΛΟΥΜΕ δεν θέλουμε, κάτι πρέπει να γίνει και οι πολλοί συνεχίζουν το… μοιρολόι. Πολιτικοί που συντάχθηκαν μαζί μας και «παροτρύνουν» τους κλέφτες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα(!). Με λόγο προσεκτικό και μετρημένο, ωστόσο, προσαρμοσμένο στα αυτιά του ψηφοφόρου-μη ξεχνιόμαστε-σεμνό, μη… μπαλκονάτο. Πολιτικοί αρχηγοί με λόγο αντιπολιτευτικό και με τον κρυφό καημό καθένας τους «να κυβερνήσει την Ελλάδα». Από κεκτημένη ταχύτητα και ασίγαστο πάθος, λες και είναι, σήμερα, τόσο… γοητευτικό να «κυβερνάς».
ΕΝΩ, λοιπόν, όλοι συμφωνούμε για το εθνικό μας χάλι, κανένας δεν κάνει πίσω. Ούτε κόμματα συναινούν για μια μίνιμουμ συνεννόηση, ούτε η βάση με τα «κεκτημένα» της. Και, βέβαια, η βάση στην κοινωνική διαστρωμάτωση των δεκαετιών περιλαμβάνει και σινάφια με οργανωμένα συμφέροντα. Εργαζόμενους και «εργαζόμενους», λουφαδόρους και κάθε λογής αργόσχολους και άεργους του δημοσίου, με τα επιδόματα, τις υπερωρίες και άλλα κόλπα. Κανένας τους δεν κάνει πίσω. Συμφωνούμε πως «κάτι πρέπει να γίνει» και οι «αγωνιστές» απειλούν να βγουν στο δρόμο. Για τα «κεκτημένα» κι ας είναι μωσαϊκό παραχωρήσεων, σε καιρούς παχέων αγελάδων και ισχνών αντιστάσεων (των κυβερνήσεων).
ΜΕ οποιαδήποτε Κυβέρνηση και χωρίς καθυστερήσεις επιβάλλονται μέτρα. Κι αν δεν έχεις πρόταση ρεαλιστική, μην επιμένεις στην άρνηση-κάνεις ζημιά. Και το ενιαίο επιβάλλεται να εφαρμοσθεί και οι δαπάνες δραστικά να μειωθούν. Και οι κα(κ)λομαθημένοι των ΔΕΚΟ; Οι «εργαζόμενοι» σε τ. δήμους και νομαρχίες με το φραπεδάκι, την πάρλα και την άποψη επί παντός επιστητού; Και, με τη νοοτροπία, τις «συνήθειες» και τους «αντιστασιακούς» τι κάνεις; «Για την επανάσταση χρειάζονται επαναστάτες και αλίμονο στη χώρα που τους χρειάζεται».
