οι εργασίες της παγκόσμιας συνόδου για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που αποτελεί μια προσπάθεια να υπάρξουν περαιτέρω βήματα μετά τη θεωρηθείσα ως «αδύναμη» συμφωνία που είχε επιτευχθεί το Δεκέμβριο στο Κανκούν
Στη συμφωνία του Δεκεμβρίου στο μεξικανικό θέρετρο προβλεπόταν να δημιουργηθεί ένα Πράσινο Περιβαλλοντικό Ταμείο που θα διαχειρίζεται ποσό 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως βοήθεια στις φτωχές χώρες μέχρι το 2020 και θα καταβάλει προσπάθειες για να περιοριστεί η άνοδος των θερμοκρασιών παγκοσμίως κατά λιγότερους από δύο βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τις προβιομηχανικές εποχές. «Στην Μπανγκόκ οι κυβερνήσεις πρέπει συμφωνήσουν σε ένα σαφές σχέδιο για το 2011», είπε η επικεφαλής της υπηρεσίας του ΟΗΕ για το Κλίμα Κριστιάνα Φιγκουέρες.
Πρακτικά, στις συνομιλίες της Μπανγκόκ θα πρέπει να αρχίσει η επεξεργασία των λεπτομερειών. Για παράδειγμα στο Κανκούν δεν επιτεύχθηκε πρόοδος στα δυσκολότερα θέματα, όπως οι διαφωνίες πλουσίων και φτωχών χωρών για την επέκταση του ισχύοντος ακόμη πρωτοκόλλου του Κιότο ή η ενίσχυση των περικοπών εκπομπών για τις οποίες έχουν δεσμευθεί οι πλούσιες χώρες.
«Ο κύριος παράγοντας που οδηγεί την πρόοδο είναι το ότι για πολλές χώρες η δράση για την κλιματική αλλαγή έχει οικονομική σημασία. . . αρχίζουν να ασκούν πραγματικές πολιτικές», σχολίασε η Τζένιφερ Μόργκαν, διευθύντρια κλίματος και ενεργειακού προγράμματος στο Παγκόσμιο Ίδρυμα Αποθεμάτων της Ουάσιγκτον.
Πολλές χώρες βρίσκονται σε αντιπαράθεση για το εάν η νέα συμφωνία πρέπει να δεσμεύει ή όχι όλες τις χώρες που ρυπαίνουν σε ταχύτερα και σοβαρότερα βήματα για την περικοπή των εκπομπών άνθρακα που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη ενώ η αδύναμη οικονομική ανάπτυξη σημαίνει ότι πολλές αναπτυγμένες χώρες θα εστιάσουν λιγότερο στην κλιματική αλλαγή.
Η πρώτη φάση του Κιότο, η οποία δεσμεύει περίπου 40 πλούσιες χώρες σε στόχους σε ότι αφορά στις εκπομπές, ολοκληρώνεται την επόμενη χρονιά χωρίς να διαφαίνεται διάδοχη κατάσταση.
Αναλυτές εκφράζουν φόβους ότι κάθε βήμα πίσω δημιουργεί τον κίνδυνο οι εύθραυστες διαπραγματεύσεις να διολισθήσουν και πάλι στις εντάσεις που σχεδόν οδήγησαν σε αδιέξοδο τη σύνοδο της Κοπεγχάγης με αποτέλεσμα να μην υπάρξει δεσμευτική συμφωνία.
Η Ιαπωνία, ο Καναδάς και η Ρωσία αντιτίθενται σε κάθε επέκταση του Κιότο σε δεύτερη φάση από το 2013, υποστηρίζοντας ότι χρειάζεται μία νέα συμφωνία με στόχους για όλους όσους κάνουν εκπομπές, ενώ η Κίνα, η Ινδία και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες επιμένουν ότι η συνθήκη του Κιότο πρέπει να παραμείνει σε ισχύ.
Δεν αποκλείεται πάντως η Ιαπωνία να δηλώσει ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της εξαιτίας του καταστροφικού τσουνάμι και του σεισμού. Η πυρηνική κρίση της Φουκουσίμα θα επισκιάσει τη συζήτηση για τις νέες τεχνολογικές επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής ενέργειας, αλλά και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή.
